Όταν ο άνθρωπος έχει να πάρει σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του, στρέφεται συνήθως στους οικείους του για συμβουλή.
Το ίδιο ακριβώς κάνουν και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, έχοντας υιοθετήσει λες παρόμοιο τρόπο συμπεριφοράς! Συμβουλεύονται λοιπόν τα γειτονικά κύτταρα πριν καταλήξουν σε μια κοινή απόφαση για τον κατάλληλο τρόπο αντίδρασης σε μια απειλή.
Η κατανόηση του σημαντικού και αξιοσημείωτα περίπλοκου αυτού τρόπου είναι μάλιστα αποφασιστικής σημασίας για τις θεραπείες, ειδικά στις περιπτώσεις πως ο μηχανισμός αντίδρασης δεν πάει καλά.
Το πρήξιμο και ο πόνος που βιώνουμε σε μια μόλυνση προκαλούνται εν μέρει από τη δράση του ανοσοποιητικού, όσο τα ανοσοκύτταρα καταπολεμούν τους εισβολείς. Και το να ξέρει ο οργανισμός πότε και πόσο πολύ πρέπει να ανταποκριθεί στην άβολη κατάσταση είναι αποφασιστικής σημασίας για την καλή λειτουργία του σώματος.
Αλλιώς απαντά δηλαδή σε λίγα βακτήρια που καταφτάνουν από μια μικρή εκδορά και τελείως αλλιώς σε ένα τραύμα που απειλεί τη ζωή μας.
Τα ανοσοκύτταρα παίρνουν λοιπόν αυτές τις κρίσιμες αποφάσεις όχι μεμονωμένα, αλλά συνεργατικά, ελέγχοντας τα επίπεδα συναγερμού των γειτονικών κυττάρων. Αυτό μας λένε οι ερευνητές στη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature Communications».
«Είναι μια άγνωστη ως τα τώρα πτυχή της λειτουργίας του ανοσοποιητικού, τα κύτταρα προβαίνουν σε συντονισμένες αποφάσεις. Δεν ενεργοποιούνται ομοιόμορφα, αλλά αντιθέτως αποφασίζουν συνολικά πόσα κύτταρα θα ενεργοποιηθούν, έτσι ώστε να παλέψει το σύστημα με μια απειλή χωρίς να υπεραντιδράσει επικινδύνως».
Τα μακροφάγα, τα λευκά αιμοσφαίρια του συστήματος του φαγοκυττάρων που είναι και τα πρώτα που απαντούν σε μια απειλή, ανιχνεύουν τα χημικά σήματα που αφήνουν τα βακτήρια ώστε να τα εντοπίσουν και να τα εξουδετερώσουν.
Τα φαγοκύτταρα λειτουργούν με σοφιστικέ τρόπο, αφού για να επιστρατευτούν τα μακροφάγα πρέπει πρώτα να ξέρουν πόσους γείτονες έχουν. Και έχουν μάλιστα και μνήμη, ξέροντας σε επόμενες καταστάσεις πόσα είχαν ανταποκριθεί στις πρώτες φορές της ίδιας απειλής.
