Υπερβολική φαίνεται πως ήταν η εκτίμηση που διατυπωνόταν έως σήμερα σχετικά με το ρυθμό με τον οποίο λιώνουν οι πάγοι της Γροιλανδίας και της Δυτικής Ανταρκτικής εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Ο ρυθμός είναι ο μισός από αυτόν που νομίζαμε, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Τα προηγούμενα δύο χρόνια είχε εκτιμηθεί πως η Γροιλανδία χάνει περίπου 230 δισεκατομμύρια τόνους πάγου το χρόνο, ενώ η Δ. Ανταρκτική 132 δισεκατομμύρια. Αυτή η απώλεια θα μπορούσε να εξηγήσει πάνω από το μισό της ετήσιας μέσης ανόδου του επιπέδου των θαλασσών, κατά τρία χιλιοστά.
Οι ερευνητές όμως, υπό τον Μπερτ Βερμίρσεν του Τεχνικού Πανεπιστημίου Ντελφτ στην Ολλανδία, υποστηρίζουν πως οι εκτιμήσεις ήταν λανθασμένες επειδή παραγνωρίστηκε το φαινόμενο της «παγετωνικής ισοστατικής προσαρμογής», που περιγράφει την «αναπήδηση» του γήινου φλοιού μετά την τελευταία Εποχή των Πάγων. Τη διαδικασία, δηλαδή, κατά την οποία ο φλοιός της Γης επανέρχεται προς τα πάνω καθώς απαλασσεται σιγά σιγά από βάρος με τη σταδιακή τήξη των τεράστιων παγετώνων που τον συμπίεζαν.
Το φαινόμενο είχε ως τώρα θεωρηθεί μικρής σημασίας, αλλά η νέα έρευνα το αναδεικνύει ως σημαντικό.
Με αυτό το δεδομένο, γίνεται σαφές πως η άνοδος της στάθμης των θαλασσών δεν οφείλεται μόνο στο λιώσιμο των πάγων και συνεπώς ο ρυθμός του είναι πιο αργός από αυτόν που νομίζαμε έως σήμερα. Εκτιμάται πως η απώλεια πάγων από τις δύο πιο παγωμένες περιοχές του πλανήτη εξηγούν περίπου το 30% και όχι το 50% της ετήσιας ανόδου της στάθμης των ωκεανών της Γης.
