Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι διέγνωσαν λάθος την κρίση και τελικά συνέστησαν το λάθος φάρμακο, υποστηρίζει στο καινούργιο του βιβλίο ο Φιλίπ Λεγκρέν, πρώην σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.
Σε ένα από τα παραδείγματα του παραθέτει, αναφέρει: Στο απόγειο της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, με την οικονομία της Πορτογαλίας να κινδυνεύει με κατάρρευση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είπε στην κυβέρνηση της Λισαβόνας ότι πρέπει να μειώσει του μισθούς, αν θέλει να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και να ανακάμψει η οικονομία. Οι Πορτογάλοι υποδηματοποιοί, ένας από τους κυριότερους εξαγωγικούς τομείς της χώρας, αγνόησαν τη σύσταση αυτή και βρήκαν τρόπο να ανακάμψουν, ενώ παράλληλα αύξησαν τους μισθούς των εργαζόμενων.
Ο Λεγκρέν ήταν από το 2011 ως τον Μάρτιο του 2014 σύμβουλος του Μπαρόζο, οπότε ήταν παρών σε κάποιες από τις πιο κρίσιμες στιγμές της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Οι Πορτογάλοι ουσιαστικά είπαν: “Δεν θα το κάνουμε αυτό” και απευθύνθηκαν σε μια πιο ακριβή αγορά», δήλωσε ο Λεγκρέν, συγγραφέας του βιβλίου «Ευρωπαϊκή άνοιξη: Γιατί οι οικονομίες και οι πολιτικές μας είναι σε άσχημη κατάσταση» το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Απριλίου.
«Τώρα πουλάνε πιο ακριβά παπούτσια και οι εξαγωγές τους ανθούν, οι μισθοί και τα ποσοστά απασχόλησης έχουν αυξηθεί», σχολιάζει. «Αυτό μας δείχνει εν συντομία ότι η πολιτική είχε λάθος στόχευση».
Με το βιβλίο του ο Λεγκρέν επισημαίνει ότι παρανοώντας το πρόβλημα, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ευθύνονται για την ανεργία- ρεκόρ και τα χαμηλά ποσοστά ανάπτυξης της ΕΕ. Αντί να αναγνωρίσουν ότι για την κρίση ευθύνεται ο τραπεζικός τομέας, οι ηγέτες επικεντρώθηκαν στα υπερβολικά χρέη της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα ως δημοσιονομικό και ως όχι οικονομικό. Αυτό τους οδήγησε να επιβάλουν αυστηρά μέτρα περικοπών δαπανών, αυξήσεων φόρων και να μειώσουν τους μισθούς σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και να κάνουν τις εξαγωγές πιο φτηνές.
«Μια κρίση που θα μπορούσε να είναι μια ενωτική δύναμη -η Ευρώπη να δρα συνολικά για να αντιμετωπίσει τις υπερδύναμες, δυσλειτουργικές διακρατικές τράπεζες- έγινε αντίθετα διχαστική βάζοντας τους πιστωτές αντιμέτωπους με τους οφειλέτες», σχολιάζει ο Λεγκρέν στο βιβλίο του.
«Σε όλη την Ευρώπη 15 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω των 30 ετών δεν εργάζονται και δεν σπουδάζουν. Δημιουργείται μια χαμένη γενιά», προσθέτει.
Αν και ο Λεγκρέν παραδέχεται ότι η Ελλάδα αντιμετώπιζε κυρίως μια κρίση χρέους και όχι μια τραπεζική κρίση, επισημαίνει ότι η λύση που επέλεξε η Ευρώπη ήταν λανθασμένη.
«Αντί να επαναδιαπραγματευτούν ή να αναδιαρθρώσουν μεγάλο μέρος του χρέους, η Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προχώρησαν σε δύο προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας ύψους περισσοτέρων των 200 δισεκατομμυρίων ευρών, που άφησαν την οικονομία της χώρας κατεστραμμένη και εξίσου χρεωμένη» σημειώνει.
«Τα χρέη της Ελλάδας θα έπρεπε να έχουν αναδιαρθρωθεί τον Μάιο του 2010. Αντ’ αυτού υπήρξε μια κλίση προς μια αυτοκαταστροφική λιτότητα», υπογραμμίζει ο Λεγκρέν.
Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Κύπρο και την Πορτογαλία, αν και ήταν αυστηρά, έχουν επιτύχει τη σταθεροποίηση της κρίσης με τις τέσσερις αυτές χώρες να έχουν αρχίσει να επανακάμπτουν, αναφέρει το πρακτορείο Reuters.
Ο Λεγκρέν αντιτείνει ότι η Ευρώπη θα είχε ανακάμψει πιο γρήγορα, αν είχε γίνει η σωστή διάγνωση από την αρχή.
Πάντως ο ίδιος δεν είναι αισιόδοξος όσον αφορά το μέλλον της ΕΕ, αν δεν λάβει ριζοσπαστικά μέτρα για να αυξήσει την παραγωγικότητα και για να γίνει πιο δημοκρατικά υπόλογη, ενώ εκφράζει ιδιαίτερη ανησυχία για την επιβίωση της νομισματικής ένωσης.
«Η ΕΕ θα επιβιώσει, αλλά πιστεύω ότι η ευρωζώνη ενδέχεται τελικά να διαλυθεί», εκτιμά ο Λεγκρέν.
