Μεγαλώνοντας ως υπέρβαρη έφηβη, κάποια στιγμή ήρθε η ώρα να επισκεφθώ για πρώτη φορά ένα γυμναστήριο. Οι υπεύθυνοι και οι γυμναστές με αντιμετώπιζαν σαν να έχω κάποια πολύ σοβαρή ασθένεια και πρέπει να ξεκινήσω θεραπεία επειγόντως, δίνοντας μου συμβουλές με πολύ σοβαρό ύφος για το πόσες φορές πρέπει να πάω για να δω κάποιο αποτέλεσμα και πόσες ώρες αερόβιας άσκησης πρέπει να κάνω, συνδυαστικά με ομαδικά προγράμματα.
Φυσικά η αντιμετώπιση αυτή δεν με κράτησε στο γυμναστήριο για πάνω από ένα μήνα.
Αλλά το ίδιο και αργότερα, όταν αποφάσισα να ξεκινήσω kick boxing, πάντα το βάρος μου με ωθούσε να κάθομαι πίσω-πίσω, για να μην ενοχλώ όσους ήταν μπροστά, να πηγαίνω στην άκρη στα αποδυτήρια για να πιάνω όσο λιγότερο χώρο είναι δυνατόν και να ντρέπομαι να παραγγείλω σορτσάκια και μπλουζάκια στο μέγεθος μου. Διάβασε περισσότερα στο Love Yourself
