Στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού βρέθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου ο Νίκος Καρβέλας. Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης άνοιξε τα χαρτιά το και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην εποχή των «Δαιμόνων» και τη σχέση που έχει ο ίδιος με τα χρήματα και τη δόξα.
«Είχαμε κάνει τότε έκκληση στο Υπουργείο… Πολιτισμού και η απάντηση ήταν – όχι αρνητική – … δεν υπήρξε καν. Στην Αγγλία υπήρξαν μιούζικαλ που έκαναν τη χώρα διάσημη σε όλο τον κόσμο μέσα από τα συγκεκριμένα έργα. Στην Ελλάδα αποφάσισαν οι κύριοι του Υπουργείου ότι ο άνθρωπος που έχει γράψει τους «Δαίμονες» είναι αναξιόλογος», θυμάται ο Νίκος Καρβέλας.
«Τότε βάλαμε με την Αννούλα όλα μας τα λεφτά για να την ανεβάσουμε. Χάσαμε όλα τα λεφτά μας και έφυγα για την Αγγλία. Μου την είχε «σπάσει» τρομερά αυτή η χώρα. Το μόνο που αποκόμισα τότε ήταν ότι η Εκκλησία θέλησε να με αφορίσει ως σατανιστή», συμπληρώνει ο συνθέτης.
«Η κριτική τότε για τους «Δαίμονες» ήταν: η μουσική του Νίκου Καρβέλα είναι ένα μπάχαλο και μόνο τσιφτετέλια δεν έχει. Δεν παριστάνω τον σπουδαίο αλλά ήταν μία πολύ σοβαρή υπόθεση μουσικά οι «Δαίμονες». Την αντιλήφθηκαν όλοι οι άνθρωποι που είχαν έρθει από το εξωτερικό, ο πρωταγωνιστής του Phantom of the Opera, ο οποίος γονάτισε κυριολεκτικά μπροστά μου. Ο διευθυντής της όπερας του Μόντε Κάρλο με ρώτησε: μπορώ να σε αγγίξω;», περιγράφει στη συνέχεια ο Νίκος Καρβέλας.
«Όποιος λέει ότι είναι αντισυστημικός είναι κουτός. Και οι αντισυστημικοί ζουν εντός του συστήματος. Ένας αντισυστημικός ζει εκτός πόλης, στα βουνά. Άρα κι εγώ συστημικός είμαι. Γι’ αυτό κι εγώ προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι αντισυστημικός με πράγματα που μου βγαίνουν αυθόρμητα.
Δύο-τρεις φορές δούλεψα στη ζωή μου… έκανα τον «τραγουδιστή». Να διαγραφεί αυτό από τα πρακτικά, παρακαλώ. Έπαιρνα πολλά λεφτά θυμάμαι και αισθανόμουν τρομερά άσχημα. Πολλές φορές αισθανόμουν απαίσια που νέα παιδιά ερχόντουσαν και άφηναν τόσα λεφτά και στο τέλος εγώ έπαιρνα ένα μάτσο χρήματα», παραδέχεται ο Νίκος Καρβέλας για τις «χρυσές εποχές» της δισκογραφίας.
«Κάποτε αποφάσισα να εμφανιστώ χωρίς λεφτά. Από το Υπουργείο Πολιτισμού μού είπαν ότι υποχρεούσαι να τα πάρεις λόγω των κανονισμών. Τους λέω: εντάξει, πόσο είναι το κατώτατο που μπορώ να πάρω; Μου λένε: 1 ευρώ. Και τους απάντησα: ωραία, βάλτε 1 ευρώ. Ερχόντουσαν άνθρωποι και με «έτρωγαν» στη μάπα να λέω αυτά που έλεγα.
Όλοι κυνηγάμε τα λεφτά. Κι εγώ το ίδιο έκανα. Το γεγονός ότι έγινα διάσημος ή απέκτησα λεφτά δεν είναι θέμα συστήματος. Πολλοί γίνονται διάσημοι και πλούσιοι. Εγώ δεν έχω καθόλου λεφτά, ποτέ δεν είχα και δεν με ενδιέφερε. Μου αρέσει να έχω λεφτά αλλά, αν μου πεις «ασχολήσου με αυτό», δεν μπορώ». Μια φορά ένα ζευγάρι ήρθε στον Διογένη να με ακούσει και, επειδή είχαν πληρώσει τα μισά από αυτά που είχαν κανονίσει εξ αρχής, ζήτησα από τον μετρ να τους δώσει πίσω τα λεφτά», καταλήγει επί του θέματος ο Νίκος Καρβέλας.
