Στην ανθρώπινη επικράτεια, το μη συναινετικό σεξ το λέμε κοινώς βιασμό και είναι κάτι που κατακρίνουμε ως οργανωμένες κοινωνίες.
Στη Φύση βέβαια ο προτιμώμενος όρος είναι «εξαναγκασμένη συνουσία» και πρόκειται σαφώς για μια άλλη ιστορία, καθώς τις συνέπειες τις υφίσταται μόνο ο βιασμένος παρτενέρ.
Κι αν η νόρμα στο ζωικό βασίλειο είναι οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ όμοιων ειδών, το διαειδικό σεξ παραμένει εντυπωσιακά συχνό, καθώς πολλοί είναι οι οργανισμοί που αποφασίσουν να κάνουν τα γλυκά μάτια και σε μέλη άλλων συνομοταξιών!
Στις περισσότερες βέβαια των περιπτώσεων, το διαειδικό αυτό σεξ είναι σχετικά βαρετό, καθώς τα ανόμοια είδη έρχονται κοντά από σπόντα και τίποτα το καλό δεν προκύπτει από την ανίερη ένωσή τους.
Υπάρχουν όμως και φορές που η ιστορία αλλάζει άρδην, καθώς οι σεξουαλικές σχέσεις των ανόμοιων ειδών είναι αποτέλεσμα εξαπάτησης ή εξαναγκασμού και τα αποτελέσματα είναι το λιγότερο τρομακτικά…
Τα σκαθάρια με τα αταίριαστα γεννητικά όργανα
Τα αρσενικά δύο ειδών σκαθαριού που ζουν αποκλειστικά στο ιαπωνικό νησί Χονσού διαθέτουν πέος εφοδιασμένο με ένα ειδικό «πόμολο» στην κορυφή. Η στρογγυλοποιημένη αυτή απόληξη καταλήγει σε μια ειδική πτυχή του γυναικείου κόλπου κατά τη συνουσία. Τα δύο είδη διαφοροποιούνται μόνο ως προς το μέγεθος και το πάχος τόσο της αρσενικής απόφυσης όσο και του θηλυκού υποδοχέα: στο ένα είναι πιο μακριά και λεπτά και στο άλλο πιο κοντά και χοντρά.
Όταν λοιπόν τα δύο είδη αποφασίσουν να γλυκοκοιτάξουν το ένα το άλλο, οι ανατομικές αυτές διαφορές καταλήγουν σε βίαιες συνέπειες. Για τα θηλυκά μέλη και των δύο ειδών, οι διαφοροποιήσεις στην απόληξη του πέους αποβαίνουν συνήθως μοιραίες για τη ζωή τους, καθώς ο κόλπος παθαίνει ρήξη και ο θάνατος επίκειται. Όσο για τα αρσενικά, το σεξ οδηγεί σε θλάσεις της στρογγυλοποιημένης απόληξης και στειρότητα τελικά.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι παρά τις επιπτώσεις αυτές, τα δύο είδη δεν έχουν καμιά αναστολή στο σεξ μεταξύ τους και όταν παρουσιαστεί η ευκαιρία, επιλέγουν μέλη του άλλου είδους τόσο συχνά όσο και του δικού τους! Οι επιστήμονες θεωρούν λοιπόν πως οι μακάβριες επιπτώσεις της διαειδικής αυτής συνεύρεσης υπάρχουν μόνο και μόνο για να αποτρέπουν την παραγωγή υβριδίων: όταν καρποφορήσει η ένωση, στις ελάχιστες των περιπτώσεων, οι απόγονοι είναι συνήθως στείροι…
Οι βάτραχοι που φλερτάρουν σύμφωνα με τον καιρό
Όπως ξέρουμε, τα βατράχια περνούν το πρώτο μέρος της ζωής τους στο νερό και ως γυρίνοι διαθέτουν βράγχια και ουρές. Οι πνεύμονες σχηματίζονται αργότερα, κατά τη διαδικασία της μεταμόρφωσης. Σε διάφορα περιβάλλοντα λοιπόν που το νερό σπανίζει και συγκεντρώνεται σε μικρές λιμνούλες, οι οποίες μπορεί να ξεραθούν ξαφνικά, η επιβίωση των γυρίνων εξαρτάται από την περίοδο που θα ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση: όσο πιο νωρίς, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες για επιβίωση.
Το πρόβλημα αυτό είναι ιδιαιτέρως φανερό σε είδος βατράχου που ζει στη νοτιοδυτική Βόρεια Αμερική και για να το λύσει έχει αναπτύξει μια ανορθόδοξη στρατηγική επιβίωσης: το σεξ με ένα είδος μεξικανικού βατράχου. Ο μεξικανός φίλος αναπτύσσεται γρηγορότερα από τον αμερικανό και τα υβρίδια που προκύπτουν από την ένωσή τους μεγαλώνουν με ενδιάμεσο ρυθμό, επιτρέποντάς τους έτσι να αναπτυχθούν στο σύντομο διάστημα που υπάρχει ακόμα νερό.
Και βέβαια τα θηλυκά του αμερικανικού βατράχου εφαρμόζουν τη στρατηγική κατά βούληση: όταν οι καιροί είναι καλοί, επιλέγουν αρσενικά του είδους τους, σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας όμως λοξοκοιτούν και τα φτιάχνουν με τους μεξικανούς μνηστήρες, παράγοντας υβρίδια. Αν και η ένωση δεν είναι απόλυτα επιτυχημένη, καθώς τα αρσενικά υβρίδια είναι πολλές φορές στείρα, την ίδια ώρα που τα θηλυκά παράγουν λιγότερα αυγά. Η κεντρική ιδέα εδώ είναι όμως σωστή: καλύτερα λιγότερο αποτελεσματικά παιδιά παρά καθόλου παιδιά…
Ο πάντα βίαιος κοριός
Είναι γνωστό ότι οι κοριοί επιδίδονται σε ιδιαίτερα βίαιες σεξουαλικές πράξεις που οι επιστήμονες έχουν αποκαλέσει «τραυματική γονιμοποίηση». Με τα μυτερά γεννητικά του όργανα, ο αρσενικός κοριός ανοίγει τρύπα στην κοιλιά του θηλυκού και εγχέει κατόπιν το σπέρμα του κατευθείαν μέσα στη μήτρα. Παρά το γεγονός ότι ο θηλυκός κοριός επιζεί από τη μαχαιριά στην κοιλιά, η εξέλιξη έχει επιβάλει όρια στη φονικότητα της σεξουαλικής αυτής πρακτικής: όταν οι κοριοί ζευγαρώνουν με άλλα είδη, η ζημιά που προκαλούν τα γεννητικά τους όργανα είναι σοβαρότερη.
Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ήδη από το 1989 την ιδιαίτερη σεξουαλική πρακτική του κοριού και είδαν ότι όταν ζευγαρώνει με άλλα είδη κοριών, το σεξ είναι ιδιαίτερα επιζήμιο για το θηλυκό, το οποίο καθίσταται στη συνέχεια λιγότερο παραγωγικό και ζει εμφανώς λιγότερο. Την ίδια στιγμή, το διαειδικό σεξ στους κοριούς είναι και μια στρατηγική εξάπλωσης των αποικιών τους ή αντιθέτως μείωσης των πληθυσμών τους. Για κάποιους κοριούς, το σεξ με άλλα είδη αποτελεί φραγμό στην αύξηση του πληθυσμού τους, ενώ για άλλους είναι ιδανικό για να βλάψουν αντίπαλα είδη και να εξασφαλίσουν περισσότερους πόρους για τα ίδια…
Οι φώκιες που επιτίθενται σε πιγκουίνους
Στα νησάκια βόρεια της Ανταρκτικής οι επιστήμονες έχουν καταγράψει ένα εξαίσιο δείγμα αυτού που χαρακτηρίζεται ως «εξαναγκασμένη συνουσία» μεταξύ δύο ειδών: ο δράστης είναι θηλαστικό, η φώκια της Ανταρκτικής, και το θύμα είναι πτηνό, ο βασιλικός πιγκουίνος. Κατά το σκηνικό της επίθεσης, η αρσενική φώκια κυνηγά τον πιγκουίνο, τον πιάνει, τον καθηλώνει και μετά τον βιάζει. Ο βιασμός διαρκεί μάλιστα ώρες και η φώκια σταματά συχνά πυκνά για να ξεκουραστεί, συνεχίζοντας πάντα να κρατά εγκλωβισμένο τον άμοιρο πιγκουίνο με το βάρος της.
Τα πουλιά, αντίθετα από τα θηλαστικά, έχουν μόνο ένα άνοιγμα που χρησιμεύει τόσο ως γεννητικά όργανα όσο και ως πρωκτός. Μετά την επίθεση της φώκιας, ο πιγκουίνος ματώνει συνήθως στο σημείο και το αίμα προσελκύει αρπακτικά πουλιά. Κι έτσι το πουλί έχει τώρα να δώσει άλλη μία μάχη, αυτή τη φορά για τη ζωή του. Άλλοτε πάλι, μετά τον βιασμό, η φώκια σκοτώνει και τρώει τον πιγκουίνο.
Οι λόγοι για τους οποίους οι φώκιες επιτίθενται με κακόβουλους σκοπούς στους πιγκουίνους παραμένουν άγνωστοι σε μας τους ανθρώπους. Οι επιστήμονες έχουν διατυπώσει αρκετές υποθέσεις και η επικρατέστερη φαίνεται να είναι η απόρριψη εντός του δικού τους είδους: τα νεαρά αγόρια, βιώνοντας τη σεξουαλική απόρριψη εντός της κοινότητάς τους, στρέφονται στους πιγκουίνους για να βρουν ταίρι, με την όλη συμπεριφορά να αποτελεί μάλιστα προϊόν μάθησης μέσω παρατήρησης…
Οι θαλάσσιες βίδρες που την πέφτουν στις φώκιες
Στον Κόλπο Μόντερεϊ της Καλιφόρνια η επιστήμη έχει παρατηρήσει έκπληκτη άλλη μια τρανή περίπτωση εξαναγκασμένης συνουσίας. Αυτή τη φορά η φώκια είναι το θύμα και ο δράστης η θαλάσσια ενυδρίδα. Ξέρουμε ότι οι αρσενικές θαλάσσιες βίδρες επιδίδονται στο πιο βίαιο ίσως σεξ του ζωικού βασιλείου, τόσο βίαιο που πολλά θηλυκά δεν επιβιώνουν από τη βάναυση πράξη. Και βέβαια οι αρσενικές βίδρες δεν αλλάζουν ερωτικές συνήθειες όταν είναι να το κάνουν με τις φώκιες, καθώς το αποτέλεσμα παραμένει εξίσου μακάβριο.
Οι θαλάσσιες βίδρες κάνουν όμως και το άλλο: ο προτιμώμενος στόχος τους είναι τα μικρά της φώκιας και όσο πιο νεογνά, τόσο το καλύτερο. Το 2010 ομάδα επιστημόνων έκανε αυτοψία σε πολλά θύματα βιασμού της θαλάσσιας βίδρας και κατέγραψε πληθώρα τραυμάτων στα σώματα των νεαρών μελών, από το πρόσωπό τους μέχρι και άλλα ακόμα πιο φρικιαστικά που προέρχονταν από το πέος της ενυδρίδας. Το αιδοίο της φώκιας ήταν κομμένο και γεμάτο αίμα και η εικόνα στις άλλες ήταν ακόμα πιο μακάβρια που δεν υπάρχει λόγος να περιγραφεί. Αρκεί πάντως να αναφερθεί ότι ακόμα και ο θάνατός της δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη σεξουαλική ικανοποίηση της βίδρας, καθώς οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι συνεχίζουν την πράξη τους ακόμα και όταν εκπνεύσει το θύμα τους!
Η εν λόγω συμπεριφορά θεωρείται μάλιστα ότι δεν βγάζει κανένα νόημα. Είναι εντελώς ασυνήθιστο για την επιστήμη να κάνει αξιολογικές κρίσεις για την ηθική συμπεριφορά των ζώων, εδώ όμως ίσως χρειάζεται μια εξαίρεση. Οι βίδρες ζουν σε πολυγαμικές κοινωνίες και το σεξ για τα αρσενικά είναι άφθονο. Ο βιασμός της φώκιας παραμένει επιστημονικά ακατανόητος…
