Ζούμε τις τελευταίες ημέρες του Ευρωπαϊκού ονείρου. Της Ενωμένης Ευρώπης των ίσων. Της Ευρώπης των Λαών που έλεγαν οι οραματιστές της δεκαετίας του 70 και του 80. Στη σύνοδο κορυφής την Παρασκευή θα κατατεθούν οι προτάσεις μια μια άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση. Την Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση με ότι σημαίνει αυτό.
Η Γαλλογερμανική πρόταση που θα κατατεθεί ανατρέπει την δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν την διορθώνει, δεν την εκσυγχρονίζει, δεν την προσαρμόζει.Την αλλάζει. Γίνεται δηλαδή αυτό που η Γερμανία αργά και μεθοδικά σχεδιάζει δύο χρόνια τώρα χρησιμοποιώντας την Ελλάδα σαν μπαμπούλα. Το ότι η κατάσταση ξέφυγε και η ελληνική κρίση έγινε ευρωπαϊκή κρίση, το ότι οι αγορές χτύπησαν την πόρτα και της Γερμανίας αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί το Βερολίνο. Οι Γερμανοί ιστορικά έχουν αποδείξει άλλωστε ότι είναι απόλυτα στοχοπροσηλωμένοι και… γαία πυρί μειχθήτω.
Τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Θα πρέπει να αποδεχθούν ασυζητητί τους όρους του νέου γαλλογερμανικού σχεδίου (που μόνο γαλλικό δεν είναι) ή να πάνε στο περιθώριο της Ευρώπης φτωχά και κυρίως αποδομημένα. Το ερώτημα είναι και τι προοπτικές έχουν στο νέο γερμανικής έμπνευσης οικοδόμημα. Και πάλι φτωχά και αποδομημένα θα είναι. Θα έχουν, λένε ,την ελπίδα της ανάκαμψης μέσα από μια σκληρή πολιτική λιτότητας, την τήρηση της οποίας το Βερολίνο με… ευσπλαχνία θα φροντίζει. Το Βερολίνο μοιάζει να χαμογελάει ήδη για τη νίκη του. Το γερμανικό imperium επιτέλους νίκησε. Νίκησε; Κοιμωμένη η Ευρώπη αφέθηκε επιτέλους στο Γερμανικό όνειρο;
Η ιστορία έχει δείξει ότι η Ευρώπη ξύπνα αργά και επώδυνα αλλά ξυπνά. Το Λονδίνο αντιδρά ήδη, στο Παρίσι ο Σαρκοζί κατηγορείται για παράδοση άνευ όρων στην Γερμανία, στην Ιταλία το κλίμα είναι εκρηκτικό και τα δάκρυα της υπουργού εργασίας ήταν ένα ηχηρό μήνυμα για όσους ξέρουν να διαβάζουν τους λαούς και την ιστορία.
Οι λαοί των υπερχρεωμένων χωρών της Ε.Ε.- και είναι οι λαοί της μισής και πλέον Ευρώπης- απειλούνται με ποινή «θανάτου» αν δεν ακολουθήσουν το γερμανικό σχέδιο. Κανένα σχέδιο όμως δεν πέτυχε -και το Βερολίνο θα έπρεπε να το ξέρει καλύτερα απ όλους- όταν οι Λαοί απειλούνται. Ο πρώην Καγκελάριος Χέλμουτ Σμίτ προειδοποίησε ήδη: Όχι την Ευρώπη, το Βερολίνο.
