Τα τσακώνικα, τον μοναδικό «επιζώντα» της Δωρικής διαλέκτου, χρησιμοποιούν οι κάτοικοι στην περιοχή της Αρκαδίας. Η διάλεκτος χρησιμοποιείται ακόμη στα χωριά Μέλανα, Τυρός, Σαπουνακέικα, Βασκίνα, Πραστός, Σίταινα, Καστάνιτσα και στην πρωτεύουσα του δήμου Νότιας Κυνουρίας, το Λεωνίδιο.
Υπάρχουν τρεις διαφορετικές παραλλαγές της διαλέκτου: το ιδίωμα της νότιας Κυνουρίας (Τυρός, Μέλανα κλπ.), το ιδίωμα της Καστάνιτσας-Σίταινας και το ιδίωμα της Προποντίδας. Το τελευταίο δεν ομιλείται πια από κανένα.
Στα δωρικά χαρακτηριστικά της τσακωνικής συγκαταλέγονται: η χρήση του -α- αντί του -η- (π.χ. μάτερ – μάτη, αντί για μήτηρ), η τροπή του θήτα σε σίγμα (π.χ. κρίσα αντί για κριθάρι), η αποβολή του σίγμα ανάμεσα σε δύο φωνήεντα (π.χ. ορούα αντί για ορώσα), και ο ρωτακισμός, δηλαδή η τροπή του τελικού σίγμα σε ρο όταν ακολουθεί φωνήεν (π.χ. καούρ εκάματε, που σημαίνει καλώς ήλθατε).
Οι ομιλητές της διαλέκτου σήμερα υπολογίζονται γύρω στις 2.000- 4.000.
Καταγραφή της τσακωνικής διαλέκτου στα χωριά της Κυνουρίας επιχείρησαν οι σκηνοθέτες Ελισάβετ Λαλουδάκη και Μάσιμο Πιτσοκάρο, στο ντοκιμαντέρ τους με τίτλο «Α Γρούσσα Νάμου» (Η Γλώσσα μας), που θα προβληθεί στο 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Οι δύο σκηνοθέτες παρακολουθούν με την κάμερά τους κατοίκους, ηλικιωμένους και νεότερους, της Κυνουρίας να χρησιμοποιούν την τσακωνική διάλεκτο στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
