Σοβαρατότο πρόβλημα έχει προκύψει με το κοιμητήριο της Χώρας που βρίσκεται έξω αρκετά χιλιόμετρα έξω απ’ την πόλη. Πολλά είναι τα ερωτηματικά που έχει η τοπική κοινωνία για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί το κοιμητήριο στον Τίμιο Σταυρό της Νάξου στο οποίο –στην πλειοψηφία τους- οι νεκροί δε λιώνουν …και «κάποιοι» αναγκάζουν τους συγγενείς, να τους μεταφέρουν σε άλλο μέρος για δεύτερο ενταφιασμό, αυτή τη φορά σε χώμα, σε χωράφι που βρίσκεται πίσω από την εκκλησία του νεκροταφείου.
Όπως δημοσιεύεται στο naxostimes.gr η υπόθεση «νεκροταφείο» και οι περιγραφές γύρω από τα όσα συμβαίνουν είναι πράγματι σοκαριστικά, αλλά και εξαιρετικά επώδυνα για τους συγγενείς των νεκρών που βρίσκονται εκεί κατά τη διάρκεια της εκταφής αγαπημένων τους προσώπων.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής:
«Με την παρέλευση 4 χρόνων καλούνται οι συγγενείς να κάνουν εκταφή, να ανοίξουν τον τάφο… Στις περισσότερες περιπτώσεις, διαπιστώνουν ότι ο νεκρός είναι σχεδόν ατόφιος, ενώ πολλές φορές επιπλέει μέσα σε νερό και δεν έχει λιώσει.
Όπως αναφέρουν πηγές, αυτό που συστήνεται στους συγγενείς είναι να πάρουν το νεκρό από εκεί και να τον πάνε για νέο ενταφιασμό σε κάποιο χωράφι, όπισθεν της εκκλησίας του νεκροταφείου, κάτι που δεν επιτρέπεται αφού δεν προβλέπεται από τον κανονισμό λειτουργίας του νεκροταφείου, αλλά είναι και ένα θέμα που έχει πολλές προεκτάσεις.
Πολλές φορές τους τυλιγμένους σε σεντόνια νεκρούς, τους ακουμπούν επάνω σε άλλους τάφους, ενώ όπως λένε αυτόπτες μάρτυρες, τους σέρνουν δια μήκους του νεκροταφείου μέχρι να τους μεταφέρουν στο νέο σημείο του …δεύτερου ενταφιασμού τους με ότι συνεπάγεται αυτό.
Η αγανάκτηση και η οδύνη των οικογενειών είναι μεγάλη όπως και τα ερωτηματικά. Το πρόβλημα συμβαίνει εδώ και χρόνια και λύση δεν έχει δοθεί από το δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων.
Διερωτώμενοι γιατί συμβαίνει αυτό, αυτό που εισπράττουν είναι γενικολογίες και τη συνηθέστερη δικαιολογία ότι “φταίνε οι νεκροί επειδή έπαιρναν φάρμακα” ή για κάποιο άλλο μακάβριο λόγο. Οι συγγενείς δέχονται πιέσεις να μεταφέρουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα στο παραπάνω χωράφι μαζί με ένα κομμάτι μάρμαρο καρφωμένο στο χώμα και τη φωτογραφία τους ή κάποιο άλλο χαρακτηριστικό, για να τους ξεχωρίζουν.
Οι συγγενείς των νεκρών, όπως καταγγέλλουν, βιώνουν κυριολεκτικά ένα αβάσταχτο μαρτύριο αντικρύζοντας την σοκαριστική θέα των αγαπημένων τους προσώπων που δε βρίσκονται πια στη ζωή.
“Προσπάθησαν να μας αναγκάσουν να κάνουμε μια…δεύτερη κηδεία και να ζήσουμε τον ίδιο, ίσως και χειρότερο πόνο αντικρύζοντας το αγαπημένο μας πρόσωπο χρόνια μετά το θάνατο του, να είναι ακόμα ανέπαφο. Ήταν μια εικόνα ανείπωτη» σημειώνουν συγγενείς νεκρού που δεν δέχτηκαν να μεταφερθεί στο χωράφι, παρά τις πιέσεις που δέχτηκαν.
Ωστόσο, το μαρτύριο για κάποιους δε σταματάει εκεί εάν αναγκαστούν να παρακολουθήσουν τη μεταφορά του νεκρού, τυλιγμένου σε ένα σεντόνι, στο χωράφι… Στο ίδιο σημείο υπάρχουν και άλλοι, πολλοί «τάφοι», γεγονός που μαρτυρά και την έκταση του προβλήματος.
Ο λόγος που προφανώς ζητείται από τους συγγενείς η μεταφορά των νεκρών είναι για να αδειάζουν οι τάφοι, προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθούν, όμως καμία πρόβλεψη και καμία ενέργεια δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα από τους αρμόδιους ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες για να αποσυντίθενται οι νεκροί».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα «το νεκροταφείο έχει μετατραπεί σε εστία μόλυνσης» αναφέρουν γυναίκες που πήγαν να ανάψουν το καντήλι νεκρού αγαπημένου τους προσώπου. Πολλά τα ερωτήματα για μια σειρά απο σημαντικές παραμέτρους που αφορούν το ζήτημα.
Ο κανονισμός λειτουργίας του νεκροταφείου Νάξου πάντως λέει ρητά και κατηγορηματικά ότι εάν κατά την εκταφή ο νεκρός δεν έχει λιώσει, ο τάφος ξανακλείνει και παραμένει εκεί ο νεκρός –χωρίς οικονομική επιβάρυνση της οικογένειας- μέχρι την πλήρη αποστέωση.
Επίσης, το ενημερωτικό έγγραφο του δήμου για τις υποχρεώσεις Εφόρου αναφέρει:
«Οι τάφοι είναι προσωρινοί τετραετούς ταφής με δικαίωμα παράτασης ανά έτος, το πολύ για 3 χρόνια πλέον της τετραετίας, εκτός απολύτου δικαιολογημένης ειδικής περίπτωσης και πάντα στην ευχέρεια του υπεύθυνου προέδρου της εκάστοτε Τ.Κ./Δ.Κ.»
