Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, ο πόθος για παγωτό είναι τόσο ισχυρός που μοιάζει αρκετά την εξάρτηση που βιώνουν οι τοξικομανείς.
Η έρευνα έχει πυροδοτήσει ανησυχίες σχετικά με τα επίπεδα εθισμού που μπορεί να προκαλέσει το αγαπημένο μας έδεσμα, καθώς ο εγκέφαλος επιζητά τακτικότερες και περισσότερες ποσότητες παγωτού, όπως ακριβώς συμβαίνει με έναν τακτικό χρήστη κοκαΐνης.
Τα αποτελέσματα της μελέτης φαίνεται να υποστηρίζουν προηγούμενους ισχυρισμούς ότι δηλαδή κάποιοι άνθρωποι γίνονται εξαρτημένοι από το πρόχειρο φαγητό.
Σύμφωνα με τον καθηγητή του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Όρεγκον, Κάιλ Μπέργκερ, η υπερκατανάλωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος και ζάχαρη, αλλάζει τον τρόπο που ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται σ’ αυτά, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ψυχικής «ανταμοιβής».
«Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Όταν κάποιος κάνει χρήση περισσότερων ουσιών, τότε λαμβάνει και λιγότερη ικανοποίηση», αναφέρει ο καθηγητής.
Αυτή ακριβώς η ανοχή θεωρείται υπεύθυνη για την αύξηση της χρήσης ουσιών, ή του φαγητού, επειδή ακριβώς το άτομο προσπαθεί να επιτύχει το προηγούμενο επίπεδο της ικανοποίησης.
Περισσότεροι από 150 έφηβοι -ηλικίας μεταξύ 14 και 16- συμμετείχαν στη μελέτη, η οποία απαιτούσε να καταναλώνουν παγωτό σοκολάτας πριν την συνέντευξη. Έπειτα, οι συμμετέχοντες ερωτήθηκαν σχετικά με τις διατροφικές τους συνήθειες και τους διατροφικούς τους πόθους.
Αρχικά οι έφηβοι παρακολουθούσαν φωτογραφίες παγωτού και εγκέφαλοί τους ήταν καλωδιωμένοι με ειδικά μηχανήματα παρακολούθησης.
Σύμφωνα με την έρευνα, όλοι οι συμμετέχοντες ήθελαν παγωτό, αλλά εκείνοι που έφαγαν το περισσότερο, το απόλαυσαν και λιγότερο. Αντ’ αυτού, έπρεπε να τρώνε περισσότερο για να βιώσουν το ίδιο επίπεδο απόλαυσης με τους υπόλοιπους.
