Χωρίς clean exit διαμορφώνεται η επόμενη ημέρα των μνημονίων. Όπως όλα δείχνουν οι δανειστές οδηγούν τη χώρα σε υβριδικό μοντέλο ενισχυμένης εποπτείας που θα συνδέει την υλοποίηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων με μέτρα διευθέτησης του χρέους. Την ίδια ώρα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εμφανίζεται σε ανάλυση της Eurasia διατεθειμένο να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα, αν και ο εκπρόσωπός του Τζέρι Ράις διευκρινίζει ότι υπάρχει ακόμα δουλειά να γίνει στο μέτωπο του χρέους.

Οσον αφορά στο κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης όλοι θεωρούν πλέον ότι πρόκειται για μια τυπική διαδικασία. Μετά τη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου ο μεγαλύτερος όγκος των προαπαιτούμενων καλύφθηκε και οι όποιες εκκρεμότητες απομείνουν μετά τις 22 Ιανουαρίου, ημέρα συνεδρίασης του Eurogroup, αναμένεται να κλείσουν έως τις 15 Φεβρουαρίου. Άλλωστε η δόση των 6,7 δις ευρώ θα ξεκλειδώσει και θα ξεκινήσει να εκταμιεύεται στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου. Με την τρίτη αξιολόγηση να ρίχνει αυλαία, τα βλέμματα όλων στρέφονται πλέον στην επόμενη ημέρα.

Αποκαλυπτικός για την «επόμενη μέρα» των Μνημονίων, ήταν ο «γνωστός – άγνωστος» αξιωματούχος της ευρωζώνης στην τελευταία του ενημέρωση προς τους δημοσιογράφους. Ειδικά στην ερώτηση για το «αν θα υπάρξει προληπτικό πρόγραμμα για την Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του 3ου Μνημονίου» η απάντηση που έδωσε ήταν όλα τα λεφτά. «Αν και δεν υπάρχει πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης – επομένως δεν υπάρχει θέμα συζήτησης – θα υπάρξει, ωστόσο, ενισχυμένη εποπτεία από τους πιστωτές» είπε ο αξιωματούχος. Και επειδή αυξημένη εποπτεία χωρίς πιστωτική γραμμή (ενισχυμένη ή μη) ή κάποιο νέο Πρόγραμμα όχι απαραίτητα Μνημόνιο, δεν γίνεται μάλλον τα ελληνικά νοικοκυριά θα αναγκαστούν να πιουν νέο «πικρό ποτήρι».

Το νέο Πρόγραμμα διάρκειας δύο ετών που θα ξεκινήσει από τον Ιανουάριο του 2019 θα συνδέει τις μεταρρυθμίσεις με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Και αυτό προκειμένου να υπάρχει εφησυχασμός στις αγορές ότι η Ελλάδα θα συνεχίζει να βαδίζει στον δρόμο της δημοσιονομικής εξυγίανσης επιτυγχάνοντας υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και όχι ελλείμματα όπως την περίοδο πριν από τα Μνημόνια. Μόνο έτσι θα εξασφαλίσει χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού που θα καταστήσουν «βιώσιμη» την έξοδο στις αγορές.

Σε κάθε περίπτωση, το χρέος φαίνεται πως αποτελεί το «όχημα» των δανειστών προκειμένου να επιβάλλουν ένα πλαίσιο ενισχυμένης εποπτείας μετά τη λήξη του τρίτου Μνημονίου . Η βαθιά τους ανησυχία όπως περιγράφεται από ευρωπαϊκές πηγές, έχει να κάνει με τον κίνδυνο η Ελλάδα να «κυλήσει» στα λάθη του παρελθόντος.