Και έναν ψαρά φίλο να έχεις θα σου έχει πει πως τα ψάρια δεν νιώθουν τον πόνο του αγκιστριού, καθώς δεν έχουν νεύρα στο στόμα τους.
Μόνο που αυτό δεν ισχύει τελικά, πρόκειται δηλαδή για μύθο. Τα ψάρια όχι μόνο βιώνουν αισθήματα πόνου, αλλά το κάνουν και με παρόμοιους με τον άνθρωπο τρόπους, όπως κατέληξε η μελέτη της Lynne Sneddon του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ που δημοσιεύτηκε στο «Philosophical Transactions of the Royal Society B».
Τα ψάρια του πειράματος έτρωγαν λιγότερο όταν τα έπιαναν με αγκίστρι απ’ ό,τι όταν τα έπιαναν με ακίνδυνους τρόπους. Χρυσόψαρα που δέχονταν ηλεκτροσόκ όταν πήγαιναν στο μέρος του ενυδρείου όπου υπήρχε η τροφή όχι μόνο απέφευγαν την περιοχή, αλλά το έκαναν για 3 ολόκληρες μέρες, υποδεικνύοντας ότι ο πόνος ήταν διαρκής.
Με παυσίπονα εξάλλου θεραπεύουν την αρνητική επίδραση των υψηλών θερμοκρασιών σε χρυσόψαρα και άλλα είδη. Πολλά είδη ψαριού ξέρει η επιστήμη πως τροποποιούν τη συμπεριφορά τους μετά από μια επώδυνη εμπειρία: γίνονται λιγότερο δραστήρια, σταματούν να τρώνε, αναπνέουν έντονα, ακόμα και την πληγή έχουν καταγραφεί να τρίβουν πάνω σε επιφάνειες, όπως τρίβουμε εμείς ένα δάχτυλο που πιάστηκε στην πόρτα.
«Όταν τα χείλη του ψαριού δεχτούν ένα επώδυνο ερέθισμα, τότε τρίβουν το στόμα τους στο πλαϊνό του ενυδρείου, όπως τρίβουμε εμείς το δαχτυλάκι που χτυπήσαμε», λέει χαρακτηριστικά η Sneddon.
Τα συμπτώματα του πόνου και η περίεργη συμπεριφορά που υιοθετούν τα ψάρια εξασθενούν όταν τους χορηγηθούν παυσίπονα, αποδεικνύοντας πως ο πόνος ήταν η πηγή της παράξενης συμπεριφοράς.
Η Sneddon παρατηρεί πως παρά το γεγονός ότι ψάρια και θηλαστικά της στεριάς ζουν σε τελείως διαφορετικά περιβάλλοντα, μοιράζονται πολλές ομοιότητες όταν έχουμε να κάνουμε με τον πόνο. «Αν δεχτούμε ότι το ψάρι βιώνει πόνο, τότε αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στον τρόπο που του φερόμαστε».
Κι αν πρέπει να το πούμε, όχι, τα χρυσόψαρα δεν έχουν μνήμη 3 δευτερολέπτων. Διατηρούν τα μνημονικά ίχνη ακόμα και 5 μήνες μετά…
