Σταύρος Νιάρχος III: Η αγορά στο Μπέβερλι Χιλς
Οι υποχρεώσεις από τον όγκο εργασίας και οι πάμπολλες και σημαντικές επιχειρήσεις των Νιάρχων στην Αμερική, μεταξύ αυτών κτηματομεσιτικά, ιπποφορβεία κλπ, ήταν και ο λόγος που οδήγησαν τον νεότερο Σταύρο Νιάρχο να εγκατασταθεί μόνιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και μπορεί το διαμέρισμα του, από τον πατέρα του, στη Νέα Υόρκη να θεωρείται ως ο ναός της Τέχνης, όμως ο νεαρός απόγονος του μεγιστάνα Σταύρου Νιάρχου ήθελε και μια κατοικία στη Δυτική Ακτή. Η απόφαση του δε, πριν λίγο καιρό, να αποκτήσει το παρατημένο από τους ιδιοκτήτες του Kronish House στο Μπέβερλι Χιλς του έδωσε τον τίτλο του λαϊκού ήρωα για ένα πολύ σημαντικό οίκημα σε αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του μάγου Richard Neutra που ήταν έτοιμο να κατεδαφιστεί. Ο Νιάρχος όχι μόνο άρπαξε κυριολεκτικά το οίκημα έναντι του ποσού των 13 εκατομμυρίων δολαρίων αλλά έχει ξοδέψει πολλά περισσότερα, και εδώ είναι η είδηση, από το ποσό της αγοράς προκειμένου να του δώσει την παλιά του αίγλη. Μόνο όπως λέγεται για την αποκατάσταση του κεντρικού αίθριου με το γυάλινο περίβλημα στο φουαγιέ του σπιτιού του στοίχισε περί τα δυόμιση εκατομμύρια δολάρια! Ενώ όπου χρειάστηκε συντήρηση στο κυρίως σκελετό του σπιτιού χρησιμοποιήθηκαν τα ίδια δομικά υλικά όπως και στην ανέγερση του. Μεταξύ αυτών και ένα ειδικό πέτρωμα από την περιοχή της Γιούτα. Όλο το Μπέβερλι Χιλς, αναφέρουν οι εφημερίδες, δηλώνει υπερήφανο για την διάσωση της συγκεκριμένης κατοικίας που αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό οικοδόμημα – μνημείο για την αρχιτεκτονική του Neutra που θεωρείται ένας από τους σχεδιαστές μύθους στην Αμερική. Το σχέδιο του σπιτιού παραπέμπει σε σχήμα καρφίτσας, με λείες και σκληρές επιφάνειες σε όλο το μήκος και το πλάτος του ενώ κύριο μέλημα του νέου έλληνα ιδιοκτήτη ήταν και η διάσωση των δέντρων που βρίσκονται γύρω από αυτό και λόγω των γυάλινων επιφανειών του σπιτιού, γίνονται ένα με αυτό.
- Εξωτερική φωτογραφία: Julius Shulman από το Ίδρυμα Neutra
Τι συμβαίνει με την «Αφρόεσσα» του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου;
Το παραδοσιακό σκαρί του τέως βασιλιά της Ελλάδος όπως έμαθα εκπέμπει σήμα SOS και για πολλούς έχει αφεθεί στη μοίρα του, στο Μικρολίμανο, με εμφανή πλέον τα σημάδια της εγκατάλειψης. Το εικοσάμετρο παραδοσιακό τρεχαντήρι που ήταν το δώρο του Κωνσταντίνου στη σύζυγό του, Άννα Μαρία, σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν την παραδοσιακή κατασκευή τέτοιων σκαφών φέρει ζημιές σε μια από τις δυο πλευρές της γάστρας αλλά και εκτεταμένες ζημιές στην υπέρ κατασκευή με ξύλα σπασμένα και εμφανή πλέον την εγκατάλειψη του. Είναι δεδομένο πως τα παραδοσιακά αυτά σκάφη χρειάζονται πολύ συχνά συντήρηση εν αντίθεση με τα «πλαστικά» όπως αποκαλούν οι κατασκευαστές παραδοσιακών σκαφών τα υπόλοιπα σκάφη πλην των «ξύλινων», από την άλλη ωστόσο άνθρωποι που γνωρίζουν μιλούν για μια απίστευτη ολιγωρία που μπορεί να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα. «Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει» αναφέρει χαρακτηριστικά ένας από αυτούς θέλοντας να τονίσει πως οι αυξημένες υποχρεώσεις της τέως βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος, την έχουν οδηγήσει στο να αναλάβουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν την τύχη του υπέροχου αυτού σκάφους. Πάντως όπως έμαθα αχνοφαίνεται η προοπτική το σκάφος, μιας και ακόμη φαίνεται να είναι αξιόπλοο, να κατεβαίνει στο Πόρτο Χέλι, όπου και κατασκευάστηκε προκειμένου να ξεκινήσουν κάποια στιγμή οι εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης.
Ελληνικές οικογένειες με οικόσημο
Η Ελλάδα, όσο περίεργο κι εάν ακούγεται, διαθέτει μια πλούσια ιστορία, από πλευράς οικοσήμων ή κατά το σωστότερο μια πλούσια εραλδική ιστορία. Και μπορεί η Εραλδική να αποτελεί μια δυτικό φερτή μεσαιωνική παράδοση που γνωρίσαμε από την ταινίες του James Bond, εκείνο το περίφημο Κολλέγιο Οικοσήμων που επισκεπτόταν ο θρυλικός πράκτορας για να κάνει τις μυστικές του συναντήσεις, ωστόσο ήρθε στη χώρα μας από την εποχή των σταυροφόρων αλλά και νωρίτερα! Αξίζει κανείς να ανατρέξει σε έργα του Ησίοδου, του Πλούταρχου, του Ηρόδοτου, του Αισχύλου, όπου θα συναντήσει να γίνεται αναφορά για τα εμβλήματα που κοσμούσαν τις ασπίδες των Ελλήνων πολεμιστών. Μην ξεχνάμε πως αργότερα κατά τους Βυζαντινούς χρόνους το πλέον πανίσχυρο σήμα της εποχής ήταν ο δικέφαλος αετός. Ένα εραλδικό σύμβολο που σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα Εραλδικής και Γενεαλογικής Εταιρείας Ελλάδος Δρ. Ιωάννη Π. Βλαζάκη αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία πολλών εραλδικών συμβόλων, σε απλά ελληνικά οικοσήμων στην Ελλάδα. Στη χώρα μας, η ιστορία είναι ιδιαίτερα πλούσια με οικόσημα και θυρεούς να κατακλύζουν περιοχές όπως τη Ρόδο, τη Νάξο, τη Κρήτη, τη Χίο, ενώ λίγο αργότερα τα Επτάνησα θα αποτελέσουν ένα πραγματικό θησαυροφυλάκιο θυρεών και οικοσήμων συγκεντρώνοντας παλαιά και νέα εμβλήματα οικογενειών αλλά και επιφανών προσωπικοτήτων που θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας μας.
Για παράδειγμα εκείνο του κόντε Καποδίστρια, ή το οικόσημο του Βαρόνου Μιχαήλ Τοσίτσα στην Ήπειρο. Ιδιαίτερη βαρύτητα όπως μας τονίζει ο Δρ. Βλαζάκης έχουν και τα εμβλήματα αλλά και οι θυρεοί αλλά και οι σφραγίδες που υπέγραφαν την επιστολογραφία τους, οι Έλληνες ηγεμόνες των Παραδουνάβιων περιοχών της Μολδαβίας και της Βλάχιας. Μια «δεξαμενή» οικοσήμων και θυρεών που διατηρήθηκε ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας στη χώρα μας αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.Όπως είναι φυσικό με τέτοια πλούσια ιστορία, παρά το δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδος, δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει ένα αντίστοιχο «κολέγιο οικοσήμων» και στην Ελλάδα. Πρόκειται για την Εραλδική και Γενεαλογική Εταιρεία Ελλάδος ένα επιστημονική σωματείο που μετράει σχεδόν μισό αιώνα ζωής. Η εταιρεία έχοντας εκδώσει συνολικά δώδεκα τόμους μελετών, τα Δελτία, όπως ονομάζονται παρουσιάζει όχι μόνο την ιστορία των θυρεών και των οικοσήμων στον ελληνικό χώρο. Από αυτήν άλλωστε έχουν γίνει γνωστά, το οικόσημο του Καποδίστρια, αλλά και του Ιωάννη Βαρβάκη που γνωρίσαμε μέσα από την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπούσε το χαβιάρι», του Ούγο Φώσκολου, της οικογένειας Σούτσου αλλά και της οικογένειας Μουσούρων, αλλά και τα οικόσημα των μεγάλων Μαγίστρων στο νησί της Ρόδου. Για να καταλάβετε, μόνο στο νησί της Ζακύνθου, συναντά κανείς πάνω από τριακόσια πενήντα οικόσημα και φυσικά το οικόσημο του Κόντε Ντιμάρα, στην ταινία «Επαναστάτης Ποπολάρος» που βασίστηκε στο έργο του Ξενόπουλου «Ο Ποπολάρος». Τίποτε τελικά δεν είναι τυχαίο.
Ο διεθνής Δάκης Ιωάννου και το ραντεβού με το νησί του, την Ύδρα
Από το 2008 που έγινε η αναστήλωση και η αποκατάσταση του κτηρίου των σφαγείων στην Ύδρα και η μετατροπή του σε ένα χώρο Τέχνης διεθνών προδιαγραφών από τον μακήνα Δάκη Ιωάννου, έχουν περάσει όλα τα βαριά ονόματα της σύγχρονης Τέχνης με πρώτο και καλύτερο του Jeff Koons, που σημειωτέων έρχεται πολλά καλοκαίρια στο αρχοντικό νησί μαζί με τα παιδιά του για διακοπές. Φέτος ο Δάκης Ιωάννου φιλοξενεί στις εγκαταστάσεις των σφαγείων μέχρι και το τέλος του ελληνικού καλοκαιριού ένα ακόμη πολύ βαρύ όνομα της σύγχρονης Τέχνης, αυτό του George Condo.
Έργα σε μικρή κλίμακα που δημιούργησε ο εικαστικός από τις επιρροές της αναγέννησης, του μπαρόκ, της περιόδου του κυβισμού, του σουρεαλισμού και της pop art κάτω από τον τίτλο «the Mad and the Lonely». Στα εγκαίνια της έκθεσης παρέστη όλη η οικογένεια του ελληνοκύπριου μαικήνα, παρά τις αυξημένες της υποχρεώσεις με την κατασκευαστική εταιρεία που είναι ένατη στον κόσμο και έχει αναλάβει σημαντικά έργα στη χώρα μας, ανάμεσα τους και η νέα γραμμή του μέτρο. Πραγματοποιήθηκε μάλιστα και ένα μεγάλο party το ίδιο βράδυ παρουσία σημαντικών ανθρώπων της Τέχνης αλλά και των επιχειρήσεων από Ελλάδα και εξωτερικό.
Θοδωρής Στέφος
