Με νωπές τις μνήμες και με τον σεβασμό που αρμόζει, φορείς, αρχές και πολίτες της Άρτας τίμησαν τους νεκρούς του Κομμένου.
Συμπληρώθηκαν φέτος εβδομήντα χρόνια από τις 16 Αυγούστου του 1943 όταν τα Γερμανικά στρατεύματα διέπραξαν μία από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων κατά την περίοδο της κατοχής τους στην Ελλάδα.
Οι νεκροί ήταν 317 και το χωριό ισοπεδώθηκε. Τα ιστορικά γεγονότα ξεδιπλώθηκαν και πάλι στον ίδιο τόπο, τον τόπο που μαρτύρησε.
Την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υφυπουργός Υγείας Αντώνης Μπέζας. Στεφάνι κατέθεσε ο Αντιπεριφερειάρχης Άρτας Βασίλης Ψαθάς, εκπρόσωποι του κοινοβουλίου, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των κομμάτων και αντιστασιακών οργανώσεων.
Έντονα όμως αποδοκιμάστηκε ο Γερμανός πρόξενος που παρίστατο και την ώρα που κατέθετε στεφάνι, εκπρόσωποι των Ανεξάρτητων Ελλήνων φώναξαν συνθήματα εναντίον της Γερμανίας και προχώρησαν στην ανάγνωση κειμένου το οποίο αναφέρονταν στις Γερμανικές αποζημιώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα.
«Δεν έχουμε ανάγκη ελεημοσύνης από την δήθεν χορηγίας σας για να τιμήσουμε την μνήμη των νεκρών προγόνων και αδελφών μας.
Η χώρα σας έχει ακόμη ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις έναντι αυτών των θυμάτων και όχι μόνο.
Επί 70 χρόνια οι ψυχές των εκτελεσθέντων είναι εδώ, μαζί μας και δεν θα ησυχάσουν αν δεν δικαιωθούν», ανέφερε μεταξύ άλλων ο πολιτευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων στο Νομό Άρτας Αντώνης Βασιλείου.
Το χάραμα της 16ης Αυγούστου του 1943, η μηχανοκίνητη μονάδα ναζιστικών στρατευμάτων από τη Φιλιππιάδα, με την εντολή της Διοίκησης Ιωαννίνων, εισέβαλε στο Κομμένο με το πρόσχημα των αντιποίνων για την ύπαρξη ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ στην περιοχή.
Το χωριό κοιμόταν ήσυχο μετά από γαμήλια γιορτή πού είχε γίνει την προηγούμενη ημέρα. Στο χωριό υπήρχαν και ορισμένοι φιλοξενούμενοι από την Πρέβεζα.
Τα ναζιστικά στρατεύματα προέβησαν σε μια άνευ προηγουμένου σφαγή του άμαχου πληθυσμού. Έστησαν πολυβόλα στις εισόδους του χωριού, εισέβαλαν στα σπίτια και σκότωσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους και στο τέλος έβαλαν φωτιά και τα έκαψαν. Λίγοι ξέφυγαν με βάρκες στον Αμβρακικό Κόλπο.
Στο τέλος της σφαγής οι ναζί στρατιώτες κάθισαν στην πλατεία του χωριού όπου έφαγαν και ήπιαν δίπλα σε 7 πτώματα. Συνολικά οι νεκροί της σφαγής ήταν 317 άτομα. Διασώθηκαν 440 άτομα. Η σφαγή του Κομμένου Άρτας είναι ισοδύναμη με αυτή των Καλαβρύτων και του Διστόμου.
Ήδη από τη δεκαετία του ’60 Γερμανοί ιδιώτες έμαθαν για τη σφαγή του Κομμένου και επισκέφθηκαν το χωριό. Μάλιστα μια ευκατάστατη Γερμανίδα χρηματοδότησε την ανέγερση νέου Δημοτικού Σχολείου. Από τη δεκαετία του 80 άρχισε να ασχολείται με τις θηριωδίες των Ναζί ο Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, ο οποίος και για το σχετικό βιβλίο του τιμήθηκε από την Κοινότητα Κομμένου.
Το έτος 2003, Γερμανοί ακτιβιστές παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων άπλωσαν πανό μέσα στο Μουσείο Περγάμου (The Pergamon Museum) που βρίσκεται στο τέως Ανατολικό Βερολίνο με το σύνθημα «Καλάβρυτα- Δίστομο – Κομμένο. Να αναγνωρισθεί η σφαγή και να δοθούν αποζημιώσεις», στα Γερμανικά και Ελληνικά.
Τελικά στις 30 Απριλίου 2004 ανακοινώθηκε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης ότι ο εισαγγελέας του Μονάχου άνοιξε το φάκελο της σφαγής του Κομμένου, και ο Πρόεδρος του Κομμένου Γεώργιος Παππάς δήλωσε ότι επιτέλους ανοίγει ο δρόμος για περαιτέρω διεκδικήσεις.
Πηγή: epiruspost.gr
