Η εισαγωγή σε νοσοκομείο λόγω κάποιας σοβαρής λοίμωξης συνδέεται με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας, σύμφωνα με μια νέα δανική επιστημονική έρευνα, ιδίως αν κάτι τέτοιο συμβεί κατ’ επανάληψη.

Ο -υπερδιπλάσιος- κίνδυνος αφορά τα άτομα που κολλάνε ηπατίτιδα και AIDS. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, περίπου μία στις δέκα αυτοκτονίες (10%) συνδέεται με κάποια σοβαρή λοίμωξη, γεγονός που, σύμφωνα με τους δανούς επιστήμονες, αυξάνει τις ενδείξεις πως η αυτοκτονία έχει και βιολογική βάση, πέρα από την προφανή ψυχολογική.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Έλεν Λουντ-Σόρενσεν του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Κοπεγχάγης, που έκαναν τη δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ψυχιατρικής «JAMA Psychiatry», ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από επτά εκατομμύρια ανθρώπους, από τους οποίους οι 32.683 είχαν αυτοκτονήσει. Από αυτούς το ένα τέταρτο (24%) είχαν προηγουμένως νοσηλευθεί λόγω λοιμώξεων.

Διαπιστώθηκε ότι η νοσηλεία λόγω λοίμωξης -με εξαίρεση τις λοιμώξεις λόγω εγκυμοσύνης- συνδέεται με ένα κατά 42% αυξημένο κίνδυνο για αυτοκτονία, σε σχέση με όσους δεν είχαν νοσηλευθεί γι’ αυτό το λόγο. Όσο περισσότερες λοιμώξεις έχει περάσει κανείς και όσο μεγαλύτερο χρόνο έχει κρατήσει η θεραπεία, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος αυτοκτονίας. Για παράδειγμα, άνθρωποι με πάνω από επτά λοιμώξεις στη ζωή τους, έχουν αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας σχεδόν κατά 300%.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι ενώ οι ψυχολογικοί παράγοντες έχουν μελετηθεί ευρέως (η κατάθλιψη παραμένει η κυριότερη αιτία αυτοκτονίας), πολύ λιγότερη προσοχή έχει δοθεί σε άλλους παράγοντες όπως οι λοιμώξεις (από βακτήρια, ιούς κ.α.).

Οι δανοί επιστήμονες ανέφεραν ότι, παρά και τη νέα μελέτη, η σχέση λοιμώξεων-αυτοκτονιών παραμένει ένα πολύπλοκο ζήτημα. Μπορεί να παίζουν ρόλο τόσο βιολογικοί παράγοντες (η πρόκληση φλεγμονής στον εγκέφαλο λόγω της λοίμωξης έχει ως συνέπεια την έξαρση της κατάθλιψης), όσο και ψυχολογικοί (η δυσφορία λόγω της νοσηλείας για τη θεραπεία της λοίμωξης προκαλεί επίσης κατάθλιψη).

Σε κάθε περίπτωση, οι ερευνητές τόνισαν ότι η έγκαιρη θεραπεία των λοιμώξεων μειώνει τον κίνδυνο αυτοκτονίας, ιδίως σε άτομα επιρρεπή για άλλους λόγους, π.χ. λόγω κατάθλιψης.