Τις τελευταίες στιγμές της συζύγου του, Αθηνάς, που σκοτώθηκε στην τραγωδία στα Τέμπη περιέγραψε ο Νίκος Ζήσης με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από το συγκλονιστικό σιδηροδρομικό δυστύχημα. «Η τελευταία της κουβέντα ήταν: “Τον Χρήστο μας”» είπε και αναφέρθηκε στα όσα είδε με τα ίδια του τα μάτια.

Ο Νίκος από την Κατερίνη ήταν σε ένα από αυτά τα βαγόνια μαζί με τη σύζυγό του, Αθηνά. Δευτερόλεπτα πριν ο χρόνος σταματήσει, σηκώθηκε να πάει στην τουαλέτα. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που είδε ζωντανή τη γυναίκα της ζωής του.

«Όλα μαύρισαν…»

Ο Νίκος Ζήσης σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα Voria.gr είπε: «Προσπαθούσα να μη σκεφτώ όλα όσα συνέβησαν, αν και ήταν δύσκολο… Ήθελα πιο πολύ να προστατέψω το παιδί μου, να μη με βλέπει στεναχωρημένο και να τον κάνω να νιώθει σιγουριά δίπλα μου. Όσο κυριαρχούσε ο σωματικός πόνος μπορώ να πω ότι δεν σκεφτόμουν τόσο. Με το που άρχισε να υποχωρεί ο σωματικός πόνος κυριάρχησε ο ψυχολογικός και τότε ήρθαν τα πολύ δύσκολα…».

«Μία κοπέλα ήταν περικυκλωμένη από φωτιά και να μου ζητάει βοήθεια, και να μην μπορώ να τη βοηθήσω και να της ζητάω συγγνώμη»

«Θυμάμαι πολύ καλά όλες τις στιγμές μας στο τρένο του θανάτου. Πέντε λεπτά νωρίτερα ήμασταν στο κυλικείο, γυρίσαμε και καθίσαμε στις θέσεις μας. Δεν πέρασαν πολλά λεπτά και όλα μαύρισαν. Η τελευταία της κουβέντα ήταν: “Νίκο, τον Χρήστο μας”, λες και ήξερε ότι θα φύγει κι εγώ θα μείνω… Όπως βρέθηκα καρφωμένος πάνω σε μια λαμαρίνα, τσιμπιόμουν για να δω αν αυτό που ζούσα εκείνη τη στιγμή ήταν εφιάλτης ή πραγματικότητα… Άκουγα φωνές, που λέγανε “καιγόμαστε” και φωνές που έλεγαν “θα γίνει έκρηξη”.

Μία κοπέλα ήταν περικυκλωμένη από φωτιά, και να μου ζητάει βοήθεια και να μην μπορώ να τη βοηθήσω και να της ζητάω συγγνώμη… Να μην έχεις δύναμη να κουνηθείς και να βλέπεις το κλαδί με τη φωτιά να πέφτει πάνω στον ώμο… Ο Θεός με βοήθησε και έκανα 6-7 βήματα και έφυγα από το σημείο, όπου πλησίαζε η φωτιά… Όσο περνούσε η ώρα, οι φωνές λιγόστευαν και τώρα σ’ το λέω με δάκρυα στα μάτια, γιατί κατάλαβα γιατί λιγόστευαν. Όχι, επειδή απεγκλωβίστηκαν, αλλά επειδή κάηκαν ζωντανοί, πολλές από αυτές τις ψυχούλες. Είμαι σίγουρος…» είπε συγκλονισμένος.

«Δεν υπάρχει δικαίωση. Το βλέπετε καθημερινά, κυριαρχεί η συγκάλυψη… Και όταν υπάρχει συγκάλυψη πάνω σε ένα έγκλημα, είναι λες και δολοφόνησαν δυο φορές τους ανθρώπους μας. Προσπαθούν και κάνουν τα πάντα, για να μην κουνηθούν από τις καρέκλες τους. Είναι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. Δικαίωση για μένα σημαίνει να ήταν μέσα στη φυλακή όλοι όσοι ευθύνονται, ούτε ένας περισσότερος ούτε ένας λιγότερος. Οι άνθρωποί μας στο χώμα, αλλά αυτοί στη φυλακή -και όχι να συνεχίζουν να είναι έξω, λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Και αφού τα έχουν κάνει όλα τόσο σωστά, γιατί δεν παραδίδουν την πολιτική τους ασυλία; Δεν έχουμε πάρει απάντηση» είπε.