Την απάντησή του στους ισχυρισμούς των ηθοποιών Ερρίκου Μηλιάρη, Χάρη Τζωρτζάκη και Γιάννη Νιάρρο έδωσε ο σκηνοθέτης που έγινε αποδέκτης των τοποθετήσεών τους.

Σε ανάρτησή του στο Facebook ο σκηνοθέτης υποστηρίζει ότι «δεν απαγορεύεται να ζητήσεις γυμνό όταν ορίζεται από το καλλιτεχνικό έργο», ξεκαθαρίζοντας όμως ότι «αυτά τα πράγματα δεν επιβάλλονται».

Αναλυτικά όσα έγραψε:

Σχετικά σε όσα αναφέρονται για εμένα στο fb και στα ΜΜΕ

Στις ταινίες μου αναφερόμουν πάντα στην σεξουαλικότητα. Στις ενορμήσεις ζωής και θανάτου στην σεξουαλικότητα. Κατήγγειλα την ενδοοικογενειακή βία καθώς και την βία κάθε μορφής. Υπάρχουν σκηνές με γυμνό, αυνανισμό, στύση, βιασμό, σεξ. Όμως πάντα ως καταγγελία ή ως κυνισμό απέναντι στην υποκρισία της κοινωνίας και όχι ως αυτοσκοπό. Αυτονόητα ένας ηθοποιός θα βρεθεί γυμνός. Αν το θελήσει. Αυτά τα πράγματα δεν επιβάλλονται. Δεν απαγορεύεται να ζητήσεις γυμνό όταν ορίζεται από το καλλιτεχνικό έργο. Και στις οντισιόν. Δεν απαγορεύεται η ελευθερία της έκφρασης. Είναι κατοχυρωμένη στο σύνταγμα. Μπορείς να ζητήσεις κάτι από κάποιον. Μπορεί ο άλλος να το αρνηθεί. Δεν επιβάλλεται στον καλλιτέχνη πως θα πραγματοποιήσει το έργο του. Συμφωνείς ή διαφωνείς. Φανταστείτε τον Παζολίνι να απολογείται γιατί ζήτησε γυμνό για το SALO. Ή τον Λαρς φον Τριερ  για τους ΗΛΙΘΙΟΥΣ με την περιβόητη σκηνή ομαδικού σεξ. Ίσως προσπαθείτε να ορίσετε τι είναι ηθικά σωστό και τι λάθος. Όμως προσωπικά δεν μπορώ να προσφέρω κάποιο αντάλλαγμα, γιατί δεν κατέχω κάποια εξουσία για να την καταχραστώ. Δεν έχω αξίωμα. Δεν είμαι θεσμικός. Δεν είμαι διάσημος. Είμαι ένας εύκολος στόχος. Ουδέποτε έχω πιέσει κανέναν να λειτουργήσει με τρόπο που δεν επιθυμεί και κάθε ηθοποιός είναι σε θέση να αποφασίσει που θέλει να συμμετέχει και που όχι. Θλίβομαι για την προσβολή της προσωπικότητάς μου και την στοχοποίησή μου και υπενθυμίζω στους επικριτές μου ότι υπάρχουν και άλλοι σκηνοθέτες σε ολόκληρο τον κόσμο που ακολουθούν αντίστοιχο τρόπο κινηματογράφησης. Θλίβομαι όμως ακόμα περισσότερο που κανείς δεν σχολίασε τις τοποθετήσεις των ηθοποιών Μηλιάρη και Νιάρου, που στις αναρτήσεις τους εναντίον μου δηλώνουν:  “Όλοι και όλες να δημιουργήσουμε έναν συλλογικό εκφοβισμό” “…Θα τον κάνει όπως και άλλους του σιναφιού του να φοβηθούν, να μαζευτούν, ή και να εξαφανιστούν από τον χώρο”, “Στις δραματικές σχολές μαζί με το απολυτήριο να υπάρξουν λίστες με ονόματα από τέτοιους τύπους”. Πίστευα ότι η εποχή των απαγορευμένων καλλιτεχνών και των μαύρων λιστών είχε παρέλθει.