Μέχρι πριν από λίγες μέρες ήταν ένα από τα πιο όμορφα δάση της Αττικής. Πυκνό πράσινο, «πνεύμονας» της φύσης, με δέντρα κραταιά που χάριζαν γενναιόδωρα τη σκιά τους σε όλα τα πλάσματα που ζούσαν κάτω από τα κλαδιά τους.
Οι εικόνες από τις περιοχές της βορειοανατολικής Αττικής, που καιγόταν από το μεσημέρι της Κυριακής, μόνο θλίψη προκαλούν. Μαύρο και στάχτες παντού, κλαδιά καμένα, σπίτια που χάθηκαν κι ένα δάσος που θα χρειαστεί πάλι δεκάδες χρόνια για να ξαναγίνει.
