Η κόντρα του Ωνάση με τον Νιάρχο μπορεί να προκάλεσε προβλήματα στα μέλη των δύο οικογενειών, ωστόσο ήταν και η αιτία που κατασκευάστηκαν ναυπηγικά μοντέλα πλοίων που όμοιά τους δεν υπάρχουν ακόμα και σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο!
Ο Νιάρχος σαφώς υπερτερούσε του Ωνάση στις ναυπηγικές γνώσεις, όμως πολλές φορές τον «ακολουθούσε» ζητώντας μεγαλύτερο ναυπηγικό όγκο, περισσότερα μέτρα, όπως συνέβη με τα δύο «Atlantis», θαλαμηγοί των 110 μέτρων το καθένα, και το «Christina». Μάλιστα ο Νιάρχος δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τον ίδιο αρχιτέκτονα για τις θαλαμηγούς του με τον Ωνάση. Μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή του «Christina», ο Νιάρχος ζήτησε από τον κορυφαίο της εποχής Caesar Pinnau, που μόλις είχε τελειώσει τη θαλαμηγό του αντίζηλού, του να σχεδιάσει το πρώτο «Atlantis» που κατασκευάστηκε στα ελληνικά ναυπηγεία για λογαριασμό του. Ένα σκάφος υψηλών προδιαγραφών για την εποχή του που χρειάστηκε έναν χρόνο για να ολοκληρωθεί και παραδόθηκε στον έλληνα μεγιστάνα στις 15 Σεπτεμβρίου του 1973.
Το 1981 ο Νιάρχος «χτίζει» ένα δεύτερο σκάφος ίδιων μέτρων το «Atlantis II» που σήμερα βρίσκεται υπό την ιδιοκτησία της οικογένειας Νιάρχου στο port Hercules του Μονακό, και παράλληλα πουλά στον καπετάν Γιάννη Λάτση το πρώτο Atlantis, το οποίο εκείνος με τη σειρά το μετονομάζει σε «Al Salamah» και το δωρίζει στη βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Το σκάφος αυτό το 2013 ήρθε στην Ελλάδα για ολική ανακαίνιση, ενώ είχε μετονομαστεί σε «Issham Al-Baher». Το 2017 η θαλαμηγός αυτή, αφού η γάστρα της βάφτηκε μπλε από κατάλευκη που ήταν αρχικά, πουλήθηκε εκ νέου και πήρε το όνομα «Navtilus». Η κόντρα του Ωνάση με τον Νιάρχο δεν σταμάτησε στις θαλαμηγούς, αλλά επεκτάθηκε και στο «πανί».
Όταν ο Νιάρχος «έχτισε» την «Creole», που αγοράστηκε στη συνέχεια από τον Μαουρίτσιο Γκούτσι, ο Αριστοτέλης Ωνάσης κατασκεύασε ένα μικρότερο ιστιοφόρο, πολύ πιο γρήγορο της Κρεολής που του έδωσε το όνομα «Invicta». Ένα σκάφος ιδιαίτερα όμορφο άλλα και από τα πλέον γρήγορα που οι παλαιότεροι στο Τουρκολίμανο αλλά και οι γνώστες το θυμούνται, κάνοντας μάλιστα και ιδιαίτερες αναφορές σε αυτό. Στην περίπτωση, ωστόσο, του «Mercury» o Νιάρχος άφησε μίλια πίσω του τον Ωνάση! Και αυτό γιατί το «Mercury» αποτέλεσε την ταχύτερη θαλαμηγό του κόσμου για τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, που «κάλυπτε» την απόσταση από τη Βαρκελώνη στη γαλλική Αντίπ μέσα σε έξι ώρες! Καλύπτοντας 500 χιλιόμετρα ή στη ναυτική γλώσσα 277 ναυτικά μίλια το «Mercury» είχε παγκοσμίως το παρατσούκλι «βολίδα», ενώ σήμερα βρίσκεται ανάμεσα στα έξι ταχύτερα σκάφη όλων των εποχών!
Ταχύτητα και πολυτέλεια 60 κόμβων για τον έλληνα μεγιστάνα
Το «Mercury» των τριάντα ενός μέτρων, δεν είναι ένα απλό σκάφος ακόμα και σήμερα: μιας και πιάνει την ταχύτητα των 60 κόμβων σε μόλις εξήντα δευτερόλεπτα!
Ταυτόχρονα είναι και το μόνο σωζόμενο παράδειγμα του σχεδίου «Brave Class» των γρήγορων σκαφών που κατασκευάστηκε από τη Vosper LTD στο Πόρτσμουθ το 1961 μαζί με τα περιπολικά σκάφη του Βασιλικού Ναυτικού που τέθηκαν στην υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητος και του Στέμματος: «Brave Borderer» και «Brave Swordsman». Μάλιστα το «Brave Challenger» όπως ήταν το αρχικό του όνομα κατασκευάστηκε με την ειδική συγκατάθεση του Ναυαρχείου και του Βασιλικού Ναυτικού, για να ολοκληρωθεί και να εξοπλιστεί στις απαιτήσεις και τις ανάγκες του έλληνα μεγιστάνα και να μετονομαστεί σε «Mercury»!
Η θαλαμηγός του έλληνα μεγιστάνα εκτός της πολυτελείας διέθετε και ένα πολύ δυνατό σύστημα μηχανών. Για την ακρίβεια είχε τρεις αεροστρόβιλους Rolls Royce συνολικής ισχύος 13.500 Shp με αποδεδειγμένη τελική ταχύτητα 60 κόμβων. Ταυτόχρονα μπορούσε να επιτύχει και μεγαλύτερες ταχύτητες χρησιμοποιώντας εναλλακτικούς έλικες υψηλής ταχύτητας που έχουν σχεδιαστεί με σπηλαίους Vosper.
Η πώληση του «Mercury» από τον Σταύρο Νιάρχο
Όπως υποστηρίζουν οι παλαιότεροι στο λιμάνι του Πειραιά, ο θάνατος του Αριστοτέλη Ωνάση τον Μάρτιο του 1975 έβγαλε τον Σταύρο Νιάρχο από αυτό το «παιχνίδι» της αιώνιας κόντρας. Αυτός πιθανότατα να ήταν και ο λόγος που αποφάσισε το 1979 να αποχωριστεί το «Mercury» που πουλήθηκε στον W. G. Haydon-Baillie.
Το πανίσχυρο σκάφος αποκαταστάθηκε στο Σαουθάμπτον και προστέθηκε στη συλλογή με αεροσκάφη αλλά και σκάφη της οικογένειας Haydon-Baillie. Όπως μάλιστα έχει γίνει γνωστό, η αποκατάστασή του κράτησε από το 1979 έως και το 1989 και περιλάμβανε 2,2 εκατομμύρια ανθρωποώρες εξειδικευμένης εργασίας.
Ο εκμοντερνισμός και ο μελλοντικός ρόλος του «Brave Challenger»
Το σκάφος στο διάστημα 2017-2020 πέρασε το Στάδιο 1 μιας μεγάλης εκ νέου ανακαίνισης στην υπερκατασκευή στο Πόρτσμουθ, ενώ το επόμενο διάστημα μέχρι και σήμερα θα ακολουθήσει το Στάδιο 2 που θα του επιτρέψει τη λειτουργία πλήρους θαλάσσιας ικανότητας σε μακροπρόθεσμη βάση.
Σε αυτό φυσικά βοηθά πολύ και η βάση του σκάφους στο Σαουθάμπτον, εκεί που κατασκευάστηκε αρχικά για την οικογένεια Νιάρχου, στην οποία υπάρχουν πενήντα τέσσερις κινητήρες αεροστρόβιλου Rolls Royce, δέκα ανταλλακτικά κιβώτια ταχυτήτων v-drive, καθώς και εκτεταμένα ανταλλακτικά κινητήρα, κιβωτίου ταχυτήτων, πρόωρης και πλοίων.
Μαζί με τα απαραίτητα εργοστασιακά εργαλεία και εξοπλισμό γενικής επισκευής, προκειμένου το σκάφος να συνεχίσει να λειτουργεί με τα υψηλότερα πρότυπα και απαιτήσεις και για τις επόμενες δεκαετίες.
Όσο για τον μελλοντικό του ρόλο; Θα περιλαμβάνει μια μακροχρόνια δέσμευση για εξειδικευμένη έρευνα ωκεανογραφίας και διατήρησης, αλλά και έρευνας του θαλάσσιου περιβάλλοντος για την οποία το σκάφος έχει μοναδικές δυνατότητες.
Με πιλότο τον Δούκα του Κεντ
Τον Σεπτέμβριο του 1993 το «Mercury» του έλληνα μεγιστάνα Σταύρου Νιάρχου, αφού ως μοναδικό σωζόμενο σκάφος του τύπου του έλαβε τον τίτλο «Maritime Heritage Preservation Project» στη λίστα με τα εθνικά ιστορικά πλοία της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ αποτελεί και το «πετράδι» της συλλογής Haydon-Baillie, βγήκε στη θάλασσα έχοντας στο πιλοτήριό του τον Δούκα του Κεντ.
Μαζί με τον Wensley Haydon-Baillie, οι δυο άνδρες επισκέφθηκαν με αυτό τις εγκαταστάσεις του HMS Wessex.
