Η κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση το 1835 ήταν δύσκολη.
Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης είχε υιοθετηθεί με βασιλικό διάταγμα το 1833 και την επόμενη χρονιά διενεργήθηκαν οι πρώτες δημοτικές εκλογές του τόπου, αποκλειστικά στους νομούς Αργολίδας και Κορινθίας.
Οι δημογέροντες του διατάγματος του Όθωνα είχαν αντικατασταθεί τώρα από τους δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλιά τους.
Το 1835 λοιπόν ήταν ώρα για τις παρθενικές εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση σε όλη την ελληνική επικράτεια. Η δημοκρατική επιλογή ήταν βέβαια περιορισμένη, καθώς μόλις δύο κόμματα συμμετείχαν στη διαδικασία: το κόμμα των Κυβερνητικών ή κόμμα του Άρμανσπεργκ (από τον κόμη Ιωσήφ Άρμανσπεργκ, που κυβερνούσε τη χώρα μέχρι την ενηλικίωση του Όθωνα) και το κόμμα των Αντικυβερνητικών (κόμμα των Αντιαρμανσπεργικών).
Μέσα στο ταραγμένο αυτό πλαίσιο διεξάγονται στην Αθήνα οι πρώτες δημοτικές εκλογές μεταξύ 15-20 Μαρτίου και δήμαρχος τοποθετείται ένας… Πελοποννήσιος! Μέγα σκάνδαλο της εποχής. Αν και εκείνος έλεγε πως είχε γεννηθεί στην Αθήνα, παρά την καταγωγή του από την Αρκαδία.
Ακόμα μεγαλύτερο σκάνδαλο; Πως η λαϊκή ετυμηγορία δεν εισακούστηκε. Ο δήμος πήγε στον φιλοκυβερνητικό Ανάργυρο Πετράκη, γόνο της γνωστής οικογένειας της Δημητσάνας που ήταν πίσω από την ίδρυση της Μονής Πετράκη, ο οποίος «φυτεύτηκε» από την Αντιβασιλεία και όχι από την άμεση ετυμηγορία των πολιτών.
Οι μόλις 800 από τους 13.000 αθηναίους πολίτες που κρίθηκαν τελικά κατάλληλοι για ψήφο και προσήλθαν στις κάλπες εξέλεξαν με μεγάλη διαφορά (650 από τις 800 ψήφους) την παράταξη των Αντικυβερνητικών, η οποία και έβγαλε τους περισσότερους δημοτικούς συμβούλους. Η εξέλιξη εξόργισε όπως ήταν φυσικό τον Άρμανσμπεργκ, ο οποίος αψήφησε τη λαϊκή βούληση και διόρισε δήμαρχο τον Ανάργυρο Πετράκη αντί του εκλεγμένου Δημητρίου Καλλιφρονά, με πρόφαση πως ο αντιπρόσωπος του λαού παραήταν νεαρός για να ασκήσει τέτοια σημαντικά καθήκοντα.
Παρά το σκάνδαλο, ο πρώτος δήμαρχος Αθηναίων πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά. Πρώτο του έργο, να τεθούν τον Ιανουάριο του 1836 τα θεμέλια των Ανακτόρων, του κτιρίου που στεγάζει σήμερα τη Βουλή των Ελλήνων. Δεύτερο έργο, η ανέγερση δημοτικού νοσοκομείου και η σύσταση δημοτικής φρουράς και δημοτικής βιβλιοθήκης.
Ταυτοχρόνως, ο Πετράκης μεριμνεί για τον φωτισμό και την ύδρευση της πρωτεύουσας, βελτιώνοντας εμφανώς την κατάσταση από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν. Έφτιαξε δρόμους, δομές υγείας για τους απόρους, δημοτικό σχολείο στην Πλάκα και άλλα πολλά, πουλώντας μάλιστα τρία σπίτια από την προσωπική του περιουσία για να χρηματοδοτήσει μέρος των εξόδων.
Η θητεία του κρίθηκε πετυχημένη και το 1841 τοποθετήθηκε εν νέου δήμαρχος από τον Όθωνα, συνεχίζοντας τα έργα ανάπλασης της πόλης, με νέους δρόμους και εκτεταμένη δεντροφύτευση. Αλλά και καλύτερη αστυνόμευση της πόλης.
Όχι ότι δεν υπήρξαν αντιδράσεις για τη διακυβέρνησή του στα δημοτικά πράγματα, κάθε άλλο. Ακόμα και για την ύποπτη εμπλοκή του στα αιματηρά γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 κατηγορήθηκε, όταν ο Όθωνας αναγκάστηκε να παραχωρήσει Σύνταγμα, αλλάζοντας το πολίτευμα από απόλυτη μοναρχία σε συνταγματική μοναρχία…
