«Δεν είμαστε ζώα, είμαστε άνθρωποι»

Το πρόβλημα με τους μετανάστες στη χώρα μας, όπως το βιώνει κατά την εικοσαετή παραμονή του στην Ελλάδα ξετυλίγει σαν κουβάρι, λέξη προς λέξη, ο 44χρονος Αντόνιο από τη Νιγηρία που ζει στο Βόλο.

Κάτι η απογραφή που ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη και οι συνεχείς εκκλήσεις του Δήμου Βόλου να απογραφούν όλοι, έτσι ώστε να αποτυπωθεί ο πραγματικός πληθυσμός της περιοχής, κάτι τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών στο κέντρο της Αθήνας, επανέφεραν το θέμα των μεταναστών και πάλι στο προσκήνιο.

Οι ενστάσεις των ντόπιων είναι ήδη γνωστές. Φόβος για την ασφάλειά τους, διπλές κλειδαριές στα σπίτια των ηλικιωμένων και ανάθεμα σε όλους τους ξένους που παίρνουν τις δουλειές από τα «δικά μας παιδιά». Όλα αυτά, όταν ολόκληρη η χώρα βιώνει τη χειρότερη οικονομική κρίση στη σύγχρονη μεταπολιτευτική της ιστορία και η ανεργία καλπάζει, δεν θέλει και πολύ να ανάψει το φυτίλι της αντιπαράθεσης.

Άσπροι, μαύροι, Αφρικανοί, Ασιάτες και Βαλκάνιοι, εδώ και χρόνια συνθέτουν μία πολύχρωμη και πολυσύνθετη κοινωνία και στο Βόλο. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσος είναι ο αριθμός των ξένων μεταναστών που ζουν στη Μαγνησία. Είναι το ίδιο δύσκολο όσο και για το επίσημο ελληνικό κράτος να πει για τον ακριβή αριθμό των ξένων που ζουν και εργάζονται στο έδαφός της.

Ένας από τους μετανάστες που ζουν εκεί είναι και ο Αντόνιο Ινταχό ο οποίος δηλώνει «είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε ζώα. Ζωή είναι αυτή»;

Ο Αντόνιο από τη Μπενίσιτι της Νιγηρίας βρίσκεται στη χώρα μας τα τελευταία είκοσι χρόνια, από τα οποία τα τελευταία έξι χρόνια μόνιμα στο Βόλο. Όλα τα προηγούμενα κινούνταν μεταξύ Βόλου και Αθήνας. Ο Αντόνιο ήλθε στην Ελλάδα με όνειρα. Ήθελε να σπουδάσει Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο.

Κάτι οι δυσκολίες της γλώσσας, κάτι τα ισχνά οικονομικά του, τον υποχρέωσαν να παραμείνει στη χώρα μας και να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Κάνει ό,τι και οι περισσότεροι συμπατριώτες του. Πουλά cd ή μικροαντικείμενα στις λαϊκές του Βόλου. Θα ’θελε, όπως λέει, να έχει μία δουλειά με 8ωρο και με κανονικό μισθό σε ένα εργοστάσιο, αλλά κανείς δεν παίρνει μαύρους. Αναγκαστικά πουλά είδη στη λαϊκή. Έχει στα χέρια του χαρτιά με τα οποία ανανεώνεται διαρκώς η άδεια παραμονής του στη χώρα μας για άλλα δύο χρόνια.

Για υπηκοότητα ούτε λόγος. Θα πρέπει να περιμένει, όπως λέει, τουλάχιστον άλλα πέντε χρόνια. Τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και πολιτισμού που παρακολούθησε για ένα χρόνο δεν ήταν αρκετά για να πάρει την πολυπόθητη μόνιμη άδεια παραμονής του.

Οι Έλληνες που πήγαν μετανάστες στη Γερμανία, στην Αυστραλία και στην Αμερική, λέει με παράπονο ο Αντόνιο, μέσα σε πέντε χρόνια πήραν άδεια παραμονής. Εγώ μετά από είκοσι χρόνια γιατί δεν έχω; Μέχρι τότε πληρώνει στο ΤΕΒΕ για να έχει τα 150 ένσημα που απαιτεί η νομοθεσία, ζει με μία Ελληνίδα στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου και επικοινωνεί συχνά με τους δικούς του στην πατρίδα.

Ο Αντόνιο έχει συνολικά επτά αδέλφια. Η αδελφή του ζει στην Ισπανία και τα υπόλοιπα αδέλφια του στη Νιγηρία που σπαράσσεται για μία ακόμη φορά από εμφύλιες διαμάχες. Κάνει παρέα με Έλληνες, αλλά όπως προσθέτει, «πάντα είσαι ξένος».

Πρόβλημα με την υπηκοότητα έχει και ο Αλέξιος – Έντγκαρ Μουσινιάν και ας είναι παντρεμένος από το 2004 με Ελληνίδα. Τη Βικτώρια, που είναι δασκάλα και που με τα τρία παιδιά τους ζουν στο σπιτικό που έχουν κάνει στην περιοχή του Νέου Δέλτα στη Νέα Ιωνία.

Ο ίδιος εργάζεται σε εταιρία που ασχολείται με είδη κλιματισμού και θέρμανσης. Ακόμη, όπως λέει, δεν έχουν έλθει τα χαρτιά του από το Υπουργείο Εσωτερικών. Έχω πληρώσει, μας λέει, 1.500 ευρώ για παράβολα, αλλά ακόμη τίποτα.

Ο Αλέξιος έφυγε από την Αρμενία και ήλθε στην Ελλάδα το 1993 σε ηλικία μόλις 18 ετών. «Προτίμησα τη Ελλάδα γιατί πάντα Αρμένιοι, Εβραίοι και Έλληνες ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους. Στο Βόλο δεν είμαστε παραπάνω από 35 – 40 άτομα. Οι περισσότεροι από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ που ζουν στο Βόλο, είναι Ουκρανοί και Ρώσοι» δηλώνει ο Αλέξιος.

Από ανεπίσημα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο Δήμος Βόλου η πιο πολυπληθής ομάδα μεταναστών στην περιοχή είναι οι Αλβανοί. Σύμφωνα με τον Πρόεδρό τους Έντι Ταφάι στα όρια του νέου και ενιαίου Δήμου Βόλου αυτοί που είναι νόμιμοι με όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά είναι 2.500 περίπου στον πρώην Δήμο Βόλου, 1.500 περίπου στον πρώην Δήμο Νέας Ιωνίας, 500 περίπου στον πρώην Δήμο Νέας Αγχιάλου, περίπου 400 στην περιοχή του πρώην Δήμου Αρτέμιδος, περίπου 400 στην περιοχή της Αγριάς, περίπου 100 στις περιοχές Πορταριάς και Μακρινίτσας και 170 περίπου στην περιοχή του Διμηνίου.

Από τις υπόλοιπες μειονότητες ξεχωρίζουν αυτοί που έχουν έλθει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας από τις πρώην Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης, όπως Αρμένιοι, Ρώσοι, Ουκρανοί, Μολδαβοί, Γεωργιανοί κ.α.

Επίσης τα τελευταία χρόνια έχουν εγκατασταθεί στο Βόλο περίπου 300 Κινέζοι, ενώ οι Νιγηριανοί που ζουν στο Βόλο είναι 100 περίπου, ενώ αρκετοί είναι και οι μετανάστες από το Πακιστάν που είναι περίπου εκατό και που τελευταία έχουν κινηθεί δραστήρια για τη δημιουργία Συλλόγου στην περιοχή μας. Ακόμη από τις χώρες της Αφρικής υπάρχουν μετανάστες από τη Σενεγάλη, από τη Γουινέα κ.α.

Ισχυρούς θύλακες στο Βόλο έχουν σχηματίσει επίσης οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι, ενώ ζουν και έξι άτομα τουρκικής καταγωγής.

Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει δημιουργηθεί Συμβούλιο Μεταναστών το οποίο προβλέπει ο Καλλικράτης. Ένα Συμβούλιο στο οποίο μετέχουν δημοτικοί σύμβουλοι και εκπρόσωποι των μεταναστών. Ένας θεσμός ο οποίος εκτιμάται ότι θα συμβάλλει στην ομαλή ένταξη των μεταναστών στην παραγωγική δραστηριότητα της περιοχής, στη συμμετοχή τους στα κοινωνικοπολιτιστικά δεδομένα της πόλης και στη συνδρομή του Δήμου και των εμπλεκόμενων φορέων στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας.

Πηγή: taxydromos