Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές, μιλά για τον πολιτισμό, την πολιτική και κοινωνική κατάσταση και εξηγεί στο Έθνος της Κυριακής γιατί πιστεύει στην ενότητα. Σε τι επίπεδο βρίσκονται το ελληνικό τραγούδι και ο πολιτισμός μας; Συνήθως στις δύσκολες εποχές οι τέχνες γνωρίζουν άνθηση. Γιατί τα ερεθίσματα είναι πάρα πολλά και οι καλλιτέχνες έχουν την ευλογία ή την κατάρα να πουν κάποια πράγματα. Το θέμα όμως με εμάς είναι ότι η κατάσταση είναι τόσο χάλια που δεν μπορεί να σωθεί. Οι άνθρωποι που έχουν κάτι να πουν θα το πουν. Αλλά η χαζομάρα, η κακογουστιά και η τραγική κατάσταση που βρίσκεται ο πολιτισμός είναι σε έξαρση τώρα. Στην παράστασή σας στον «Ζυγό» τα βέλη στρέφονται στη Μέρκελ, στην τρόικα και στο ΔΝΤ. Είναι αυτοί οι υπεύθυνοι; Αλλη σάτιρα κάνει ο Σταρόβας, άλλη ο Ζουγανέλης. Ο καθένας κρίνεται. Αλλά ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι υπεύθυνοι για όσα ζούμε, ασφαλώς και είναι. Μόνο αυτοί φταίνε; Ε, τι να πω; Οτι φταίμε κι εμείς και μαζί τα φάγαμε; Ε, όχι. Δεν αισθάνομαι ότι φταίω. Ούτε εγώ, ούτε η γυναίκα μου, ούτε ο περιπτεράς, ούτε κανένας. Αν φταίμε επειδή πήραμε ένα καλό αυτοκίνητο ή κάναμε διακοπές το καλοκαίρι, έχουμε τρελαθεί τελείως. Ας γίνουμε Μπανγκλαντές για να μη φταίει κανείς. Ενδεχομένως το μερίδιο ευθύνης των πολιτών να είναι πολύ μικρότερο, αλλά υπάρχει; Το μόνο μερίδιο ευθύνης των πολιτών είναι ότι δεν πήραν ένα ραμπαδόξυλο. Ηταν απαθείς μες στην υποτιθέμενη ευμάρεια. Αποφασίστηκε ξαφνικά να φτωχύνουν τον κόσμο. Και ξεκίνησαν από τους αδύναμους κρίκους. Και δεν μιλάω για την Ελλάδα, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία… Την Αριστερά πώς την κρίνετε; Η Αριστερά θα μπορούσε αυτήν τη στιγμή, ακόμα και με τα μαύρα της τα χάλια, να είναι κυβέρνηση. Και για διάφορους χαζούς λόγους δεν είναι. Και δεν είναι αυτοσκοπός η Αριστερά να γίνει κυβέρνηση. Γιατί μπορεί να γίνει και να αποδειχτεί πατάτα. Αυτήν τη στιγμή όμως δεν μπορείς να επιβραβεύεις αυτούς που σε έκλεψαν και σε έφεραν σ’ αυτό το χάλι και να μην την πληρώνει κανείς! Οχι να πάει κάποιος φυλακή. Αλλά με τη λογική ας ερχόταν η Αριστερά για να αλλάξουν κάπως τα πράγματα. Αλλά αφού ο κόσμος δεν το θέλει, δεν θα τρελαθούμε κιόλας. Με εκλογές βγήκαν, όχι με πραξικόπημα. Ποια μπορεί να είναι η αντιπρόταση; Η αντιπρόταση ξεκινά από τους κρατούντες: να αλλάξουν τροπάριο. Το πρόβλημά μου δεν ξεκινά στην επιφανειακή προσέγγιση, με την ελληνική κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή. Είναι ένα παγκόσμιο πλάνο που θέλουν να μαζέψουν τα λεφτά. Τα λεφτά θα τα έχει το 1/3 των ανθρώπων και οι υπόλοιποι θα πεινάνε. Δεν καταλαβαίνω αυτό τον «φατα­ουλισμό», να πεθάνουν όλοι για να ζήσουν αυτοί. Να μου πεις ότι τα παίρνουν τα λεφτά για να τα δώσουν στα παιδάκια στην Αιθιοπία που πεινάνε, να το καταλάβω. Η λύση είναι να βάλουν καλά στο κεφάλι τους αυτοί που έχουν τα γένια και τα χτένια, και στο μέτρο του δυνατού για την ελληνική κυβέρνηση, ότι δεν θα αντέξει ο κόσμος πολύ ακόμα.