Σε μια κίνηση – έκπληξη προχώρησε σήμερα ο ΣΕΒ την επομένη των εκλογών. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών και Επιχειρήσεων Ελλάδας τάχθηκε υπέρ μιας κυβέρνησης με τη συμμετοχή ενός κόμματος της Αριστεράς και μάλιστα του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε δήλωσή του ο κ. Δασκαλόπουλος έκανε λόγο για αντιμνημονιακή ψήφο του λαού, ο οποίος καταδίκασε «τη διαχειριστική, ηθική και ιδεολογική ελλειμματικότητα που επέδειξαν απέναντι στην κρίση».

Παράλληλα, εκτιμά ως εφικτό τη διαμόρφωση «μίας κυβέρνησης πραγματικής εθνικής ενότητας και λαϊκής νομιμοποίησης, η οποία θα συμπεριελάμβανε και τον μεγάλο νικητή των εκλογών –τον ΣΥΡΙΖΑ με τη σαφή αντιμνημονιακή θέση».

Πάντως, σε διαφορετική περίπτωση – και καθώς δεν φαίνεται αυτό εφικτό – ο κ. Δασκαλόπουλος θεωρεί ως διέξοδο την προσφυγή στις κάλπες.

Διαβάστε ολόκληρη τη δήλωση του Δ. Δασκαλόπουλου:

«Μέσα στο αποπνιχτικό παλαιό σκηνικό η χθεσινή ψήφος του λαού συνιστά ψήφο οργής, ψήφο αντιμνημονιακή, ψήφο τιμωρίας. Η λαϊκή ετυμηγορία ήταν τολμηρή και συνειδητή. Απέρριψε πρωτίστως τους πρωταγωνιστές του φαύλου κομματικού παρελθόντος, καταδικάζοντας

Η κάλπη ανέδειξε ένα γόνιμο αδιέξοδο, μέσα από ένα κατακερματισμένο σκηνικό. Ευκταίο θα ήταν, στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, να διαμορφωνόταν μία κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας και λαϊκής νομιμοποίησης, η οποία θα συμπεριελάμβανε και τον μεγάλο νικητή των εκλογών –τον ΣΥΡΙΖΑ με τη σαφή αντιμνημονιακή θέση. Θα δινόταν έτσι η ευκαιρία να διαμορφωθεί ένα εθνικό διαπραγματευτικό μέτωπο, που θα διεκδικούσε από μία Ευρώπη που αλλάζει, νέους όρους αντιμετώπισης της Ελλάδας, με βάση ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Δυστυχώς, αυτό δεν φαίνεται εφικτό. Αν οι διερευνητικές εντολές δεν καταλήξουν σε ένα τέτοιο βιώσιμο σχήμα, τότε η μόνη λύση είναι μία νέα προσφυγή στις κάλπες. Ώστε να δοθεί η δυνατότητα στον κυρίαρχο λαό, συνεκτιμώντας τα νέα δεδομένα, να δώσει αυτή τη φορά μία καθαρή διέξοδο στο πολιτικό μας αδιέξοδο. Να δώσει μία καθαρή, ομοιογενή εντολή στις όποιες δυνάμεις αυτός θα επιλέξει.

Υπάρχει ωστόσο και ο ευρύτερος ορίζοντας του εθνικού μας μέλλοντος που δεν επιτρέπει αυταπάτες. Οι εκλογές αυτές δεν αποτέλεσαν παρά μία απογραφή της αποσύνθεσης των πολιτικών δυνάμεων του μεταπολιτευτικού καθεστώτος. Και η νέα εκλογική αναμέτρηση μπορεί, αυτή τη φορά, να αναδείξει κυβέρνηση –είναι αμφίβολο όμως αν θα δώσει νέα κατεύθυνση στο μέλλον μας. Αυτή μπορεί να προκύψει μόνο αν, μέσα από την αποσύνθεση, γεννηθούν οι προϋποθέσεις για την αναδημιουργία ενός πολιτικού συστήματος ηθικά αδιάβλητου και λειτουργικά αποτελεσματικού, ικανού να δώσει άμεση και μακροπρόθεσμη λύση στο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας. Μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει βιώσιμη διακυβέρνηση και βιώσιμο εθνικό μέλλον μέσα στη νέα Ευρώπη.»