Είναι από τα ελάχιστα είδη επάνω στον πλανήτη Γη, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η επιτομή της επιβίωσης απέναντι σε ακραίες καιρικές συνθήκες, υπομένοντας το πιο εχθρικό και άγονο περιβάλλον στον κόσμο.

Μια ομάδα επιστημόνων μελέτησε το πώς οι πιγκουΐνοι καταφέρνουν να αντιμετωπίζουν τις ακραίες συνθήκες που επικρατούν στην Ανταρκτική, με πάρα πολύ κρύο, ισχυρούς ανέμους και μήνες ολόκληρους στο σκοτάδι.

Γενετικές αναλύσεις στο γονιδίωμα δύο ειδών πιγκουίνων –τους αυτοκρατορικούς και τους μικρότερους «ξαδέρφους» τους πιγκουίνους Adélie- αποκάλυψαν μερικά από τα μυστικά επιβίωσής τους.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail, οι ερευνητές βρήκαν ότι οι πιγκουίνοι διαθέτουν ένα μεγάλο αριθμό γονιδίων, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία της πρώτης ύλης που απαιτείται για την κατασκευή των φτερών τους –πρωτεΐνες γνωστές ως βήτα-κερατίνες.

Οι πιγκουίνοι φέρουν περισσότερα γονίδια για ένα συγκεκριμένο τύπο βήτα-κερατίνης, από οποιοδήποτε άλλο πτηνό και οι ειδικοί πιστεύουν, ότι αυτό τους επιτρέπει να αναπτύσσουν το παχύ φτέρωμά τους από κοντά και σκληρά φτερά, που τους κρατάνε ζεστούς.

Τα πολύ πυκνά φτερά τους παγιδεύουν ακόμη τον αέρα ανάμεσά τους, παρέχοντάς τους αδιάβροχη προστασία όταν κολυμπούν και επιτρέποντάς τους να φτάνουν και σε ταχύτητες μέχρι και 22 μιλίων την ώρα, σε ορισμένα είδη.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ακόμη, ότι οι πιγκουίνοι φέρουν ένα γονίδιο, που ονομάζεται DSG1, το οποίο τους ανθρώπους είναι γνωστό ότι συμμετέχει σε μια δερματολογική ασθένεια, η οποία χαρακτηρίζεται από πολύ σκληρό δέρμα στις παλάμες και τα πόδια. Πιστεύουν ότι αυτά τα γονίδια μπορεί να βοηθούν τους πιγκουίνους να αναπτύσσουν ένα μοναδικά σκληρό δέρμα, σε σχέση με άλλα πτηνά.

Εξετάσεις DNA έδειξαν ακόμη, ότι αυτά τα δύο είδη πιγκουίνων έχουν πολύ διαφορετικούς μηχανισμούς αποθήκευσης του λίπους, κάτι που βοηθά στη «μόνωση» και θωράκισή τους από το κρύο, επιτρέποντάς τους να επιβιώνουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς τροφή.

Οι αρσενικοί αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι μπορούν να επιβιώσουν μέχρι και τέσσερις μήνες χωρίς τροφή, ενώ επωάζουν τα αυγά τους, εν μέσω σκληρών καταιγίδων στην Ανταρκτική, όσο τα θηλυκά αναζητούν τροφή στη θάλασσα.

Η μελέτη των επιστημόνων δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση GigaScience.