Μπορεί να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι δεινόσαυροι ήταν κυρίαρχα πλάσμα, όμως απ’ ότι φαίνεται δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Συγκεκριμένα, μία επιστημονική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα, αποδεικνύοντας ότι ένα θηλαστικό τρεφόταν με δεινοσαύρους.
Σε έναν ηφαιστειακό βράχο βρέθηκαν τα απολιθώματα των σκελετών δύο πλασμάτων τα οποία είχαν εμπλακεί σε μάχη. Ο δεινόσαυρος Psittacosaurus lujiatunensis ήταν κουλουριασμένος, το σαγόνι του ήταν πιασμένο από το πόδι του θηρευτή του και τα πλευρά του είχαν τα μυτερά δόντια του. Ο θηρευτής δεν ήταν άλλος από τον Repenomamus robustus, ένα θηλαστικό πολύ μικρότερο από το δεινόσαυρο. Μία ξαφνική ροή λάβας μάλλον έπιασε τα άτυχα ζώα κατά τη διάρκεια της συμπλοκής τους.
Τα δύο ζώα βρίσκονται κλειδωμένα σε μία θανάσιμη μάχη και είναι το πρώτο στοιχείο που δείχνει μία θηρευτική συμπεριφορά από ένα θηλαστικό προς ένα δεινόσαυρο. Η συνύπαρξη αυτών των δύο ζώων δεν είναι νέα, αλλά αυτό που είναι νέο για την επιστήμη μέσα από αυτό το εκπληκτικό απολίθωμα είναι η θηρευτική συμπεριφορά που απεικονίζει.
Ο Psittacosaurus έζησε μεταξύ 125 και 101 εκατομμυρίων χρόνων πριν και βρισκόταν στη σημερινή Ρωσία, Μογγολία και Ταϊλάνδη. Είχε ένα πανίσχυρο ράμφος που μοιάζει με αυτό του παπαγάλου, περπατούσε στα πίσω πόδια του, είχε νύχια στα μπροστινά άκρα του και έφτανε τα 2 μέτρα σε μήκος.
Ο R. robostus έζησε στην αρχή της Κρητιδικής περιόδου και παρόλο που είχε το μέγεθος ενός ασβού, ήταν από τα μεγαλύτερα θηλαστικά που υπήρχαν εκείνη την εποχή. Συνήθιζε να τρέφεται με μωρά δεινοσαύρων αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε να επιτίθεται σε μία πολύ μεγαλύτερη λεία.
Μία πιο προσεκτική ανάλυση, απέκλεισε την πιθανότητα ο R. robostus να τρέφεται απλά με το νεκρό κουφάρι του δεινοσαύρου, καθώς τα σημάδια του δαγκώματος δε συμφωνούν με αυτή τη συμπεριφορά, ενώ δε συνάδει και η στάση σώματος των δύο πλασμάτων. Όλα τα στοιχεία δείχνουν πως μία επίθεση ήταν σε εξέλιξη.
