Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής ορθώς αποτελεί – και οφείλει να παραμείνει – πολιτική προτεραιότητα, σε μια χώρα η οποία βιώνει τον εφιάλτη της οικονομικής κρίσης εδώ και οκτώ σχεδόν χρόνια.
*Του Κωνσταντίνου Μίχαλου
Ο στόχος αυτός, όμως, δεν μπορεί να επιτευχθεί με ένα μείγμα πολιτικής που καθηλώνει την ανάπτυξη και ουσιαστικά πολλαπλασιάζει τη φτώχεια. Το υπερπλεόνασμα που θα διατεθεί από την κυβέρνηση ως κοινωνικό μέρισμα, προήλθε από την επιβολή δυσβάσταχτων φορολογικών μέτρων σε μια ήδη εξαντλημένη μεσαία τάξη, από την καθυστέρηση στην έκδοση συντάξεων, από τη συσσώρευση ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς ιδιώτες, αλλά και από την περικοπή δαπανών για δημόσιες επενδύσεις, σε μια περίοδο όπου η οικονομία, η αγορά και η κοινωνία έχουν ανάγκη από οξυγόνο, με τη μορφή νέων έργων, επενδύσεων και θέσεων εργασίας.
Το μείγμα αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια θέσεων εργασίας και εισοδημάτων, στην αύξηση και όχι στον περιορισμό της φτώχειας. Πάγια θέση της επιχειρηματικής κοινότητας είναι ότι ο μόνος βιώσιμος τρόπος για να φθάσουν περισσότεροι πόροι στην κοινωνία, είναι να παραχθούν στο πλαίσιο μιας σταθερά και δυναμικά αναπτυσσόμενης οικονομίας. Ο στόχος αυτός είναι αδύνατον να επιτευχθεί όταν όλο και περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν η περιορίζουν τη δραστηριότητά τους στη χώρα κι όταν η Ελλάδα χάνει διαρκώς έδαφος στις διεθνείς κατατάξεις για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.
Για να υπάρξουν προϋποθέσεις ανάπτυξης και αποκατάστασης του κοινωνικού ιστού, χρειάζεται αλλαγή μείγματος πολιτικής. Χρειάζεται μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών και ταυτόχρονα επιτάχυνση μεταρρυθμίσεων και παρεμβάσεων για τη ριζική αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης και τον εκσυγχρονισμό του κανονιστικού περιβάλλοντος που διέπει τις επενδύσεις, για τη στήριξη της Μικρομεσαίας Επιχείρησης και την ουσιαστική αναβάθμιση του πλαισίου για την αξιοποίηση της γνώσης, της έρευνας και της καινοτομίας.
Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις του τόπου έχουν πληρώσει μέχρι τώρα πολύ ακριβά το τίμημα της δημοσιονομικής προσαρμογής. Τώρα περιμένουν να δουν τους καρπούς αυτής της προσπάθειας, όχι με τη μορφή περιστασιακών επιδομάτων, αλλά με τη μορφή μιας διατηρήσιμης κοινωνικης πολιτικής, με τη μορφή περισσότερων ευκαιριών για δουλειά και προκοπή.
*Ο Κωνσταντίνος Μίχαλος είναι πρόεδρος του ΕΒΕΑ και της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος
