Η προσπάθεια για ανεύρεση μέτρων αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων, από τη σημερινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, χαρακτηρίστηκε από τον αναπληρωτή γενικό γραμματέα της ΓΣΕΕ Θανάση Δανούση ως «θετικό πρώτο βήμα» για την καταπολέμηση τού συνεχώς διογκούμενου φαινόμενου της ανεργίας, που -σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς- λαμβάνει διαστάσεις «ανθρωπιστικής κρίσης».

Περιμένουμε «με κάθε επιφύλαξη» τα επόμενα βήματα, δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Δανούσης, προσθέτοντας ότι ως εκπρόσωπος των εργαζομένων θα αισθανόταν περισσότερος αισιόδοξος εάν η συγκεκριμένη θεματολογία της Συνόδου σηματοδοτούσε και στροφή της γενικότερης οικονομικής πολιτικής.

«Το θετικό», διευκρινίζει, είναι ότι έπειτα από ένα τόσο μεγάλο διάστημα, κατά το οποίο οι πολιτικοί είχαν εστιάσει στα μέτρα λιτότητας, επιτέλους το καμπανάκι της ανεργίας -και ειδικότερα στους νέους, με το ποσοστό τους να σκαρφαλώνει στο 60-65%-, τους ευαισθητοποιεί και τους κινητοποιεί να καθίσουν να συζητήσουν.

Ωστόσο, ο κ. Δανούσης δηλώνει «εξαιρετικά απαισιόδοξος» ως προς την αποτελεσματικότητα των αποφάσεων που θα ληφθούν, χαρακτηρίζοντας «επικουρικά» τα αναμενόμενα σχετικά μέτρα και προγράμματα και υπογραμμίζει την ανάγκη αλλαγής της γενικότερης πολιτικής, γεγονός όμως που «δεν διαφαίνεται στο εγγύς μέλλον». «Εφόσον υπάρχει μια επιμονή σε μια σκληρή μονεταριστική πολιτική λιτότητας, δεν υπάρχει αναπτυξιακό μοντέλο και λαμβάνονται μέτρα υφεσιακά, το αποτέλεσμα είναι, όπως διαπιστώνουμε όλοι εδώ στην πατρίδα μας με την εφαρμογή του μνημονίου εδώ και τρία χρόνια, η ανεργία έχει ανέλθει σε ποσοστό-ρεκόρ 30% και ειδικότερα στους νέους στο 65%» επισημαίνει.

Σε ό,τι αφορά την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να εντάξει στις προτεραιότητές της την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, ο κ. Δανούσης αναφέρεται στο πρόγραμμα εισόδου καταρχάς 45.000 νέων στην αγορά εργασίας, που ανακοίνωσε ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, χαρακτηρίζοντάς το αναποτελεσματικό. «Αυτού του είδους οι πρωτοβουλίες είναι ασπιρίνες και σε καμία περίπτωση δεν θεραπεύουν την ασθένεια- όταν υποφέρουμε σαν να βρισκόμαστε σε βάρκα με τρικυμία» υποστηρίζει και προσθέτει:

«Περιστασιακά, έστω 45.000 ίσως τους ανακουφίσει για λίγους μήνες, αλλά από εκεί και πέρα τι; Η ασθένεια της χώρας μας είναι το αναπτυξιακό μοντέλο και η παραγωγική ανασυγκρότηση, για τα οποία δεν μιλά κανένας, και βεβαίως δεν είναι δυνατή η όποια ανάπτυξη σε αυτές τις βαθύτατα υφεσιακές συνθήκες που διαβιώνουμε. Χωρίς ανάπτυξη, με έμφαση στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα μέσα από συγκεκριμένη πολιτική διεργασία, θεωρώ ότι δεν θα υπερβούμε την κρίση γιατί υπάρχει σοβαρότατο έλλειμμα. Έως στιγμής δεν έχω ακούσει κάποια σοβαρή μελέτη να μας λέει για το πού πρέπει να κατευθυνθεί αυτή η χώρα, είτε από το υπουργείο Εργασίας, είτε από το υπουργείο Οικονομικών, το Ανάπτυξης ή άλλα εμπλεκόμενα υπουργεία: τι παραγωγικό μοντέλο πρέπει να προτάξει. Εάν δεν εστιάσουμε σε αυτό το μοντέλο, που θέλουμε για τη χώρα μας, δηλαδή με έμφαση την αγροτιά, τη βιομηχανία, την παραγωγή μας, και παραμείνουμε στον τομέα των υπηρεσιών, είναι ένα μοντέλο το οποίο χρεοκόπησε και χρεοκόπησε και τη χώρα μαζί. Βεβαίως, και εκεί δημιουργούνται θέσεις εργασίας, αλλά οπωσδήποτε απαιτείται συγκεκριμένη πολιτική, η οποία όμως απουσιάζει παντελώς από την πολιτική αντζέντα».