Μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες πίστευαν πως είναι κουφός. Αλλά ο βάτραχος, ένας από τους μικρότερους στον κόσμο, που ζει στις Σεϋχέλλες, τους επιφύλασσε μία μεγάλη έκπληξη: μπορεί να μην διαθέτει το απαραίτητο τύμπανο αυτιού, αλλά ακούει χάρη στο… στόμα του.
Ο μικροσκοπικός βάτραχος Gardiner που ζει στα δάση δεν διαθέτει καθόλου μέσο αυτί, δηλαδή ούτε τύμπανο, και άρα, όπως πίστευαν οι ερευνητές, δεν υπάρχει τρόπος το αμφίβιο να μπορεί να μεταφέρει τα κύματα του ήχου από το περιβάλλον στο έσω αυτί και από εκεί, μέσω νευρικών κυττάρων, στον εγκέφαλο.
Αλλά τελικά ο βάτραχος τους διέψευσε.
Οι ειδικοί ηχογράφησαν το κόασμα των βατράχων και το αναπαρήγαγαν σε άλλους βατράχους παρατηρώντας την αντίδρασή τους.
Η Justin Gerlach από το Nature Protection Trust στις Σεϋχέλλες και μέλος της ερευνητικής ομάδας, εξήγησε πως ο ήχος του βατράχου ήταν ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς στο δάσος. Η αναπαραγωγή του έδειξε πως οι άλλοι βάτραχοι μπορούσαν να τον ακούσουν. «Όταν παίζαμε το κόασμα, εκείνοι ανταποκρίνονταν», είπε η Gerlach στο BBC, «είτε αλλάζουν θέση στρέφοντας το κεφάλι τους προς την πηγή του ήχου είτε απαντούν με ένα άλλο κόασμα».
Το επόμενο βήμα ήταν να ανακαλύψουν το πώς άκουγαν οι βάτραχοι τις φωνές τα ων άλλων βατράχων. Για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποίησαν απεικονιστικές τεχνικές με ακτίνες Χ στο European Synchrotron Research Facility (ESRF) της Grenoble.
Έτσι μελέτησαν την ανατομία του βατράχου με λεπτομέρεια και διαπίστωσαν ποια μέλη του έπαιζαν το ρόλο του μέσου αυτιού, μεταφέροντας ηχοκύματα μέσω των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο.
Ήταν η στοματική κοιλότητα.
Ο επικεφαλής των ερευνητών Renaud Boistel εξήγησε πως ο συνδυασμός της στοματικής κοιλότητας και της διάρθρωσης των οστών του επιτρέπουν στο συγκεκριμένο βάτραχο να ακούει αποτελεσματικά παρότι δεν διαθέτει μεσαίο αυτί.
Πρόσθεσε πως η ανακάλυψη αυτή για ετούτο τον καινοφανή ακουστικό μηχανισμό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την παροχή βοήθειας σε συγκεκριμένους τύπους κώφωσης σε ανθρώπους.
Το συγκεκριμένο είδος βατράχου ζει μόνο στις Σεϋχέλλες. «Είναι αποκομμένοι στη μέση του Ινδικού Ωκεανού και παραμένουν εκεί εδώ και 65 εκατομμύρια χρόνια που οι Σεϋχέλλες αποκόπηκαν από την Ινδία», τόνισε η Gerlach.
Το είδος έχει χαρακτηριστεί απειλούμενο, κυρίως λόγω της καταστροφής του φυσικού του περιβάλλοντος από φωτιές, είδη- εισβολείς και ανθρώπινη δραστηριότητα όπως γεωργία και τουρισμό.
«Η πιθανή εξαφάνιση αυτών των βατράχων θα σημάνει την απώλεια 65 εκατομμυρίων χρόνων αξιοσημείωτης εξέλιξης. Όχι μόνο ο ακουστικός μηχανισμός τους είναι ασυνήθιστος αλλά είναι και μεταξύ των μικρότερων βατράχων στον κόσμο», κατέληξε.
