Ερευνητές προσπάθησαν να εξετάσουν και να εξηγήσουν τη σχέση μεταξύ της εικόνας σώματος και της «αυτό-αποτίμησης», σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα. Με άλλα λόγια, θέλησαν να μάθουν πώς βλέπουν τον εαυτό τους τα άτομα με υπερβάλλον βάρος και αν υπάρχει κάποια διαφορά, σε σχέση με άτομα με φυσιολογικό βάρος. Επίσης, θέλησαν να διερευνήσουν τα κριτήρια με τα οποία αξιολογούν την ποιότητα της ζωής τους, καθώς και το αν και κατά πόσο είναι ικανοποιημένοι από αυτή.

Αξιολογήθηκε σύνολο 100 ατόμων, αποτελούμενα από δύο ισάριθμα γκρουπ: φυσιολογικού βάρους και υπερβάλλοντος βάρους άτομα. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως τα άτομα με υπερβάλλον βάρος, σε σύγκριση με τα άτομα φυσιολογικού βάρους, χαρακτηρίζονται από υψηλότερη αυτοεκτίμηση. Φάνηκε ότι η ποιότητα ζωής των ατόμων με υπερβάλλον βάρος εξαρτάται πολύ από την προσωπική και οικογενειακή τους κατάσταση, καθώς και από την οικονομική τους ευμάρεια. Μάλιστα, φάνηκε έντονα πως η αξιολόγηση αυτή δεν στηρίζεται καθόλου στην εικόνα του σώματος ή τη φυσική εμφάνιση.

Όσον αφορά στα συμπτώματα κατάθλιψης, δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες. Αυτό φανερώνει, πως η διαφορά στο BMI δεν επηρεάζει την «αυτο-αποτίμηση», καθώς διαφορετικά είναι τα κριτήρια στα άτομα των δύο ομάδων. Με άλλα λόγια, οι τομείς της ζωής όπου δίνεται προτεραιότητα για την αυτο-αποτίμηση διαφέρουν μεταξύ των ατόμων αυτών, σε σύγκριση με τα άτομα με φυσιολογικό βάρος. Τα άτομα με υπερβάλλον βάρος αποφεύγουν να συμπεριλάβουν την εικόνα σώματος στα κριτήρια αυτό-αξιολόγησης, ίσως για να αποφύγουν το δυσάρεστο συναίσθημα που μπορεί να τους προκληθεί. Έτσι, δίνουν περισσότερη βάση στην κοινωνική, οικογενειακή και οικονομική επιτυχία. Αντίθετα, τα άτομα με φυσιολογικό βάρος, στην αξιολόγηση της ποιότητας ζωής τους, δίνουν μεγάλη σημασία στη σωματική τους υγεία και εικόνα.

Το συμπέρασμα είναι, πως τόσο τα άτομα με φυσιολογικό βάρος, όσο και τα άτομα με περισσότερο βάρος, χρησιμοποιούν τα «δυνατά» τους σημεία, ώστε να αξιολογήσουν τον εαυτό τους. Τα άτομα με υπερβάλλον βάρος νιώθουν την ανάγκη να αξιολογήσουν τον εαυτό του πιο θετικά, ίσως για να αντισταθμίσουν την αρνητική αξιολόγηση που λαμβάνουν από τον περίγυρό τους, ενώ αντίθετα, τα άτομα με φυσιολογικό βάρος φαίνεται να είναι πιο «αυστηρά» με τον εαυτό τους.

Τα ευρήματα της μελέτης αυτής μας προβληματίζουν για τον στιγματισμό και τον κοινωνικό ρατσισμό που δέχονται τα άτομα με υπερβάλλον βάρος. Εδώ και πολλά χρόνια, το αδύνατο ισούται με το όμορφο, υγιές, ευτυχισμένο, αποδεκτό και γι’ αυτό ευθύνονται τα κοινωνικά πρότυπα που έχουν επικρατήσει.

Ως αποτέλεσμα, τα άτομα που δεν ταιριάζουν ακριβώς με αυτό το πρότυπο, θεωρούνται από το σύνολο αλλά και από τον εαυτό τους, αποτυχημένα και ανάξια. Ας αναλογιστούμε όλοι μας, πως η αντίληψη αυτή συμφέρει τη βιομηχανία «αδυνατίσματος», τη βιομηχανία τροφίμων, μόδας κ.λπ. και δεν αντιπροσωπεύει λογικά και ρεαλιστικά πρότυπα.

Ας σκεφτούμε το πόσο έχουμε πέσει θύματα των προτύπων αυτών, ποιοι τα έχουν θέσει και κατά πόσο θέλουμε εμείς να ταυτίζουμε την ευτυχία μας με ένα άπιαστο όνειρο, γεγονός που εγγυάται ένα συνεχές αίσθημα ανικανοποίητου, τόσο σε άτομα με υπερβάλλον, όσο και σε άτομα με φυσιολογικό βάρος.

Πηγή: mednutrition.gr