Την ώρα που η αδράνεια και η αναποφασιστικότητα «τρώει» το χώρο του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, οι προτάσεις για την αξιοποίηση του ως πάρκο δείχνουν να μη λαμβάνουν υπόψη τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Δεν χρειάζεται να πάει μακριά η σκέψη μας για το τι θα μπορούσε να φιλοξενεί ένα πάρκο στο χώρο του Ελληνικού. Οι γειτονιές της Αθήνας και όχι μόνο, ασφυκτιούν από πάρκα και πλατείες γεμάτα παρανομία, παράνομες ιερόδουλες και φυσικά εμπόριο ναρκωτικών.
Σε αρκετές από αυτές τις πλατείες οι πολίτες έχουν δώσει κατά καιρούς μάχες ακόμα και σώμα με σώμα προκειμένου να επιστρέψει η έννομος τάξη στις πλατείες και να μπορέσουν να κάνουν βόλτα με τα παιδιά τους.
Η πραγματικότητα όμως είναι πως στα περισσότερα πάρκα που υπάρχουν σήμερα, εξαιτίας και της ελλιπούς αστυνόμευσης, κάθε άλλο παρά μέρος να παίζουν μικρά παιδιά είναι.
Σε αρκετά από αυτά οι σύριγγες βρίσκονται διάσπαρτες στους θάμνους και στα χορτάρια ενώ στις γωνίες, καλοθελητές βρίσκονται έτοιμη να πουλήσουν ναρκωτικές ουσίες.
Φυσικά με το που έρχεται το σκοτάδι, ούτε λόγος να μπορέσει κάποιος να παραμείνει στους χώρους των πάρκων με την εγκληματικότητα να χτυπάει κόκκινο στις μέρες μας.
Ποιος είναι αυτός λοιπόν που στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι ένα πάρκο στο χώρο του Ελληνικού θα μπορούσε να καταλήξει διαφορετικά; Γιατί στην αρχή όλα μπορεί να δείχνουν ιδεατά και μόλις σβήσουν τα φώτα να δημιουργεί ένας ακόμη εφιάλτης.
Ή μήπως υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως θα διατεθούν αστυνομικές δυνάμεις για την περιφρούρηση του όταν δεν μπορεί κανείς να περπατήσει νύχτα το κέντρο της Αθήνας;
