Στη διαχείριση των απωλειών καλών της φίλων αλλά και τις δυσκολίες υγείας που αντιμετώπισαν οι γονείς της αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, η Τόνια Σωτηροπούλου σε συνέντευξη που παραχώρησε.
«Έχω χάσει δύο πολύ καλές μου φίλες, στην ηλικία μου κιόλας, από καρκίνο κι έχω περάσει τη συγκεκριμένη αρρώστια σε πάρα πολύ δύσκολο στάδιο με τη μητέρα μου. Αυτό που συνειδητοποίησα έχοντας τη μητέρα μου και μετά και τον πατέρα μου άρρωστο, οι οποίοι είναι τώρα μια χαρά οι άνθρωποι και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό, είναι ότι εκείνη τη στιγμή αυτό που πρέπει να κάνεις, το ένστικτο επιβίωσης, τουλάχιστον έτσι αντέδρασα εγώ, είναι να δω πώς μπορώ να σταθώ δίπλα της. Να βοηθήσω και να κάνω περισσότερη ησυχία, όσο γίνεται» είπε αρχικά.
«Θεωρώ πως δεν είναι η στιγμή να μοιραστώ τον απόλυτο φόβο και ενδεχόμενο θρήνο, που μπορεί να αισθάνομαι, όταν ένας άνθρωπος έχει μία πάλη που ουσιαστικά είναι δική του. Είναι, δηλαδή, μέσα στο σώμα του κι έχει να κάνει με αυτό. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να μην επιβαρύνουμε τους ανθρώπους με τα δικά μας συναισθήματα» πρόσθεσε η Τόνια Σωτηροπούλου.
«Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε ενέργεια. Ότι ο θάνατος είναι μια μετάβαση, μια απελευθέρωση, γιατί ούτως ή άλλως είναι αρκετά επίπονη. Το σώμα έχει πάρα πολλές τριβές, υπάρχει ευαλωτότητα. Θεωρώ ότι η ψυχή και το πνεύμα μας έχουν τεράστιες δυνατότητες και εύρος και κάπως υπάρχουν κάπου για πάντα. Ιδίως με τη μία φίλη μου είναι σαν να μην “έφυγε” ποτέ. Δηλαδή, έκλαψα πάρα πολύ την ημέρα που συνειδητοποίησα ότι θα “φύγει” και μετά είναι κάπως εκεί για μένα» ανέφερε καταλήγοντας.
