Μία από τις πιο όμορφες και μαγικές χώρες παγκοσμίως, η Ισλανδία προσφέρει πληθώρα διαφορετικών τοπίων στους επισκέπτες της, διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο. Από εντυπωσιακούς παγετώνες και καταρράκτες, μέχρι ηφαίστεια αλλά θερμοπίδακες, η φύση στην απομακρυσμένη αυτή νησιωτική χώρα έχει κάνει στην κυριολεξία το θαύμα της.

Ανάμεσα στα όσα μοναδικά φυσικά φαινόμενα συναντά κανείς εδώ και οι θερμοπίδακες -είδος θερμών πηγών που ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκρήγνυνται εκτοξεύοντας ακόμη και σε μεγάλο ύψος (έως και 70 μέτρα) στήλες βραστού νερού στην ατμόσφαιρα, που έχουν γίνει γνωστοί με το όνομα Geyser.

Πρόκειται για μία από τις συνολικά τρεις χώρες στον κόσμο όπου παρατηρείται το συγκεκριμένο γεωμορφολογικό φαινόμενο, το οποίο μάλιστα έχει χαρίσει το όνομά του -στην τοπική ορολογία geyser σημαίνει «ο αναβλύζων με ορμή»- σε όλους τους θερμοπίδακες του κόσμου. Πιο γνωστός και εντυπωσιακός όλων ο Great Geyser, ο πρώτος που ανακαλύφθηκε από τους Ευρωπαίους και ένας από τους πιο διάσημους. Ο συγκεκριμένος θερμοπίδακας μπορεί να εκτοξεύσει ζεστό νερό έως και 70 μέτρα, ωστόσο, είναι αρκετά επικίνδυνο καθώς η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται από 80-100 βαθμούς Κελσίου.

Αν και ο Great Geysir υπάρχει εδώ και αιώνες, δεν είναι πλέον τόσο ενεργός όσο παλαιότερα, με την τελευταία έκρηξή του να σημειώνεται το 2000. Η έκρηξη του νερού ήταν τόσο έντονη, που δημιούργησε σεισμό στην περιοχή και το νερό έφτασε στα 122 μέτρα στον αέρα!

Τι είναι το geyser

Αυτό που στην ουσία είναι ένα geyser είναι ένα άνοιγμα στον φλοιό της Γης από το οποίο ρέει ατμός, αέρια και βραστό νερό κατά διαστήματα. Το νερό που αποβάλλεται από τα geysers προέρχεται απευθείας από υπόγεια πηγάδια. Τα geysers σχηματίζονται μόνο σε μέρη, όπου υπάρχει ένας συνδυασμός μεταξύ γεωθερμικής δραστηριότητας και συσσώρευσης νερού υπογείως. Για να εκτοξευτεί νερό από το έδαφος, πρέπει πρώτα να είναι πολύ ζεστό. Το μάγμα ή η λάβα θερμαίνουν το νερό που συσσωρεύεται σε μεγάλες υπόγειες πισίνες, προκαλώντας το να βράσει. Και όλη αυτή η θερμική ενέργεια αυξάνεται γρήγορα, δημιουργώντας όλο και περισσότερη πίεση, η οποία με κάποιο τρόπο πρέπει να απελευθερωθεί. Το βραστό νερό στη συνέχεια ανεβαίνει σε υψηλότερο επίπεδο εδάφους και μόλις εντοπίσει ρωγμές στην επιφάνεια, ξεσπά σε έναν εμφανή ανάποδο καταρράκτη.