Για τη μεγαλύτερη κρίση ταυτότητας που θα μπορούσε να περάσει ποτέ το έθνος κάνει λόγο σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας, ο οποίος δηλώνει ότι έχει έρθει η ώρα να πετάξουμε τους αλήτες από όλα τα κόμματα στη θάλασσα.
Διαβάστε τι είπε…
Εχει διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός; Είναι διαλυμένη η κοινωνία μας;
Εχει διαλυθεί τελείως. Εχουμε αυτοδιαλυθεί και μας έχουν διαλύσει. Περνάμε τη μεγαλύτερη κρίση ταυτότητας που θα μπορούσε να περάσει αυτό το έθνος.
Τι εννοείτε κρίση ταυτότητας;
Θεωρούμε τους εαυτούς μας Ευρωπαίους, αλλά δεν είμαστε. Θεωρούμε τους εαυτούς μας Ελληνες αλλά δεν γνωρίζουμε τι είναι η Ελλάδα. Κολυμπάμε λοιπόν σε θολά νερά. Δεν είμαι αισιόδοξος να ξέρετε. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι η κρίση θα μας κάνει καλό. Η κρίση είναι αποτέλεσμα μιας βαθιάς αρρώστιας της κοινωνίας μας και της Ευρώπης.
Το όλο πράγμα μας οδήγησε πίσω και στην καταστροφή της δημοκρατίας. Με σκοπό, η Ελλάδα, μια χώρα του Νότου να γίνει μία πειθήνια αποικία ανθρώπων που εμείς ονομάζουμε εταίρους. Η χώρα μας έχει δοθεί αντιπαροχή και πρέπει να το καταλάβουμε. Δεν μας φταίνε οι Γερμανοί ή οι Γάλλοι. Κατ΄ αρχάς φταίμε εμείς που επιτρέψαμε σε κάθε είδους αλήτες να υπάρξουν στην κοινωνία μας. Τέρμα η αυτολογοκρισία, είμαστε μα….ς. Γιατί τους ξαναψηφίζουμε. Αυτό είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Πάσχουμε.
Αρα γνωρίζαμε ότι το σύστημα είναι σάπιο αλλά επειδή μας βόλευε εθελοτυφλούσαμε;
Ακριβώς! Αυτό εννοώ αρρώστια. Και αυτό τραβάμε σήμερα.
Υπάρχει φόβος από τους πολίτες σήμερα…
Ναι, υπάρχει φόβος από τους πολίτες, οι οποίοι όμως θα ψηφίζουν αύριο αυτούς που τους έφεραν σε αυτό το σημείο. Δεν έχω έλεος προς τους ανθρώπους που ιδιοτελώς γκρινιάζουν, κλείνουν τα μάτια και πιστεύουν ότι αυτό το πράγμα κάποια στιγμή θα τελειώσει και κυρίως όχι σε βάρος αυτών, αλλά κάποιων άλλων. Σαν καλλιτέχνης οφείλω να μη μιλάω δημαγωγικά. Αλλά πρέπει να πετάξουμε τους αλήτες στη θάλασσα. Και δεν μιλάω για κόμματα.
Από όλους τους πολιτικούς χώρους δηλαδή;
Από όλους. Ναι. Από όλο το σύστημα που μας διαφθείρει. Αν θέλουμε να γίνουμε καλά θα πρέπει να πάρουμε αυτήν την απόφαση όλοι μαζί. Η μεγαλύτερη τραγωδία αυτή τη στιγμή είναι ότι νιώθουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Είναι μεγάλη ήττα που δεν γίνεται τίποτα αν απεργήσουν οι ηθοποιοί ή οι εργάτες ή οποιοσδήποτε άλλος.
Θα πρέπει να σκεφτούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι όλοι μαζί. Γι΄ αυτό οι απεργίες δεν λειτουργούν πια. Είναι ένας παλιός τρόπος πλέον για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Πρέπει να βρεθεί ένας νέος τρόπος πάλης. Την αποτυχία του σοσιαλιστικού συστήματος και την κατάρρευση του σοσιαλιστικού μοντέλου την πληρώνει το κοινωνικό κίνημα πολύ ακριβά και για πολύ καιρό.
Η Αριστερά που θα έπρεπε να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτούς τους καιρούς δεν είναι ενωμένη.
Γιατί έχουν θέματα οι ίδιοι μεταξύ τους, γιατί έχουν θέματα με τις προσωπικότητές τους, με τα εγώ τους, γιατί έχουν θέματα που άπτονται της ψυχανάλυσης. Γιατί η Αριστερά στην Ελλάδα δεν είναι καλύτερη από τη Δεξιά, από πλευράς συμπεριφοράς. Από άποψη ιδεών διαφέρει. Στο ίδιο καζάνι βράζουνε και η λύση δεν βρίσκεται ούτε από Αριστερά ούτε από Δεξιά. Δεν υπάρχουν κακοί δεξιοί και αξιόλογοι αριστεροί. Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι.
Την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής πώς τη βλέπετε;
Τα φασισταριά είναι η τιμωρία μας. Από την άλλη μεριά, είναι ο εχθρός που πρέπει να έχουμε για να ασχολούμαστε για να χάνουμε άλλα θέματα. Λειτουργεί και αποπροσανατολιστικά. Γι’ αυτό και η προώθησή τους από ορισμένους δημοσιογράφους.
Το καζάνι βράζει αλλά είναι έτοιμο να ξεχειλίσει;
Πιστεύω ότι σε μερικά χρόνια η Ευρώπη θα εκτιναχθεί. Εδώ είμαστε και θα το δούμε. Γιατί δεν έχουμε μόνο εσωτερικούς αλήτες. Εχουμε και διεθνείς αλήτες που επιχειρούν να δημιουργήσουν κοινωνίες διαφόρων ταχυτήτων. Αλλά αυτό δεν γίνεται. Ενας σπινθήρας χρειάζεται για να γίνει το μπαμ.
Η Ελλάδα παρακολουθεί συγκλονισμένη τα όσα συνέβησαν στη Νέα Μανωλάδα…
Ντρέπομαι που υπάρχω μαζί με αυτούς τους ανθρώπους. Τι να πω, δεν ξέρω. Το θέμα είναι ποιος τους το επιτρέπει. Δεν θέλω να ξαναφάω φράουλες πια…
Τι σας ενοχλεί περισσότερο στη νοοτροπία των Ελλήνων;
Οπως στην οικονομία μας δημιουργήθηκε το φαινόμενο του νεοπλουτισμού, έτσι αναπτύχθηκε ένας νεοπλουτισμός του πνεύματος. Της ημιμάθειας. Αυτό σιχαίνομαι. Αυτόν τον νεόπλουτο πνευματικό άνθρωπο που πιστεύει ότι επειδή έκανε δύο ταξίδια στο Λονδίνο τα ξέρει όλα.
