Η συστηματική άσκηση αναδεικνύεται ως μία από τις πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις κατά του σακχαρώδη διαβήτη ενώ οι προβλέψεις για τη νόσο σε βάθος εικοσαετίας, το 2030, είναι δυσοίωνες με τους πάσχοντες να προσδιορίζονται σε 366 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 σύμφωνα με τον καθηγητή Εργοφυσιολογίας στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Σάββα Τοκμακίδη, αποτελεί μια πραγματική πληγή για την υγεία στις ανεπτυγμένες κοινωνίες προκαλώντας μεγάλο αριθμό θανάτων και ακρωτηριασμών.
Στην Ελλάδα περίπου 800.000 άνθρωποι πάσχουν από διαβήτη και άλλοι 400.000 εκτιμάται ότι έχουν τη νόσο αλλά δεν το γνωρίζουν.
Αναζητούνται λοιπόν από όλους αποτελεσματικές στρατηγικές πρόληψης και αντιμετώπισης της νόσου.
Η συστηματική άσκηση, τονίζει ο ίδιος, αποτελεί μία από τις πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις κατά του σακχαρώδη διαβήτη.
Η άσκηση προστατεύει τα αγγεία, μας προφυλάσσει από την φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες, και βοηθά σημαντικά το νευρικό σύστημα.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα γνωστά οφέλη της άσκησης ως προς την διατήρηση του σωματικού βάρους, την διαχείριση της γλυκόζης στο αίμα και την αποφυγή συσσώρευσης λίπους στην κοιλιακή χώρα, αποτελούν τα «όπλα» του ασκούμενου κατά της νόσου.
Έτσι, η Ελληνική Εταιρεία Βιοχημείας και Φυσιολογίας της Άσκησης, όπως και διεθνείς επιστημονικές εταιρείες και οργανισμοί συστήνουν ανεπιφύλακτα τη συστηματική άσκηση ως αναπόσπαστο κομμάτι της πρόληψης αλλά και θεραπείας σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Τι είδους άσκηση πρέπει να κάνουμε; Η αερόβια άσκηση (περπάτημα, τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμβηση διάρκειας τουλάχιστον 20 λεπτών) αποτελεί, διευκρινίζει ο κ. Τοκμακίδης, το παραδοσιακό είδος άσκησης που συστήνεται για την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη 2.
Ακόμη και μία εβδομάδα αερόβιας άσκησης μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα.
Επιπλέον, η αερόβια άσκηση μπορεί να βοηθήσει τον ινσουλινοεξαρτώμενο ασθενή να ελαττώσει τις δόσεις ινσουλίνης και να ρυθμίσει τη γλυκόζη στην κυκλοφορία.
Επίσης, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι και οι ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης (δηλαδή ασκήσεις με βάρη ή με αντιστάσεις) ασκούν θετική επίδραση στο έλεγχο του σακχάρου και τη δράση της ινσουλίνης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Η αύξηση της μυϊκής μάζας ως συνέπεια της άσκησης με βάρη μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη πρόσληψη αλλά και αποθήκευση της γλυκόζης (με τη μορφή γλυκογόνου), ενώ μπορεί να αντισταθμίσει το μέγεθος της οφειλόμενης στη γήρανση μυϊκής ατροφίας (σαρκοπενίας).
Ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης και άσκησης με αντιστάσεις επιφέρει καλύτερες προσαρμογές στον οργανισμό από ότι η αερόβια άσκηση από μόνη της. Ως επιστέγασμα των σύγχρονων επιστημονικών εξελίξεων οι τελευταίες οδηγίες της Αμερικανικής Αθλητιατρικής Εταιρείας και της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας προτείνουν σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 αερόβια άσκηση τρεις φορές την εβδομάδα, και άσκηση με βάρη τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα
