Στη βελτίωση των συμπτωμάτων του αυτισμού στους νέους, όπως την εσωστρεφή και αντικοινωνική συμπεριφορά τους, μπορεί να οδηγήσει μια χημική ουσία που περιέχεται, κυρίως στο μπρόκολο, αλλά και σε άλλα λαχανικά όπως το κουνουπίδι και το λάχανο, ιδίως όταν αυτά είναι άβραστα.

Είναι η πρώτη φορά που μια ουσία φαίνεται να επιφέρει τέτοια βελτίωση στην περίπτωση του αυτισμού, μιας διαταραχής από την οποία πάσχει το 1% έως 2% του παγκόσμιου πληθυσμού (πολύ περισσότερο τα αγόρια από ό,τι τα κορίτσια) και οι αιτίες της οποίας παραμένουν ουσιαστικά άγνωστες.

Όμως, για να υπάρξει αποτέλεσμα, οι άνθρωποι θα πρέπει να τρώνε καθημερινά πάρα πολύ μεγάλες ποσότητες μπρόκολου, πράγμα μάλλον όχι ρεαλιστικό. Η πιλοτική κλινική δοκιμή, που έγινε σε μικρό δείγμα εθελοντών, πρέπει να επαναληφθεί σε περισσότερους ασθενείς, για να επιβεβαιωθούν τα ευρήματά της και να εξαχθούν οριστικά θεραπευτικά συμπεράσματα.

Οι ερευνητές του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης, του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, με επικεφαλής τον καθηγητή παιδιατρικής νευρολογίας Άντριου Ζίμερμαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανακάλυψαν ότι η ουσία σουλφοραφάνη που περιέχεται στα λαχανικά, αν χορηγείται καθημερινά στα άτομα με αυτισμό, επιφέρει μέσα σε τέσσερις μόλις εβδομάδες βελτίωση στα προβλήματα συμπεριφοράς και επικοινωνίας.

Η συγκεκριμένη ουσία απομονώθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του ’90 από τον καθηγητή φαρμακολογίας Πολ Ταλαλέι του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς και θεωρείται πιθανό ότι έχει αντικαρκινικές ιδιότητες. Η χρησιμότητά της έγκειται στο ότι ενισχύει την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος κατά του οξειδωτικού στρες των κυττάρων, της φλεγμονής και της ζημιάς στο DNA. Τα κύτταρα των ατόμων με αυτισμό εμφανίζουν συνήθως αυξημένα επίπεδα οξειδωτικού στρες και ίσως γι’ αυτό η σουλφοραφάνη τα βοηθά.

Η νέα μελέτη έγινε σε 44 άτομα ηλικίας 13 έως 27 ετών, που είχαν διαγνωστεί με μέτριο έως σοβαρό αυτισμό. Οι συμμετέχοντες έπαιρναν καθημερινά είτε μια δόση σουλφοραφάνης της τάξης των 9 έως 27 μιλιγκράμ (που είχαν εξαχθεί από μπρόκολο), είτε ψευδοφάρμακο (πλασέμπο). Η χορήγηση σταμάτησε μετά από 18 εβδομάδες και στο μεταξύ γινόταν περιοδική αξιολόγηση των συμπτωμάτων των ασθενών.

Το συμπέρασμα ήταν ότι υπήρξε σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων στους 26 συμμετέχοντες που είχαν πάρει τη δραστική ουσία, σε σχέση με τους 14 που είχαν πάρει το εικονικό φάρμακο. Σε 17 από τους 26 ασθενείς, υπήρξε ορατή βελτίωση στη συμπεριφορά, στη δυνατότητα κοινωνικής αλληλεπίδρασης και στην ηρεμία τους.

Η βελτίωση εκτιμήθηκε ότι ήταν από 17% (κοινωνική επαφή) έως 34% (προβλήματα συμπεριφοράς), χωρίς να υπάρξουν κάποιες παρενέργειες από την ουσία. Οι ασθενείς ήσαν λιγότερο ευερέθιστοι, ληθαργικοί ή υπερκινητικοί, έκαναν λιγότερες επαναλαμβανόμενες κινήσεις, έδειχναν να έχουν μεγαλύτερα κίνητρα για επικοινωνία κ.α. Οι περισσότερες, αν και όχι όλες, οι βελτιώσεις είχαν εξαφανιστεί μετά από 22 εβδομάδες, όταν πλέον είχε σταματήσει η λήψη της σουλφοραφάνης.

Ο Άντριου Ζίμερμαν τόνισε ότι «απέχουμε ακόμη πολύ από το ανακοινώσουμε τη νίκη μας πάνω στον αυτισμό», όμως επεσήμανε ότι ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που ένα φάρμακο φέρνει τέτοια σημαντική βελτίωση στα συμπτώματα της διαταραχής του αυτισμού. Πρόσθεσε, πάντως, ότι η βελτίωση δεν αφορά όλους, καθώς περίπου ένας στους τρεις ασθενείς δεν έδειξε καμία καλυτέρευση στα συμπτώματά του.

Οι ερευνητές θέλουν να μελετήσουν την ουσία σε γυναίκες και παιδιά με αυτισμό, καθώς και να δουν κατά πόσο μπορεί να παίξει ένα ρόλο στην πρόληψή της διαταραχής. Ήδη, αρκετές κλινικές δοκιμές με σουλφοραφάνη βρίσκονται σε εξέλιξη, σχετικά με την πιθανή χρησιμότητά της σε άλλες παθήσεις, όπως ο καρκίνος του προστάτη, το άσθμα και η σχιζοφρένεια.