Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας σήμερα και οι περιπτώσεις των παιδιών που εργάζονται στην Ελλάδα δεν είναι λίγες.

Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Αναστασία Καρκούλια, δικηγόρος του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού, «η πλειοψηφία των περιστατικών που φτάνουν στο Δίκτυο είναι παιδιά από Πακιστάν και Μπαγκλαντές, αλλά και από Αφγανιστάν ή και Αλγερία. Είναι παιδιά από χώρες όπου συνήθως εργάζονται από την ηλικία των πέντε ετών, οπότε αρκετές φορές είναι το μόνο που γνωρίζουν. Μάλιστα, πολλές φορές μέσα από την κοινότητά τους υπάρχουν και κυκλώματα τα οποία, με το που φτάνουν οι ανήλικοι στην Ελλάδα, τους παίρνουν και τους προωθούν στην εργασία. Είναι συνήθως ομοεθνείς τους ή άνθρωποι από τρίτες χώρες που τους παραλαμβάνουν και τους προωθούν στην εργασία».

Η κ. Καρκούλια επισημαίνει ότι «τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε εντοπίσει περίπου 350 παιδιά, αυτή τη στιγμή έχουν περίπου 90 ενεργές υποθέσεις και τα παιδιά που εργάζονταν ή εργάζονται είναι περίπου 2 στα 3 παιδιά από Πακιστάν και Μπαγκλαντές. Κάποια από αυτά σε απάνθρωπες συνθήκες πχ σε αγροτικές περιοχές χωρίς μισθό (ακολουθήθηκαν οι νομικές ενέργειες) κτλ και κάποια λίγα σε μικρομάγαζα γειτονιάς όπου συνήθως λαμβάνουν κάποιο μισθό αλλά ανασφάλιστα».

Όσον αφορά στα γενικά χαρακτηριστικά με βάση τις υποθέσεις που χειρίζεται το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού πρόκειται για ηλικίες από 14-18 ετών, «είναι παιδιά που δεν έχουν πάει καθόλου ή ελάχιστα στο σχολείο, που εργάζονται στις χώρες καταγωγής τους, είναι παιδιά που δεν έχουν προστατευτικό δίκτυο στην Ελλάδα, πρόκειται και για παιδιά που δεν έχουν εντοπιστεί από τις Αρχές για πάνω από έναν χρόνο και είναι άστεγα».

«Διότι η εμπειρία μας έχει δείξει ότι όταν έρχονται σε επαφή με τις ελληνικές Αρχές ή με κάποια οργάνωση κι άρα βλέπουν ότι δεν είναι μόνα» αναφέρει η κ. Καρκούλια «τότε γλιτώνουν, μπορείς να τα “τραβήξεις” κατά κάποιον τρόπο. Άλλες φορές όμως, όταν είναι πάνω από έναν χρόνο άστεγα, τότε είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Αν δεν έχει πού να κοιμηθεί και να φάει ένα παιδί τότε αναγκάζεται να εργαστεί χωρίς καν να πληρώνεται και για αμοιβή παίρνει ένα φρούτο».

Όπως υπογραμμίζει η κ. Καρκούλια, το πιο δύσκολο κομμάτι αφορά «στα “αζήτητα” θα λέγαμε παιδιά, δηλαδή αυτά που δεν έχουν κάρτα ασύλου, δεν έχουν κάποιο κρατικό έγγραφο άρα είναι στη γκρίζα ζώνη. Θεωρούμε ότι υπάρχουν πολλά παιδιά, τα οποία δεν έχει εντοπίσει κανείς ποτέ. Στη συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεών μας έχουμε παιδιά άστεγα, “ακατάγραφα” κι ασυνόδευτα ανήλικα. Απευθυνόμαστε σε αυτόν τον πληθυσμό κατά κύριο λόγο, διότι όταν ένα παιδί φτάνει στην Ελλάδα θέλει να έχει ένα σπίτι και έγγραφα για να μην αισθάνεται ανά πάσα στιγμή ότι είναι έκθετο στην απέλαση, στην κακοποίηση, στην εκμετάλλευση».

Το «Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού» (Δίκτυο) είναι μη κερδοσκοπικό σωματείο που έχει ως στόχο την προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού, όπως αυτά ορίζονται στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1989) του ΟΗΕ.

Το Δίκτυο απευθύνεται σε όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής, φυλής, φύλου, θρησκείας και γλώσσας, μέσα από εξειδικευμένα παιδαγωγικά προγράμματα, δημιουργικές ομαδικές δραστηριότητες, δράσεις μη τυπικής εκπαίδευσης, καθώς και δράσεις ψυχοκοινωνικής και νομικής υποστήριξης.

«Έχουμε κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους και δικηγόρους και στόχος μας είναι να παρέχουμε μια διεπιστημονική και ολιστική προσέγγιση, διαθέτοντας για κάθε παιδί ξεχωριστά έναν κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο και δικηγόρο για να το υποστηρίξει» καταλήγει η δικηγόρος του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού.