Ο τρίτος καπετάνιος της, ο 80χρονος σήμερα, Ντίνος Αστράς αφηγείται στο Newsbeast το ταξίδι της θαλαμηγού από την Ιαπωνία στη Βουλιαγμένη.
Ένα από τα ωραιότερα για την εποχή του σκάφη, η θαλαμηγός «Paloma» που κόσμησε με την παρουσία του τα ελληνικά λιμάνια και που ναυπηγήθηκε για τον Ανδριώτη εφοπλιστή και συλλέκτη κορυφαίων έργων Τέχνης, Βασίλη Γουλανδρή και για την καλλονή της εποχής σύζυγο του Ελίζα ξαναβγαίνει προς πώληση από τον τωρινό της ιδιοκτήτη, που είναι μια μαλτέζικη εταιρεία.
Η αναγγελία της πώλησης του σκάφους των εξήντα μέτρων ανακοινώθηκε επίσημα από τον Οίκο FRASER που έχει αναλάβει και την πώληση της. Το τίμημα της αγοροπωλησίας για τη θαλαμηγό που μπορεί να φιλοξενήσει δεκατέσσερα άτομα ανέρχεται στα 8,750,000 ευρώ.
Η αγγελία της πώλησης
Η θαλαμηγός κατασκευάστηκε στην Ιαπωνία από το ναυπηγείο Ishikawajima – Harima το 1965 για το ζεύγος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή και ανακατασκευάστηκε το 2004 με περαιτέρω ανακαινίσεις το 2018 και το 2020, προκειμένου να μπορεί να χρησιμοποιείται ως ναυλωμένο σκάφος για κρουαζιέρες, συνδυάζοντας το διαχρονικό στιλ με τις σύγχρονες αναβαθμίσεις, από τους δεύτερους ιδιοκτήτες του, μια μαλτέζικη εταιρεία.
Τα ολοκαίνουργια συστήματά πλοήγησης που έχουν τοποθετηθεί και οι σταθεροποιητές αγκύρωσης εξασφαλίζουν μέχρι σήμερα σε αυτούς που το έχουν ενοικιάσει ταξίδια σε μεγάλες θάλασσες, στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Η θαλαμηγός διαθέτει επτά καμπίνες που μπορούν να φιλοξενήσουν άνετα δεκατέσσερις επισκέπτες συμπεριλαμβανομένης και της κύριας σουίτας στο κεντρικό κατάστρωμα.
Το σκάφος διαθέτει τρία ευρύχωρα καταστρώματα με αντίστοιχα σαλόνια που το καθένα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ξεχωριστά για ιδιωτική χρήση. Κλείνοντας την αγγελία πώλησης ο Οίκος FRASER αναφέρει «Πλήρως κλάσης ΑΒS και εμπορικά συμβατό, το «Paloma» είναι μια σπάνια ευκαιρία να κατέχετε ένα αληθινό κλασσικό (σκάφος) με αναγνωρισμένη γενεολογία».
Ο καπετάνιος του «Paloma» Κωνσταντίνος (Ντίνος) Αστράς θυμάται …
Ο νεαρός τότε τρίτος καπετάνιος στον βαθμό Ντίνος Αστράς απο το Κόρθι της Άνδρου ήταν ανάμεσα στο δεκαεπταμελές πλήρωμα του «Paloma» στο παρθενικό ταξίδι της θαλαμηγού από την Ιαπωνία στην Ελλάδα.
Χρειάστηκαν σαράντα πέντε ημέρες για να έρθει το «Paloma» από το ναυπηγείο της Ιαπωνίας στον όρμο της Βουλιαγμένης μας αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Ήταν ένα ωραίο πλοίο, όχι ιδιαίτερα γρήγορο, μιας και “έπιανε” τους δεκατέσσερις κόμβους, αλλά ο Βασίλης Γουλανδρής το υπεραγαπούσε και κοντά σε εκείνον το αγάπησε πολύ και η σύζυγος του, Ελίζα Γουλανδρή».
Με την ευπρέπεια και τον σεβασμό που τον διακατέχει απέναντι στο ζεύγος Γουλανδρή ο καπετάν Αστράς δεν θέλησε να μας πει ονομαστικά για τους καλεσμένους που φιλοξένησε το εφοπλιστικό ζεύγος τα χρόνια που είχε στην κατοχή του τη θαλαμηγό.
Μας είπε ωστόσο ότι φιλοξενούσαν πολλές φορές Έλληνες πολιτικούς αλλά και ηθοποιούς από το εξωτερικό. Όταν τον ρωτήσαμε για εκείνο το πρώτο ταξίδι του «Paloma» από την Ιαπωνία στην Ελλάδα ο ογδοντάχρονος καπετάνιος θυμήθηκε την κάθε λεπτομέρεια σαν να το έζησε πριν κάποιες ημέρες και μας υπογράμμισε πως παρόλο το στοιχειό της θάλασσας που όταν αγριεύει σε κάνει και φοβάσαι, το «Paloma» βγήκε παλικάρι.
Ίσως γιατί και αυτό είχε όνομα γυναικείο όπως και ο τυφώνας “Φρίντα” που είχε ξεκινήσει εκείνη την εποχή από το Γκουάμ και έσπειρε καταστροφή και χαμό, και από τον οποίο πέρασε η θαλαμηγός για να έρθει στη χώρα μας, στο παρθενικό της ταξίδι.
«Στο Τόκυο αποβιβάσαμε τους εφοπλιστές, που προτίμησαν να πετάξουν στην Ελλάδα κι εμείς ξεκινήσαμε για να ανταμώσουμε το μακρινό μας προορισμό. Τις δυο πρώτες ημέρες ο καιρός ήταν υποφερτός, όμως το πρωί της τρίτης ημέρας ο μαρκόνης έφερε στη γέφυρα ένα ραπόρτο ανησυχητικό. Ο τυφώνας “Φρίντα” είχε ξεκινήσει από το Γκουάμ για το ταξίδι της καταστροφής και του χαμού…
Μόλις μπήκαμε στην Κινεζική Θάλασσα, μας πήραν τα παρακλάδια του τυφώνα. Αέρηδες και κύματα που ξεπέρναγαν τα οχτώ με τα εννιά μποφόρ άρχισαν να μας δέρνουν» μας αφηγείται ο καπετάν Αστράς και συνέχισε λέγοντας:
«Είχαμε συνηθίσει το κούνημα και έτσι δεν μας ταλαιπωρούσε το ξερατί. Η συμπεριφορά του κότερου, μέσα σε μια τέτοια θύελλα θύμιζε καΐκι. Τιμόνι δεν άκουγε, ο μπούσουλας είχε λωλαθεί κι η σοροκάδα το πήγαινε και το φέρνε κατά τα κέφια της.
Από εκείνη τη νύχτα βγάλαμε τα παπούτσια μας, φορέσαμε σωσίβια και κάναμε κρεβάτι το πίσω κατάστρωμα . Κοιμόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλον, εκτός από τον καπετάνιο, τον πρώτο και το μάγειρα.
Οι λίγες φορές από τότε που κοιμηθήκαμε στα κρεβάτια και βγάλαμε σωσίβια από πάνω μας ήταν όσο βρισκόμαστε στη πόρτα της Σιγκαπούρης, του Κολόμπο και του Άντεν που σταματήσαμε για εφοδιασμό.
Ήταν οι δυο τρείς ημέρες, όταν για να αποφύγουμε εκείνα τα μουσώνια κατεβήκαμε νότια. Εκεί που ανταμώσαμε μια χαρούμενη θάλασσα, καθάρια κι ακούνητη, που σου θύμιζε βουνίσια λίμνη…. Όταν φθάσαμε στην Ελλάδα περνώντας από το Σουεζ, κάτσαμε λίγες μέρες αγκυροβολημένοι, όσο χρειάστηκε για να ανασάνουμε λίγο και να επιβιβαστούν οι καραβοκύρηδες με τους καλεσμένους τους».
