Ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor’s υποβάθμισε σήμερα το κρατικό αξιόχρεο της Ιταλίας κατά μία βαθμίδα, σε BBB (από BBB+), με αρνητική προοπτική, απόφαση η οποία αναμένεται να εντείνει την πίεση η οποία ασκείται στην εύθραυστη κυβέρνηση συνασπισμού της χώρας.

Η ενέργεια αυτή «αντανακλά την άποψή μας περί περαιτέρω επιδείνωσης των οικονομικών προοπτικών της Ιταλίας, έπειτα από μια δεκαετία πραγματικής μεταβολής του ΑΕΠ της κατά μέσον όρο -0,04%», όπως ανέφερε ο οίκος σε ανακοίνωσή του από το Λονδίνο.

Ο S&P υποστήριξε ότι η «ακαμψία» της αγοράς εργασίας και διαφόρων τομέων της οικονομίας είναι ανάμεσα στις βασικές αιτίες για τις κακές οικονομικές επιδόσεις της χώρας και πρόσθεσε ότι αναμένει το ιταλικό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν να μειωθεί κατά 1,9% φέτος, αναθεωρώντας τη σχετική πρόβλεψή του επί τα χείρω (από -1,4% που υπολόγιζε τον Μάρτιο).

Η αποτελμάτωση της οικονομικής δραστηριότητας θα καταστήσει ακόμη πιο δύσκολες τις κυβερνητικές προσπάθειες μείωσης του δημοσίου χρέους, που σήμερα βρίσκεται περί το 130% του ΑΕΠ και είναι ένα από τα υψηλότερα μεταξύ των ανεπτυγμένων κρατών, ανέφερε ο S&P.

Ο οίκος πρόσθεσε ότι αναμένει πως η κυβέρνηση συμμαχίας υπό τον κεντροαριστερό Ενρίκο Λέτα θα δυσκολευτεί να επιτύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους για το 2013, συνεπεία των ενδοκυβερνητικών διαφωνιών σχετικά με τα φορολογικά θέματα, στα οποία καταγράφονται αγεφύρωτες διαφωνίες κεντροαριστεράς-κεντροδεξιάς.

Μετά την υποβάθμιση ο Λέτα δήλωσε στην κρατική τηλεόραση RAI ότι «η κατάσταση παραμένει περίπλοκη», προσθέτοντας πως «όποιος νομίζει ότι όλα έχουν λυθεί σε διεθνές επίπεδο πλανάται οικτρά».

Ο S&P ανέφερε ότι θεωρεί την μακροπρόθεσμη προοπτική του κρατικού αξιόχρεου της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης αρνητική, πράγμα που σημαίνει ότι η Ιταλία έχει «μία στις τρεις πιθανότητες το αξιόχρεό της να υποβαθμιστεί ξανά το 2013 ή το 2014».

Ωστόσο, ο οίκος ανέφερε πως η προοπτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εκ νέου «σταθερή» εάν η κυβέρνηση του Λέτα προωθήσει μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα μπορούσαν να «ωθήσουν την Ιταλία σε ένα υψηλότερο επίπεδο ανάπτυξης» ή εάν άρχιζε αποκρατικοποιήσεις και πωλήσεις κρατικών πόρων ώστε να μειωθεί «ουσιωδώς» το δημόσιο χρέος.