Δυσαναπλήρωτο κενό αφήνει πίσω του ο φωτογράφος Γιάννης Μπεχράκης, που έφυγε από τη ζωή το Σάββατο σε ηλικία 58 ετών. Κάλυψε συνταρακτικά γεγονότα σε όλο τον κόσμο, από τις συρράξεις στο Αφγανιστάν, στην Αφρική, στην Τσετσενία, ως τον τεράστιο και εξαιρετικά καταστροφικό σεισμό στο Κασμίρ ή την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011, ενώ επέζησε από επίθεση ενόπλων στη Σιέρα Λεόνε, περιστατικό στο οποίο χάθηκαν δύο συνάδελφοί του.

Στην επαγγελματική του πορεία, κέρδισε τον σεβασμό των συναδέλφων του αλλά και πολλών ανταγωνιστών του για την ικανότητα και το θάρρος του. Ήταν ο επικεφαλής της ομάδας του πρακτορείου Reuters που έλαβε το Βραβείο Πούλιτζερ το 2016, για την κάλυψη της κρίσης των προσφύγων.

«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε», είχε πει συζητώντας για το Πούλιτζερ. «Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: “δεν γνώριζα”».

Μία από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες του για την προσφυγική κρίση ήταν αυτή ενός πατέρα που κρατά αγκαλιά τη μικρή κόρη του και περπατά, υπό βροχή, στον δρόμο.

Η προσφυγική κρίση, όπως τονίζει το Reuters, είχε επηρεάσει βαθιά τον Μπεχράκη, προκαλώντας του ενοχή, αϋπνία και εφιάλτες (ήταν και ο ίδιος πατέρας μιας κόρης). Ταυτόχρονα όμως του είχε βγάλει προς τα έξω τον καλύτερό του εαυτό, τον φωτογράφο που εστιάζει στην αξιοπρέπεια των ανθρώπων που περνούν δύσκολα και δεν τους αποτυπώνει ως εικόνες που προκαλούν οίκτο.

Ο φίλος και συνάδελφός του Βασίλης Τριανταφύλλου, που συνεργάστηκε μαζί του τριάντα χρόνια, ήταν μαζί του όταν βγήκε η συγκεκριμένη φωτογραφία. «Εκείνο το πρωί φύγαμε από το ξενοδοχείο και έβρεχε και ο Γιάννης παραπονιόταν» αφηγείται. «Στον δρόμο προς τα σύνορα είδαμε τους πρόσφυγες κι αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες. Έπειτα από λίγο είπα “εντάξει, πάμε”. Εκείνος είπε “όχι, δεν την έχω τη φωτογραφία”. Εγώ περίμενα στο αυτοκίνητο κι εκείνος τελικά γύρισε και είπε “οκ, την έχω”. Αυτή τη φωτογραφία αναζητούσε».

Η περιγραφή του Γιάννη Μπεχράκη για τη φωτογραφία ήταν, κλασικά, ανορθόδοξη, λέει ο Τριανταφύλλου.

«Πολύ θα ήθελα να ήμουν αυτός ο πατέρας. Νομίζω κάθε παιδί θα ήθελε να είχε έναν πατέρα σαν αυτόν» είπε.

«Η φωτογραφία αποδεικνύει πως τελικά υπάρχουν υπερήρωες. Δεν φορά κόκκινη κάπα, αλλά μια μαύρη πλαστική κάπα, φτιαγμένη από σακούλα σκουπιδιών. Για μένα, αυτό αναπαριστά τον οικουμενικό πατέρα, και την άνευ όρων αγάπη πατέρα προς κόρη».