Είναι γνωστή σε όλους η φράση «έχει μνήμη ελέφαντα». Κι αυτό γιατί όντως οι ελέφαντες… ποτέ δεν ξεχνούν!
Ειδικά όταν πρόκειται για απώλεια λόγω θανάτου.
Τα τεράστια ζώα θρηνούν όπως οι άνθρωποι και μάλιστα δακρύζουν για την απώλεια των αγαπημένων τους, ενώ συμμετέχουν και σε τελετουργικά «ταφής».
Οι συνέπειες της θλίψης και του θρήνου μετά από θάνατο –ειδικά αν ήταν κάποιος από τους γονείς- συνοδεύουν τους ελέφαντες για πολλές δεκατίες μετά το περιστατικό, όπως αναφέρει πρόσφατη μελέτη του πανεπιστημίου του Sussex.
Σύμφωνα με τη μελέτη αφρικανικοί ελέφαντες που έμειναν ορφανοί στο Εθνικό Πάρκο Kruger τις δεκαετίες 1970 και 1980, υποφέρουν ακόμη από μετατραυματικό στρες.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι ελέφαντες έχουν αισθήματα «όπως αυτά που βιώνει ένας άνθρωπος μετά από μετα-τραυματικό στρες».
Οι ερευνητές μελέτησαν τη συμπεριφορά μερικών μελών εκείνης της ομάδας ελεφάντων που είχαν βιώσει την απώλεια λόγω θανάτου και οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο Εθνικό Πάρκο Pilanesberg στη Νότια Αφρική, με άλλες ομάδες ελεφάντων που δεν είχαν παρόμοιες εμπειρίες από το Εθνικό Πάρκο Amboseli της Κένυας.
Οι ορφανοί ελέφαντες από το Pilanesberg αντιμετώπιζαν κοινωνικά προβλήματα από την αρχή. Αυτό οφειλόταν τόσο στο αρχικό τραύμα που είχαν βιώσει (είδαν να σκοτώνονται μέλη της ομάδας τους) καθώς επίσης και από την συνεπακόλουθη ευκαιρία να μάθουν πώς να αλληλεπιδρούν με τα μεγαλύτερα μέλη.
Οι καθηγήτριες Karen McComb και Dr Shannon έπαιζαν ήχους από άλλους ελέφαντες, τόσο γνωστών όσο και άγνωστων στις ομάδες και συνέκριναν τις αντιδράσεις τους.
Οι ελέφαντες στο Amboseli στο άκουσμα των ήχων συγκεντρώνονταν όλοι μαζί τηρώντας μια αμυντική στάση, ενώ οι ελέφαντες στο Pilanesberg δεν ακολουθούσαν μια ενιαία συμπεριφορά αντίδρασης.
«Γνωρίζαμε πολύ λίγα για το πώς η ζωτικής σημασίας δεξιότητες επικοινωνίας και οι γνωστικές ικανότητες που αποκτιούνται μέσα στις πολύπλοκες κοινωνίες, μπορούν να επηρεαστούν από την… απότομη διακοπή μιας σχέσης» ανέφερε η McComb στη Daily Mail.
«Ενώ οι ελέφαντες σε άγρια κατάσταση φαίνεται να μπορούν να αναρρώσουν πιο γρήγορα, η μελέτη μας αποκάλυψε ότι η ικανότητα λήψης αποφάσεων που έχει αντίκτυπο σε βασικές πτυχές της κοινωνικής συμπεριφοράς των ζώων, μπορεί να επηρεαστεί σε μακροπρόθεσμη βάση» πρόσθεσε η ίδια.
Προηγούμενες μελέτες ισχυρίζονταν ότι μερικοί νέοι σε ηλικία, ορφανοί, αρσενικοί ελέφαντες γίνονταν πολύ επιθετικοί, προσπαθώντας να ζευγαρώσουν και να μαλώσουν μέχρι και με ρινόκερους.
«Τα αποτελέσματα της μελέτης μας δείχνουν ότι ίσως πρέπει να χειριζόμαστε διαφορετικά τους ελέφαντες που βρίσκονται σε καθεστώς αιχμαλωσίας, από εκείνους που βρίσκονται στην άγρια φύση. Η συμπεριφορά τους μπορεί να επηρεάζεται διαφορετικά μετά από τραυματικά γεγονότα» κατέληξε η Dr Shannon.
