Ο Leshan Βούδας, ένα αρχαίο άγαλμα σε ένα βράχο στη νότια Κίνα, σιγά-σιγά διαλύεται. Ο πέτρινος γιγαντιαίος Βούδας, ο μεγαλύτερος στον κόσμο, βλέπει με αποφασιστικότητα πάνω από τα νερά του ποταμού Minjiang και απέναντι στο όρος Emei, ένα από τα τέσσερα ιερά βουδιστικά βουνά της Κίνας.
Το άγαλμα είναι λαξευμένο σε ένα βράχο, στην επαρχία Σιτσουάν της δυναστείας των Τανγκ (8ος αιώνας) και προσελκύει για 1.200 χρόνια προσκυνητές, τουρίστες και επιστήμονες. Το 1996, ο Βούδας ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Όμως, αυτό το σύμβολο της αιωνιότητας διαβρώνεται σταδιακά. Το σώμα του αγάλματος δεν έχει πλέον το κοκκινωπό χρώμα των γύρω λόφων, αλλά αντ’ αυτού μοιάζει με απανθρακωμένη γκρι ταφόπλακα. Το πρόσωπό του μοιάζει με πανσέτα με καπνισμένα δάκρυα, και η μύτη του είναι μαυρισμένη. Αφού άντεξε στους αιώνες τώρα το άγαλμα απειλείται από τον σύγχρονο άνθρωπο.
Το πρόβλημα είναι η όξινη βροχή. Η όξινη βροχή είναι ένα υποπροϊόν της καύσης άνθρακα και πετρελαίου για την ενέργεια. Κατά τη διαδικασία της καύσης, η κυκλοφορία του θείου και του διοξειδίου του αζώτου στην ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό με το νερό και τα μόρια οξυγόνου δημιουργούν τη όξινη βροχή καθώς πέφτουν στο έδαφος, όπως το θειικό και νιτρικό οξύ.
Η όξινη βροχή διαβρώνει τις εξωτερικές επιφάνειες των κτιρίων, διαλύει χρώματα αμαξωμάτων και διαβρώνει τα μνημεία. Το διοξείδιο του θείου και το διοξείδιο του αζώτου (SO2 και NOx), δύο πρόδρομες ουσίες της όξινης βροχής, μπορούν επίσης να συμβάλουν σε δεύτερο βαθμό στη ρύπανση με σοβαρές συνέπειες για την υγεία, συμπεριλαμβανομένων ασθενειών των πνευμόνων, καρδιακών προσβολών και άσθματος.
Η όξινη βροχή είναι ενδημική σε όλη την νοτιοανατολική Κίνα, λόγω της μεγαλύτερης συγκέντρωσης ανθρώπων, σταθμών ηλεκτροπαραγωγής και εργοστασίων και θεωρείται ένα σοβαρό πρόβλημα στο ένα τρίτο περίπου της χώρας.
Η κυβέρνηση της Κίνας επικεντρώθηκε στο πρόβλημα του SO2 στα μέσα της δεκαετίας του 1990 επιβάλλοντας πρόστιμα. Το 2001, το Πεκίνο έθεσε εθνικό στόχο για τη μείωση των εκπομπών SO2 με ορίζοντα το 2005. Δεσμεύτηκε να μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του θείου κατά 10% κάτω από τα επίπεδα του 2000. Ωστόσο οι εκπομπές αυξήθηκαν κατά 28%.
Αλλά υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας: Μεταξύ 2006 και 2009, οι εκπομπές διοξειδίου του θείου στην Κίνα μειώθηκαν περισσότερο από 13%. Το ερώτημα τώρα είναι αν αυτή η επιτυχία είναι συγκυριακή ή αν είναι σημάδι ότι η Κίνα κερδίζει σιγά-σιγά τον έλεγχο της βιομηχανικής ρύπανσης.
Για να ενισχύσει το έργο της στον περιορισμό των εκπομπών SO2, η κινεζική κυβέρνηση έχει λάβει δάνεια από την Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης και τεχνική βοήθεια από την Αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA), η οποία έχει την εμπειρία των ΗΠΑ στον έλεγχο των εκπομπών SO2.
πηγή: greenbusiness
