«Η ανικανότητα της Ευρωζώνης να παραδεχθεί την αποτυχία της δικής της πολιτικής και με την ευκαιρία της Ελλάδας να την αλλάξει, είναι αυταπόδεικτη», τονίζει σε σημερινό σχόλιο του στην αυστριακή εφημερίδα «Βίνερ Τσάιτουνγκ», με τίτλο «Ευρώπη-Ελλάδα-Ευθύνη», ο πρώην εκτελεστικός διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας και γνωστός Αυστριακός οικονομολόγος, ερευνητής του Διεθνούς Ινστιτούτου Οικονομικών Συγκρίσεων της Βιέννης, Κουρτ Μπάγιερ. Όπως γράφει εισαγωγικά, τα μέσα ενημέρωσης είναι πλήρη διαπιστώσεων για το «πόσο απογοητευμένοι, προσβεβλημένοι, αγανακτισμένοι» είναι οι Ευρωπαίοι εταίροι από τις διαπραγματεύσεις – γεγονός κατανοητό, καθώς οι ατελείωτοι και πολύ συχνοί γύροι διαπραγματεύσεων δεν κατέληξαν σε τίποτε.
«Η Ευρωζώνη βρίσκεται μπροστά σε μια πολιτική πανωλεθρία και η Ελλάδα μπροστά σε κρατική χρεοκοπία, με την “ανθρωπιστική καταστροφή” που είχε διαγνώσει ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει ενταθεί από την ανάληψη της διακυβέρνησης, η οικονομία να έχει περιέλθει σε στασιμότητα, σχεδόν 100 δισεκατομμύρια ευρώ (40 ο/ο του ΑΕΠ) να βρίσκονται κάτω από τα στρώματα ή να έχουν εξαφανιστεί στο εξωτερικό».
Σύμφωνα με τον Κουρτ Μπάγιερ, από τη μια πλευρά η έλλειψη του «European Spirit» (ευρωπαϊκού πνεύματος), σκλήρυνε τις οικονομικά αντιπαραγωγικές και ιδεολογικά προσανατολισμένες έμμονες αξιώσεις της Ευρωζώνης – και από την άλλη πλευρά οι αιώνιες νουθεσίες από την Ελλάδα για μια «σωστή» οικονομική πολιτική της Ευρωζώνης, υπήρξαν απέναντι στους «εταίρους» περισσότερο «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», παρά βοήθησαν στην επίτευξη νέων διαπιστώσεων.
Ο πρώην διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας επισημαίνει στη συνέχεια ότι ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμίντ, αλλά ακόμη και ο επικεφαλής των οικονομολόγων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου – «και όχι οι απεσταλμένοι του ΔΝΤ στους Θεσμούς» – όπως επίσης πολλοί άλλοι «συνετοί», ζητούσαν επανειλημμένα από τους υπουργούς Οικονομικών του ευρώ, να αποτρέψουν τη διάλυση της Ευρωζώνης, και τη μαζική οπισθοδρόμηση στη διαδικασία ολοκλήρωσης και να πλησιάσουν περισσότερο τις θέσεις των Ελλήνων, για το συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ιδέας.
Κατά την άποψή του, τώρα φαίνεται να έχει επικρατήσει η αρχή, πως δεν θα πρέπει να ανεχθεί κανείς να του επιβάλει τη θέση της η Ελλάδα – «ένα μίνι κράτος της Ευρωζώνης» – ούτε ένας «αλαζονικός κύριος Βαρουφάκης».
Από την άλλη πλευρά, όπως σημειώνει, δεν φαίνεται να ισχύει το επιχείρημα ότι οι βαλτικές χώρες, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία έχουν δοκιμάσει «το πικρό φάρμακο», το οποίο συνταγογραφείται στην Ελλάδα, και άρα οι πληθυσμοί αυτών των χωρών δεν θα αποδέχονταν μια «προνομιακή μεταχείριση» της Ελλάδας.
Ο πρώην διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας συμπεραίνει στο σχόλιο του στη «Βίνερ Τσάιτουνγκ» ότι είναι «αυταπόδεικτη η ανικανότητα της Ευρωζώνης να παραδεχθεί την αποτυχία της δικής της πολιτικής και με την ευκαιρία της Ελλάδας να την αλλάξει» – για να αναρωτηθεί συγχρόνως ο ίδιος, μήπως όμως πρόκειται για σχέδιο απομάκρυνσης ενός «υποτιθέμενου ακροαριστερού», για να μπορέσουν οι κομματικοί φίλοι της Ευρωζώνης στις άλλες χώρες να συνεχίσουν να ακολουθούν ανενόχλητοι την «πεισματάρικη οικονομική της ιδεολογία».
«Αλλά και πάλι», όπως σημειώνει καταλήγοντας, «τόσο επιτυχημένες δεν ήταν οι “mainstream” κυβερνήσεις του Παπανδρέου και του Σαμαρά στην Ελλάδα – ενώ η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με δική της σύμπραξη έπεσε πάνω στο γυμνό μαχαίρι και για αυτό θα πληρώσουν οι Έλληνες ψηφοφόροι του και η Ευρώπη».
