Το κόστος στέγασης για ένα ακίνητο που είναι κατάλληλο για οικογένειες, δηλαδή κόστος που εμπερικλείει την καταβολή κάθε μήνα ενοικίου, κοινοχρήστων και την πληρωμή λοιπών λογαριασμών, αγγίζει σήμερα ακόμη και το σύνολο ενός μισθού. Το πώς φτάσαμε ως εδώ δεν αποτελεί πλέον μια άλυτη εξίσωση. «Η μηδενική οικοδομική δραστηριότητα της εποχής των μνημονίων είναι ο βασικότερος παράγοντας στην διαμόρφωση της εικόνας του ελληνικού real estate», σημειώνει ο Θεμιστοκλής Μπάκας.

Ο πρόεδρος του Πανελλαδικού Δικτύου E-Real Estates είναι ο καλεσμένος στο podcast του Newsbeast. Μαζί με τον κ. Μπάκα αναλύσαμε την εικόνα της κτηματαγοράς, τις τιμές των ενοικίων, ενώ μιλήσαμε και για τις λύσεις που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν το αυξητικό ράλι, επαναφέροντας μια κανονικότητα στις επισημάνσεις «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ», τις οποίες διαβάζουμε δύο και τρεις φορές, για να σιγουρευτούμε πως το ποσό που αναγράφεται είναι πραγματικό!

-Πόσο κοστίζει το ενοίκιο ενός σπιτιού για μια οικογένεια; «Στα βόρεια προάστια, 9 στα 10 σπίτια, 80 έως 110 τ.μ., με δύο υπνοδωμάτια και άνω του πρώτου ορόφου, κοστίζουν περισσότερα από 800 ευρώ. Στα δυτικά προάστια 5 στα 10 έχουν ζητούμενο μίσθωμα πάνω από 700 ευρώ. Στο κέντρο της Αθήνας το 65% των διαθέσιμων μισθωμάτων είναι άνω των 700 ευρώ. Στην περιοχή των νοτίων προαστίων 8 στα 10 σπίτια είναι άνω των 800 ευρώ. Στον Πειραιά 5 στα 10 πάνω από 700 ευρώ και στο υπόλοιπο Αττικής, 6 στα 10. Οι διαθεσιμότητες για ένα σπίτι οικονομικό, 550 με 600 ευρώ, που κατά κύριο λόγο ψάχνουν οι οικογένειες, είναι πάρα πολύ μικρές. Μόλις 2 στα 10 είναι διαθέσιμα. Και αν βρούμε αυτά τα ακίνητα, πρέπει να γνωρίζουμε πως το 80% (των 2 στα 10) είναι κατασκευής έως το 1980. Και κατά κύριο λόγο, σπίτια μη ανακαινισμένα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται».

-Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; «Ο βασικός λόγος είναι πως τα χρόνια των μνημονίων υπήρχε μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας κατά 95%. Εκείνη την εποχή, ο κόσμος αντί ν’ αγοράζει σπίτι, (σ.σ. καθώς) τα τραπεζικά ιδρύματα δεν εξέδιδαν στεγαστικά δάνεια, στράφηκε μαζικά στην ενοικίαση. Ουδέποτε η κτηματαγορά διέθεται τόσο μεγάλο απόθεμα ακίνητων κατάλληλο προς ενοικίαση. Παράλληλα, όταν ξεκίνησε η οικοδομική δραστηριότητα, οι τράπεζες άρχιζαν να χορηγούν δανεισμό, αλλά με πολύ μικρότερο ρυθμό».

-Ποιοι δείκτες αλλάζουν τα ενοίκια; «Το βασικό κριτήριο είναι η κατάσταση του ακινήτου. Έχουμε τρεις διαφορετικούς δείκτες. Άλλο ένα ακίνητο το οποίο είναι ανακαινισμένο πλήρως, άλλο ένα ακίνητο που έχει μερικώς ανακαινιστεί και άλλο ένα ακίνητο που είναι μη ανακαινισμένο. Δεύτερο στοιχείο είναι η δυναμική που δημιουργείται στην περιοχή. Αν υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον ή όχι. Ρόλο παίζει και η προσβασιμότητα στην περιοχή – όσο πιο εύκολη είναι η πρόσβαση, και ιδιαίτερα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τόσο πιο αυξημένες είναι οι αξίες των ακινήτων και των μισθωμάτων».

-Υπάρχουν ευκαιρίες εντός Αττικής: «Νίκαια και Ρέντης είναι δύο περιοχές, που έχουν διαθεσιμότητα και μπορείς να βρεις σπίτια νεότερα ηλικιακά, δηλαδή του 2005, σε λογικές τιμές. Ή ο Κορυδαλλός με τη Δραπετσώνα. Αυτές οι περιοχές πλησίον του Πειραιά και η Ελευσίνα είναι περιοχές που στο άμεσο μέλλον, θέλουμε δε θέλουμε, θα κινηθούμε προς αυτές. Παλαιότερα, όσοι δεν μπορούσαν να μείνουν στη Γλυφάδα, πήγαιναν στη Νέα Σμύρνη ή στο Παλαιό Φάληρο. Εν συνεχεία, όσοι δεν μπορούσαν να πάνε στη Νέα Σμύρνη, πήγαιναν στην Καλλιθέα ή τον Νέο Κόσμο. Σήμερα σε αυτές τις περιοχές έχουν υψηλά ενοίκια, ενώ στο παρελθόν αποτελούσαν ευκαιρία. Η ανάγκη δημιουργεί τις περιοχές, αυτό μην το ξεχνάμε. Εκεί καταλαβαίνεις ότι μπορείς να επενδύσεις σε μια περιοχή, όπου θα είσαι κερδισμένος στο άμεσο μέλλον, είτε κρατήσεις το ακίνητο ως ιδιοκατοίκηση είτε σκεφτείς να πουλήσεις. Το έχω ξαναπεί σε εσάς, η Ακαδημία Πλάτωνος είναι μια περιοχή που πρέπει να την κοιτάξουμε. Επιμένω ότι είναι μια καλή περιοχή επενδυτικά».

Ακούστε το podcast με τον Θεμιστοκλή Μπάκα