Παρουσιάστηκαν οι θέσεις του ΣΕΒ για την εργασιακή ατζέντα, στην πρόσφατη ημερίδα με θέμα: «Το μέλλον της Εργασίας μετά το Μνημόνιο». Στις προτάσεις του Συνδέσμου περιλαμβάνονται  η σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα, η υπερίσχυση των επιχειρησιακών σε σχέση με τις κλαδικές συμβάσεις, η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, το «πάγωμα» του κατώτατου μισθού και η διαμόρφωση «μετώπου» εργαζομένων και εργοδοτών με στόχο την τόνωση των επενδύσεων.

Ο σύμβουλος διοίκησης του ΣΕΒ, Χάρης Κυριαζής, ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής:
  • Αίτημα του ΣΕΒ είναι να καθορίζεται ο εθνικός κατώτατος μισθός με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και να απλοποιηθεί η διαδικασία καθορισμού μισθού (που έχει προβλεφθεί νομοθετικά) όπως και να μειωθεί ο αριθμός των εμπλεκομένων στη διαβούλευση. Πρόσθεσε επίσης ότι «στο νέο εργασιακό περιβάλλον, πρώτον, δεν πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες που επιφέρουν αυτοματισμούς μεταξύ του εθνικού κατώτατου μισθού και των λοιπών επιπέδων, και δεύτερον, οι μεταβολές των μισθών πρέπει να ακολουθούν στενά τις μεταβολές της παραγωγικότητας». Επίσης ανέφερε ότι σήμερα «δεν υπάρχει δυνατότητα και ανάγκη μεταβολής του κατώτατου μισθού, παρά μόνον θέματα της σύνθεσης του κατώτατου νόμιμου (π.χ. των τριετιών) τα οποία θα πρέπει να εξετάσουμε σε επόμενη φάση».
  • Οι αποφάσεις για αύξηση των μισθών πρέπει να συνδέονται με την αύξηση της παραγωγικότητας στους κλάδους των «διεθνώς εμπορεύσιμων».
  • Μια κοινή ατζέντα διεκδικήσεων από ένα ενιαίο μέτωπο εργαζομένων και εργοδοτών θα έπρεπε να περιλαμβάνει τη σημαντική μείωση των επιτοκίων δανεισμού, την ανάκαμψη των επενδύσεων στη μεταποίηση και τη βελτίωση εκεί της παραγωγικότητας.
  • Ο ΣΕΒ είναι ενάντια στην σχεδόν αυτόματη επέκταση των ΣΣΕ. Πριν συζητηθεί οποιαδήποτε αλλαγή από το σημερινό σύστημα πρέπει να διασφαλίζονται απαραιτήτως ότι το ποσοστό κάλυψης εργαζομένων να είναι ιδιαίτερα αυξημένο, να μην κηρύσσονται γενικά υποχρεωτικές οι ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ και να μην κηρύσσονται γενικά υποχρεωτικές οι κλαδικές ΣΣΕ που δεν έχουν συνυπογραφεί και από τις δύο πλευρές.

Ο κ. Κυριαζής ανέφερε ακόμη ότι στην Ελλάδα ισχύει σήμερα καθεστώς ελευθερίας συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς το 2016 υπεγράφησαν 10 κλαδικές /ομοιεπαγγελματικές, 309 επιχειρησιακές και 6 τοπικές συμβάσεις. Ωστόσο, είπε, η ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων νοθεύεται στην Ελλάδα, από την επιβολή συστήματος της λεγόμενης υποχρεωτικής διαιτησίας.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας τάχθηκε κατά της δαιμονοποίησης απόψεων, ενώ πρόσθεσε ότι «ο διάλογος για το μέλλον της εργασίας είτε θα είναι ανοιχτός και απροκατάληπτος είτε δεν θα γίνει καθόλου» και ότι «αιτία του κακού είναι μία κουλτούρα εμμονής στα στείρα πρότυπα του παρελθόντος, και μία άρνηση στις αλλαγές».

Επανέλαβε ότι «η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση είναι μια ανιστόρητη ουτοπία που δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας». Ο κ. Φέσσας ανέφερε ακόμη ότι νέες οι θέσεις εργασίας, για να είναι βιώσιμες θα πρέπει να δημιουργηθούν σε κλάδους εξωστρεφείς, κι όχι εκεί που χάθηκαν κατά την περίοδο 2008-2013 και πρότεινε τη διεύρυνση του κοινωνικού διαλόγου σε άλλα ζητήματα, πέρα και πάνω από το στενό προσδιορισμό του κατώτατου μισθού.