Κι όμως, τα ζώα χρησιμοποιούνται στον πόλεμο εδώ και πολλά πολλά χρόνια, κάνοντας το ζωικό βασίλειο… μπαρουτοκαπνισμένο.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο άνθρωπος έμαθε ότι το να καβαλά ένα άλογο ήταν γρηγορότερο από το τρέξιμο!

Δεν θα μιλήσουμε ωστόσο για τις «κοινές» αυτές χρήσεις των ζώων.

Θα παραθέσουμε παραδείγματα πιο ασυνήθιστων τρόπων δραστηριοποίησης του ζωικού βασιλείου στις ανθρώπινες εχθροπραξίες, με τα συμπαθή ζωάκια να μετατρέπονται σε όπλα!

Τι περιλαμβάνει η λίστα; Από ευφάνταστες και δημιουργικές χρήσεις μέχρι και φιλόδοξα στρατιωτικά σχέδια ή απλώς… περίεργες σκέψεις.

Κότες κλωσούν… πυρηνικές βόμβες

Ήταν στα 1957, στον κολοφώνα του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι Βρετανοί συλλαμβάνουν το ακραίο σχέδιο του «φυτέματος» μιας σειράς από πυρηνικές κεφαλές στην επικράτεια της Γερμανίας, ως βαλβίδα ασφαλείας σε ενδεχόμενη εισβολή του σοβιετικού στρατού στην Ευρώπη. Το πρόβλημα ωστόσο ήταν ο βαρύς βορειογερμανικός χειμώνας, με το δριμύ ψύχος να επηρεάζει τα ηλεκτρονικά κυκλώματα των κεφαλών και να προκαλεί δυσλειτουργίες. Οι κορυφαίοι βρετανοί επιστήμονες στρώθηκαν λοιπόν στη δουλειά και κατέληξαν στο πλέον γελοίο σχέδιο του κόσμου: οι κότες, ισχυρίστηκαν, θα μπορούσαν να παράγουν -μέσω της θερμότητας του σώματός τους- το απαραίτητο περιβάλλον για να κρατηθούν τα κυκλώματα ζεστά! Με προμήθεια φαγητού για μια βδομάδα, τα κοτόπουλα θα παρέμεναν ζωντανά τόσο όσο να κρατήσουν τις βόμβες λειτουργικές. Το σχέδιο τελικά θα εγκαταλειπόταν, όχι λόγω της γελοιότητας της σύλληψης, αλλά εξαιτίας της ανησυχίας των Βρετανών για τις πολιτικές συνέπειες της πυροδότησης πυρηνικών κεφαλών σε συμμαχικά εδάφη…

«Αντικοινωνικά» γεράκια



Είναι γνωστό ότι εκπαιδευμένα ταχυδρομικά περιστέρια χρησιμοποιήθηκαν για επικοινωνιακούς σκοπούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Βρετανία, για παράδειγμα, χρησιμοποίησε στον πόλεμο περισσότερα από 250.000 περιστέρια για να επικοινωνεί μυστικά με τους Συμμάχους πίσω από τις γραμμές του εχθρού: ένα εκπαιδευμένο περιστέρι μπορούσε να ταξιδέψει σε απόσταση 1.800 χιλιομέτρων χωρίς να γίνει ποτέ αντιληπτό από τον εχθρό. Τα περιστέρια χρησιμοποιήθηκαν βέβαια και από τις δυνάμεις του Άξονα, μια λύση έπρεπε λοιπόν να βρεθεί για τον εναέριο εχθρό: οι Βρετανοί εκπαίδευσαν μια μικρή δύναμη από γεράκια για να περιπολούν στις ακτές και να αναχαιτίζουν τα εχθρικά περιστέρια! Κάποια μάλιστα πιάστηκαν από τα γεράκια ζωντανά, δίνοντας στους Βρετανούς πολύτιμες πληροφορίες για τις ναζιστικές κινήσεις…

Δελφίνια σε αντιτρομοκρατική υπηρεσία

Ήδη από τη δεκαετία του ’60, το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό διαθέτει ένα ειδικό τμήμα με συγκεκριμένη αποστολή: την εκπαίδευση θαλάσσιων πλασμάτων για πολεμικούς σκοπούς! Ακούγεται εκπληκτικό, και είναι: μια στρατιά δελφινιών οργώνει τις θάλασσες για να ανιχνεύσει υποθαλάσσιες νάρκες, ενημερώνοντας κατόπιν την κοντινότερη περίπολο. Οι αποστολές των θαλάσσιων ζώων δεν σταματούν ωστόσο εδώ: Στο Σιάτλ, μια παρέα από θαλάσσια λιοντάρια περιπολούν τις ακτές για να εντοπίσουν πιθανούς ανθρώπινους εισβολείς. Και οι Σοβιετικοί διέθεταν επίσης ετοιμοπόλεμη διμοιρία με θαλάσσια θηλαστικά, με τα εκπαιδευμένα δελφίνια να επιτίθενται στα εχθρικά πολεμικά, διακρίνοντάς τα από τα σοβιετικά μέσω του διαφορετικού ήχου που έκαναν οι προπέλες τους!

Βόμβα-νυχτερίδα

Ήταν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όπου κάθε αντιμαχόμενη πλευρά προσπαθούσε να κάνει τη διαφορά για να πάρει το πάνω χέρι στις μάχες. Η πλέον «κουφή» ιδέα προήλθε από την Αμερική και άκουγε στο όνομα βόμβα-νυχτερίδα (επισήμως: Σχέδιο «Ακτίνες Χ»). Κατασκευασμένη από τον Lytle S. Adams και εγκεκριμένη από τον πρόεδρο Ρούζβελτ, η βόμβα-νυχτερίδα αποτελούταν από ένα μεγάλο και άδειο κέλυφος βόμβας, μέσα στο οποίο τοποθετούνταν νυχτερίδες σε χειμερία νάρκη. Όταν η βόμβα θα έφτανε σε συγκεκριμένο υψόμετρο, το περίβλημα θα άνοιγε και οι νυχτερίδες, ενοχλημένες από τον αέρα, θα ξυπνούσαν και θα εφορμούσαν κατά χιλιάδες. Κάθε νυχτερίδα θα έφερε μια μικρή ποσότητα εκρηκτικών (17 γραμμάρια ναπάλμ) και όταν θα προσγειωνόταν στα δέντρα και τα σπίτια των Ιαπώνων, οι μικρές βόμβες θα πυροδοτούνταν παραδίδοντας τα πάντα στις φλόγες! Το φιλόδοξο σχέδιο έγινε μάλιστα μια από τις πρωταρχικές αμερικανικές στρατηγικές στον πόλεμο, με χιλιάδες νυχτερίδες να συλλαμβάνονται στο Μεξικό και να εισάγονται στις ΗΠΑ, αλλά θα εγκαταλειπόταν τελικά για να επενδυθούν τα χρήματα στην ανάπτυξη της πυρηνικής στρατιωτικής τεχνολογίας…

Γενετικά τροποποιημένοι «ανιχνευτές» ναρκών

Ένα από τα φρικιαστικότερα ενθύμια παλιότερων πολέμων είναι η παρουσία αναρίθμητων ναρκοπεδίων διασκορπισμένων σε αλλοτινά θέατρα μαχών. Τα ναρκοπέδια αυτά, αλλά και οι «ξέμπαρκες» νάρκες, αποτελούν πλέον μεγάλο κίνδυνο για τους πολίτες, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο ότι σε περισσότερες από 70 χώρες υπάρχουν ακόμα και σήμερα μυστικά ναρκοπέδια. Το να «καθαριστούν» τα ναρκοπέδια με ανθρώπινη συμβολή είναι και αργή διαδικασία αλλά και επικίνδυνη, επιστρατεύτηκαν λοιπόν οι φίλοι μας τα ζώα: 2.000 πίθηκοι μεταφέρθηκαν από τη Μογγολία στις ΗΠΑ για να βοηθήσουν στο «ξεχέρσωμα» των ναρκοπεδίων. Και πάλι βέβαια οι πίθηκοι δεν είναι κατάλληλοι για τη δουλειά, γι’ αυτό και η επιστήμονας Charlotte D’Hulst εκπαιδεύει γενετικά τροποποιημένα χάμστερ που θα εντοπίζουν με ακρίβεια τις θαμμένες νάρκες. Τα ποντίκια αυτά μπορούν να αναγνωρίσουν μυρωδιές μέχρι και 500 φορές ασθενέστερες από τις στάνταρ οσμές που συλλαμβάνουν τα κοινά ποντίκια…

Ο Σοβιετικός Στρατός Ανθρωπο-Χιμπαντζήδων

Κι όμως, ήταν στα 1920 όταν οι ανώτατοι σοβιετικοί αξιωματούχοι (με επικεφαλής τον ίδιο τον Στάλιν) συλλαμβάνουν την ιδέα της δημιουργίας μιας πανίσχυρης στρατιάς αποτελούμενης από υβρίδια ανθρώπου και χιμπαντζή! Ο κορυφαίος γενετιστής και ερευνητής κτηνιατρικής Ilya Ivanov επιστρατεύτηκε για τον σκοπό, με έργο να αναπτύξει ένα «ανίκητο ανθρώπινο ον, αναίσθητο στον πόνο». Ο Ivanov πήγε να δουλέψει στη Γαλλική Γουινέα, όπου και αποπειράθηκε να γονιμοποιήσει θηλυκούς χιμπαντζήδες με ανθρώπινο σπέρμα (ναι, το δικό του σπέρμα!). Τα μητρώα του πειράματος υποδεικνύουν τρεις αποτυχημένες απόπειρες σε ισάριθμους χιμπαντζήδες, με τον Ivanov να επιστρέφει στη Ρωσία με άλλους 10 πιθήκους. Η επόμενη φάση του πειράματος περιλάμβανε τη χρήση σπέρματος χιμπαντζή για τη γονιμοποίηση ανθρώπου, με τον μόνο αρσενικό χιμπαντζή σε κατάλληλη ηλικία να πεθαίνει ωστόσο απρόοπτα και το σχέδιο να εγκαταλείπεται οριστικά…

Σκυλιά του πολέμου

Αν ζούσες στην αρχαία Ελλάδα και κατόπιν στη Ρώμη, θα έπρεπε να αντιμετωπίσεις στη μάχη λεγεώνες από πολεμικά σκυλιά! Οι πόλεις της Μαγνησίας ήταν που ξεκίνησαν πρώτες να εμπλουτίζουν τα στρατεύματά τους με εκπαιδευμένα τσοπανόσκυλα, που έφταναν ακόμα και στα 100 κιλά βάρος. Ο ρόλος των σκυλιών ήταν να διαλύουν τους σχηματισμούς μάχης του εχθρού, με τον στρατό που ακολουθούσε να εκμεταλλεύεται το χάος που δημιουργούσαν στις αντίπαλες γραμμές τα άγρια σκυλιά. Οι σκύλοι θωρακίζονταν μάλιστα με πανοπλίες με καρφιά για να γίνουν ακόμα πιο φονικά…

Μέλισσες στο πλευρό του καλού

Το 1994, η αμερικανική αεροπορία υιοθέτησε μια πρωτοβουλία για την ανάπτυξη μη-φονικών όπλων για χρήση στη μάχη. Μία από τις προτάσεις, η οποία λήφθηκε μάλιστα σοβαρά υπόψη, ονομάστηκε «Παρενόχληση, Εξαγρίωση και Χημική Αναγνώριση του “Κακού”» και περιλάμβανε ευφάνταστους τρόπους καθήλωσης του εχθρού χωρίς να του στερεί τη ζωή. Για παράδειγμα, μια τέτοια χημική βόμβα περιλάμβανε φερομόνες, για την προσέλκυση μελισσών και σφηκών που θα τσιμπούσαν τους αντίπαλους στρατιώτες. Άλλο χημικό θα έπληγε τον εχθρό με «σοβαρή και χρόνια κακοσμία στόματος». Υπήρχε βέβαια και η «Κατηγορία 3», που πρότεινε τη χρήση ισχυρών αφροδισιακών που θα «προκαλούσαν ομοφυλοφιλικές τάσεις» στον εχθρό!

Οι βόμβες φιδιών του Αννίβα

Ο φοβερός και τρομερός Αννίβας ήταν ιδιοφυής στρατηγός, με τη στρατιωτική του ευφυΐα στην τακτική μάχης να καθηλώνει τους Ρωμαίους για πολλά χρόνια: οδήγησε τις δυνάμεις εισβολής του (με ελέφαντες και τα σχετικά) μέσα από τις λογιζόμενες ως αδιάβατες Άλπεις για να επιτεθεί στους Ρωμαίους στο σημείο που δεν θα περίμεναν με τίποτα. Είχε βέβαια στο πλευρό του ένα από τα «υπερόπλα» της εποχής: πήλινα βάζα γεμάτα με δηλητηριώδη φίδια! Οι φιδίσιες βόμβες έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στις περιπέτειες του Αννίβα, όπως στην περίφημη ναυμαχία του με τον βασιλιά της Περγάμου, όπου μια σειρά από τέτοιες βόμβες έπεσαν στην αντίπαλη ναυαρχίδα, που μετέφερε τον ίδιο τον βασιλιά, προκαλώντας του τέτοιο τρόμο και πανικό που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη μάχη, παρασύροντας στη φυγή και τον υπόλοιπο στόλο του…

Πύραυλοι καθοδηγούμενοι από περιστέρια

Άλλη μια εξωφρενική ιδέα του Β’ Παγκοσμίου, το «Σχέδιο: Περιστέρι» περιλάμβανε την τοποθέτηση ταχυδρομικών περιστεριών στην κεφαλή της βόμβας, ώστε να την καθοδηγήσουν με ακρίβεια στον στόχο! Η πρώτη «έξυπνη» βόμβα της Ιστορίας βασίστηκε κοντολογίς στη χρήση ζώων, με την ιδέα να γίνεται ακραία δημοφιλής στους αξιωματούχους του αμερικανικού στρατού. Κάθε «μύτη» βόμβας θα μπορούσε να φιλοξενήσει τρία εκπαιδευμένα περιστέρια, με μια οθόνη αφής να βρίσκεται στις υπηρεσίες του «οδηγού»: μόλις η βόμβα θα απελευθερωνόταν από το αεροπλάνο, το περιστέρι θα τσιμπούσε την οθόνη στο κατάλληλο σημείο, κατευθύνοντας τον πύραυλο στην αντίστοιχη κατεύθυνση. Τα περιστέρια ξεκίνησαν μάλιστα να μαθαίνουν να αναγνωρίσουν στόχους πριν εγκαταλειφθεί τελικά το σχέδιο ως… ανεφάρμοστο!