Διέξοδο στην αναπτυσσόμενη αγορά της Κίνας αναζητούν τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις καθώς στη τρέχουσα δυσμενή οικονομική συγκυρία η εξωστρέφεια αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο.
Σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της ελληνικής πρεσβείας στο Πεκίνο, το σύνολο των παραγωγικών επενδύσεων στην Κίνα από το 1978 μέχρι το τέλος του 2010 αναλύεται σε 101 επενδυτικά σχέδια με συμβατικό κεφάλαιο περίπου 175 εκατ. δολάρια. και με υλοποιηθείσες επενδύσεις ύψους 89,5 εκατ. δολαρίων, ποσό που αντιστοιχεί σε περίπου 0,02% του αποθέματος ΞΑΕ της χώρας.
Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, αν και έχουν ξεπεράσει τις 1.000 οι ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν αναπτύξει σταθερές εμπορικές σχέσεις με την Κίνα περισσότερο κάνοντας εισαγωγές και λιγότερο εξαγωγές, περίπου 100 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν δραστηριοποιηθεί στην κινεζική αγορά.
Στους τομείς δραστηριοποίησής τους περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι κλάδοι: εξόρυξης, επαγγελματικών ψυγείων, κοσμημάτων, καλλυντικών, πλαστικών, επίπλων, πληροφορικής, τυχερών παιχνιδιών, τροφίμων, ναυτιλίας, παροχής συμβουλευτικών και τουριστικών υπηρεσιών, εμπορίας, εστίασης κ.ά.
Αναγκαία η έρευνα αγοράς πριν την επένδυση
Την προσοχή των ελληνικών επιχειρήσεων στην προσπάθεια επέκτασης των δραστηριοτήτων τους στην Κίνα εφιστά η Πρόεδρος του Ελληνοκινεζικού Κέντρου Επιχειρηματικότητας Αφροδίτη Μπλέτα τονίζοντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «ο δρόμος δεν είναι εύκολος αντιθέτως κρύβει αρκετές παγίδες».
Η κ. Μπλέτα εκτιμά ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης συνεργασιών μεταξύ των επιχειρήσεων των δύο χωρών όπως ο κλάδος των τροφίμων και ποτών, του μαρμάρου, των ναυπηγείων, της εξόρυξης και κατεργασίας ορυκτών, των καλλυντικών και αξεσουάρ, του τουρισμού, της ενέργειας κ.ά.
Ωστόσο, σύμφωνα με την κ. Μπλέτα, η επιχειρηματική και η καταναλωτική κουλτούρα στην Κίνα είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με την χώρα μας και πολύ διαφορετική από επαρχία σε επαρχία της ίδιας της χώρας.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες πριν αναλάβουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία θα πρέπει να κάνουν εκτεταμένη έρευνα αγοράς. Η επιλογή κατάλληλων συνεργατών, εισαγωγέων και διανομέων είναι πρωτίστης σημασίας, καθώς επίσης η ετικέτα και η κατοχύρωση των σημάτων των προϊόντων.
Σύμφωνα με την κ. Μπλέτα, ο μεγαλύτερος όγκος των ελληνικών επιχειρήσεων πριν την κρίση πραγματοποιούσαν εισαγωγές φθηνών προϊόντων από την Κίνα ή έκλειναν συμφωνίες με τοπικές επιχειρήσεις για παραγωγή φασόν προϊόντων τα οποία στη συνέχεια προωθούσαν στην ελληνική αγορά.
Το τοπίο μετά την κρίση, σύμφωνα με την κ. Μπλέτα, έχει αλλάξει ριζικά και πλέον ενισχύονται οι εξαγωγές ελληνικών προϊόντων στην αγορά της Κίνας.
