Στον αέρα της εκπομπής Super Κατερίνα μίλησε το πρωί της Δευτέρας (6/11) ο Γιάννης Κατινάκης και περιέγραψε την νέα ομοφοβική επίθεση που δέχτηκε στον δρόμο, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του.
Ο Γιάννης Κατινάκης που έχει μιλήσει ανοιχτά για τη σεξουαλική του ταυτότητα αλλά και τον φόβο που νιώθει να περπατά μόνος στον δρόμο λόγω των συχνών επιθέσεων που δέχεται αναφέρθηκε σε ένα νέο περιστατικό εκφράζοντας την αγανάκτησή του.
«Ήμουν από νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου σε μια φίλη μου. Γυρνάω με ταξί, με αφήνει έξω από το σπίτι μου και θέλω να πάω δυο λεπτά να πάρω ένα πατατάκι να φάω. Είμαι στο Νέο Ηράκλειο, σε μια ήσυχη γειτονιά. Ήμουν αφηρημένος, κάτι σκεφτόμουν ενώ έτρωγα.
Περνάει ένα αυτοκίνητο, κι ακούω να φωνάζουν πολύ δυνατά πάρα πολλά ομοφοβικά σχόλια. Ήταν πολύ άσχημες βρισιές και πολύ κακοποιητικός ο λόγος που δε μπορώ να τα πω τώρα. Και το θέμα είναι – γι’ αυτό το αναφέρω – ότι δεν είναι κάτι που σε ξαφνιάζει σαν περιστατικό, γιατί είναι ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μας» ανέφερε αρχικά ο Γιάννης Κατινάκης και πρόσθεσε:
«Και το καλοκαίρι που έγινε κάτι πιο σκληρό, γιατί εκεί με πλησίασε κάποιος, ήταν πολύ χειρότερο γιατί εκεί νιώθεις τη σωματική απειλή. Το να σου πει κάτι κάποιος στο δρόμο, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, σαν ένα ανοιχτά γκέι άτομο… Τα τελευταία χρόνια επιλέγω να μετακινούμαι μόνο με ταξί για να αποφεύγω αυτού του είδους τα περιστατικά. Από τα 16-17 που άρχισα να κυκλοφορώ πάντα δεχόμουν μια επίθεση» κατέληξε ο Γιάννης Κατινάκης.
Είχε προηγηθεί η καταγγελία του μέσα από τον λογαριασμό του στο Instagram.
«Story time, τώρα, μόλις έγινε. Ομοφοβικό. Για ακόμη μια φορά. Καμία πρωτοτυπία στη ζωούλα μου, τα ίδια και τα ίδια. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Θα μου πεις, γιατί τα λες τώρα ρε Γιάννη; Έχει κάποιο νόημα; Μισό νόημα δεν έχει. Αλλά, να σου πω κάτι; Νεύρα… Οπότε θα τα ακούσεις.
Λοιπόν, είμαι σε μια φίλη μου. Παίρνω ταξί να πάω σπίτι μου. Μπαίνω στο ταξί, με αφήνει έξω από το σπίτι μου. Με πιάνει ωστόσο μια λιγούρα και λέω να πάω μέχρι το περίπτερο να πάρω ένα πατατάκι να φάω. Πάω στο περίπτερο, δυο λεπτά από το σπίτι μου. Παίρνω το πατατάκι και γυρνάω σπίτι μου.
Στη διαδρομή λοιπόν, δυο λεπτών, σε μια ήσυχη γειτονιά, μπουκωμένος πια με το πατατάκι, μια εικόνα τραγελαφική, περνάει ένα αυτοκίνητο και ακούω αντρικές φωνές να γκαρίζουν με πάρα πολλή – οριακά – χαρά, διάφορα ομοφοβικά. Τέλεια ζωούλα έτσι; Αυτό ήταν από τα πιο ανώδυνα, σε πολλά εισαγωγικά, περιστατικά. Δεν υπήρχε κάποια σωματική βλάβη, ούτε κίνδυνος.
Ήταν απλά το ξάφνιασμα, ο φόβος για λίγα δεύτερα και φυσικά ο φόβος που ακολούθησε στην πορεία. Αλλά και πάλι, γιατί; Γιατί να υπάρχει αυτό στις ζωές μας; Δεν υπάρχει χώρος για όλο αυτό… Η καθημερινότητα και η ζωή είναι τόσο δύσκολο…. να φύγει αυτό, είναι αχρείαστο.
Πραγματικά προσπαθώ να μπω στο μυαλό των ανθρώπων αυτών, αν υπάρχει. Είσαι στο αμάξι, βλέπεις έναν άνθρωπο… να περπατάω με το βλέμμα της κότας, μπουκωμένος με το πατατάκι, να σκέφτομαι, δε σου δίνω σημασία και αποφασίζει να γαριδογγαρίζεις, όχι μόνο ομοβικά…
Δε θέλω να το περιορίσω μόνο στην ομοφοβία. Με το να είμαστε τόσο κακοποιητικά παρεμβατικοί στις ζωές άλλων ανθρώπων, δε βγαίνει η ζωή, δε λειτουργεί έτσι η ζωή. Δε ξέρω αν κάνω καλά που τα λέω… Δε ξέρω αν με βοηθά όλο αυτό ή αν βοηθά κάποιον άλλον, που μακάρι να βοηθά… Έχει κουράσει πια. Έχω παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό, έχουν αυξηθεί πάρα πολύ τα περιστατικά βίας, όχι μόνο τα ομοφοβικά… Δεν πάμε καλά σαν κοινωνία και δε ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό» ανέφερε στο βίντεό του ο Γιάννης Κατινάκης.
