Οι τελευταίες σημαδιακές επιθυμίες του εκλιπόντα και οι παρηγοριά που έδωσαν Αγιορείτες γέροντες στη μάνα του.
«Είχε ζητήσει να κοινωνήσει και να φοράμε λευκά στην κηδεία του. Κάτι είχε καταλάβει, που σημαίνει ότι ο θάνατος είναι ένα κάλεσμα προς μια άλλη διάσταση»
«Ζούσα το απόλυτο σκοτάδι και δεν έβρισκα πουθενά ανακούφιση. Τώρα θα πω ότι ο Γιάννης μου έχει φύγει και ζει κάπου αλλού ευτυχισμένος. Η ψυχή δεν χάνεται ποτέ»
«Έχασα τον μονάκριβο γιο μου, πονάω πολύ και το μοιράζομαι μαζί σας, γιατί το έχω ανάγκη. Αμα γράφω σε αυτό το λευκό χαρτί, νιώθω ότι ξελαφρώνω. Όσοι τον ξέρατε προσευχηθείτε να πάει στο φως…». Με το μήνυμα αυτό, γεμάτο πόνο και θρήνο μάνας, η γνωστή αστρολόγος Μπέλλα Κυδωνάκη στις 24 Μαρτίου του 2012 γνωστοποίησε στους φίλους της στο Facebook τον ξαφνικό θάνατο του γιου της.
Από τότε και μέχρι σήμερα, η ίδια αναζητεί να βρει τη δύναμη που θα τη βοηθήσει να βγει μέσα από το απόλυτο σκοτάδι που ζει από εκείνο το μοιραίο Σάββατο, οπότε ο λατρεμένος Γιάννης της έφυγε για πάντα από κοντά της. Βοηθός σε αυτήν την προσπάθεια είναι η πένα της και το χάρισμα που διαθέτει στη συγγραφή κειμένων, τα οποία χαίρουν μάλιστα και μεγάλης ανταπόκρισης από τους χρήστες του Διαδικτύου, οι οποίοι προσπαθούν να μοιραστούν μαζί της τη θλίψη αλλά και τις σκέψεις για τον θάνατο και τη ζωή.
«Μου ήρθε τρέλα. Είπα ότι αυτός είναι ο εφιάλτης, και τι άλλο θα μπορούσε να είναι για μια μάνα που χάνει το παιδί της και ειδικά ένα τέτοιο πλάσμα όπως ήταν ο Γιάννης μου, που ήταν έντονη προσωπικότητα και πολύ αγαπητός» εξομολογείται στην «Espresso της Κυριακής» για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του γιου της η γνωστή αστρολόγος Μπέλλα Κυδωνάκη και προσθέτει:
«Δεν υπάρχει περίπτωση να συμφιλιωθώ ποτέ με τον θάνατο του παιδιού μου. Αυτό το γνωρίζω καλά, απλώς πρέπει να βρω τη δύναμη να ζω παράλληλα με το πρόβλημά μου. Η αλήθεια είναι ότι με βοήθησε αρκετά η επαφή που έχω με γυναίκες που αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση με τη δική μου».
Από την πρώτη κιόλας στιγμή η οικογένεια και οι φίλοι στάθηκαν στο πλευρό της, ενώ μεγάλη ήταν και η συμπαράσταση του κόσμου που τη γνώριζε μέσα από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις στο πλευρό της Ελένης Μενεγάκη και όχι μόνον.
«Λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του παιδιού μου, έλαβα από κάποια φίλη μου μια φωτογραφία με έναν άγγελο. Ηταν τόσο γλυκός, όμορφος και ήρεμος που τον παρατηρούσα συνεχώς. Τη φωτογραφία συνόδευε και ένα μήνυμα που έγραφε «ο Γιάννης σου είναι άγγελος». Έτσι, αποφάσισα να μπω στη διαδικασία να μελετήσω τους αγγέλους και όλο αυτό που πρεσβεύουν ως δημιουργήματα του Θεού. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ζούσα το απόλυτο σκοτάδι, κάτι που το νιώθω ακόμη αλλά όχι συνέχεια. Έτσι, ξεκίνησα να γράφω για τον κάθε άγγελο ξεχωριστά. Το πρώτο μου κείμενο ήταν αφιερωμένο στο δικό μου άγγελο, τον γιο μου, που μόλις τον είχα χάσει».
Το κείμενο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά μέσα από το site astrology.gr, με το οποίο η Μπέλλα Κυδωνάκη συνεργάζεται σε καθημερινή βάση. «Παρ’ όλο που έκανα γενναίες προσπάθειες να ακούσω τα παρήγορα λόγια πολλών, εγώ δεν έβρισκα πουθενά ανακούφιση» γράφει στο κείμενό της η γνωστή αστρολόγος.
«Το σημάδι που ζητούσα ήρθε ξαφνικά και αιφνίδια από μια φωτογραφία που έλαβα με έναν μεγάλο και γαλήνιο άγγελο… Αυτή ήταν ίσως η πρώτη μικρή αχνή ηλιαχτίδα που μπήκε μέσα μου και κάπως για ένα λεπτό με ανακούφισε… Με μια ματιά σαν κάτι μέσα μου να άλλαξε και να ένιωσα να με λυτρώνει από τις σκιές μου…».
Σημαντική ήταν η βοήθεια που δέχτηκε η Μπέλλα Κυδωνάκη μέσα από τους κύκλους της Εκκλησίας συζητώντας με πνευματικούς και μοναχούς: «Μίλησα με πολλούς παππούληδες που έρχονται από το Αγιον Ορος, πήγα και σε μοναστήρια για να προσευχηθώ για το παιδί μου και όλοι μου έλεγαν ότι «τα παιδιά δεν μας ανήκουν, είναι του Θεού, δεν ανήκουν ούτε στους γονείς, όπως δεν ανήκε και ο Χριστός στην Παναγία». Ολα αυτά είναι λογικές εξηγήσεις, με την καρδιά όμως που υποφέρει δεν μπορείς να τα βάλεις. Θέλει πολύ χρόνο» εξηγεί η Μπέλλα Κυδωνάκη και προσθέτει:
«Από μικρό παιδί που ήταν είχα μια διαίσθηση ότι θα μου φύγει νωρίς. Δεν είναι εύκολο να το πιστέψεις και δεν μπορώ ακόμη, επειδή έχω πολύ πόνο, αλλά πρέπει να μάθω να προχωρώ μπροστά παράλληλα με τον πόνο μου. Απλώς, θα πω ότι έχει φύγει και ζει κάπου αλλού ευτυχισμένος. Αυτό συμβουλεύω και κάποιες μανάδες που με παίρνουν στο τηλέφωνο και μιλάμε. Η ψυχή δεν χάνεται ποτέ. Ταξιδιώτες μέσα στο σύμπαν είμαστε όλοι».
Ο 25χρονος Γιάννης πριν από έναν χρόνο είχε ένα σοβαρό ατύχημα, με αποτέλεσμα να παραμείνει για μέρες στην Εντατική. «Μετά το ατύχημα, φαίνεται πως ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για εκείνον. Είχε θεραπευτεί εντελώς βεβαίως και το μόνο που κάναμε ήταν μια αγωγή επειδή είχε κάποια αιματώματα στο κεφάλι, τα οποία είχαν απορροφηθεί. Ισως έπαθε κάποια επιληπτική κρίση στον ύπνο του και έφυγε από κοντά μας. Ακόμα και οι γιατροί απορούν. Δυστυχώς, υποθέσεις κάνουμε ακόμα».
