Για ουσιαστική απουσία περιβαλλοντικής πολιτικής, που επέδειξε η εκτελεστική εξουσία, κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ του Ιουλίου του 2014 μέχρι και τον Ιούλιο του επόμενου χρόνου, κάνει λόγο η WWF, χαρακτηρίζοντας το περιβάλλον στην Ελλάδα ως τον «πολιτικό παρία» για δύο κυβερνήσεις.
Κατά την παρουσίαση, σε συνέντευξη τύπου, της ετήσιας έκθεσής της WWF, από τον διευθυντή της οργάνωσης Δημήτρη Καραβέλλα και την επικεφαλής πολιτικής Θεοδότα Νάντσου, επισημάνθηκαν πολύ σοβαρές ολιγωρίες, παραβλέψεις και λάθη σε ζητήματα περιβαλλοντικής πολιτικής και απ’ τις δύο κυβερνήσεις, που κατέστησαν τη χώρα μας θλιβερή πρωταθλήτρια σε υποθέσεις παραβίασης περιβαλλοντικού δικαίου μεταξύ όλων χωρών της ΕΕ.
Η WWF στην έκθεσή της περιγράφει τη ζοφερή εικόνα μιας «χρονιάς αυξημένου περιβαλλοντικού ελλείμματος», επισημαίνοντας όχι μόνο τις 36 καταδικαστικές αποφάσεις από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, αλλά κάνοντας επίσης λόγο, μεταξύ άλλων, για επιστροφή στο παρελθόν με εμμονή στον λιγνίτη και την παράλυση των εθνικών πάρκων.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η κ. Νάντσου: «Στις μέρες μας μόνος προστάτης του φυσικού πλούτου της Ελλάδας είναι η απουσία επενδυτικού ενδιαφέροντος, που αν υπήρχε θα έθετε σε εφαρμογή το νέο, περιβαλλοντικά καταστροφικό θεσμικό πλαίσιο αδειοδότησης και ελέγχου».
«Όπως προκύπτει και από πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ, χώρες με πολύ πιο αυστηρή από την Ελλάδα περιβαλλοντική νομοθεσία, όπως η Δανία και η Γερμανία, αποτελούν ασφαλές έδαφος για την ανάπτυξη επενδυτικής πρωτοβουλίας», δήλωσε από την πλευρά του κ. Καραβέλλας.
Επισήμανε δε, ότι «πρέπει επιτέλους να ξεφύγουμε από τη λογική της επιλεκτικής διευκόλυνσης επενδυτών, με φωτογραφικές ρυθμίσεις που συνολικά εντείνουν την επενδυτική ανασφάλεια», τονίζοντας, την απόλυτη ανάγκη «να δημιουργηθεί επιτέλους ασφαλές θεσμικό πλαίσιο, τόσο για το περιβάλλον, όσο και για την ενθάρρυνση της υπεύθυνης επιχειρηματικότητας».
Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση η περασμένη χρονιά χαρακτηρίστηκε από κατακόρυφη αύξηση των ανοιχτών υποθέσεων παραβίασης του περιβαλλοντικού δικαίου της ΕΕ: από 25 το 2013, σε 36, νέες καταδικαστικές αποφάσεις ιδιαίτερα για υποθέσεις που αφορούν χωματερές, την ανεπαρκή προστασία της θαλάσσιας χελώνας, και την προστασία των υδάτων από τη νιτρορύπανση.
Παρατηρήθηκε σχεδόν απόλυτη παράλυση των φορέων διαχείρισης ελλείψει πόρων και πολιτικής βούλησης, καθώς ακόμα δεν έχει αναληφθεί καμία σχετική πρωτοβουλία για τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας τους.
Στην έκθεση καταγγέλλεται η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της υπηρεσίας επιθεωρητών περιβάλλοντος και γενικότερα του συστήματος περιβαλλοντικών ελέγχων, η χρονική και χωρική επέκταση της «κόκκινης γραμμής» νομιμοποίησης αυθαιρέτων, καθώς και η σωρεία από αποφάσεις παραχώρησης χρήσης αιγιαλού και παραλίας σε μπαρ, καντίνες και ξαπλώστρες, εντός περιοχών Natura 2000, παρά τη σχετική απόφαση του ΣτΕ.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην ψήφιση και εφαρμογή νέων αντιδασικών νόμων που επιτρέπουν ανάπτυξη οικισμών μέσα σε ευαίσθητες δασικές περιοχές, αλλά και η ολοκλήρωση, εν΄ μέσω της τελευταίας προεκλογικής περιόδου της αδειοδοτικής διαδικασίας για την οικονομικά και περιβαλλοντικά ζημιογόνο νέα λιγνιτική μονάδα της ΔΕΗ «Πτολεμαΐδα V» κόστους 700 εκ, και ενώ η WWF έχει ήδη προτείνει την παραγωγή αντίστοιχων ποσοτήτων καθαρής ενέργειας, μέσω ενός μοντέλου ΑΠΕ και εξοικονόμησης στο μισό κόστος.
Επιπλέον, τονίστηκε η αδικαιολόγητη στασιμότητα στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η προκλητική, όπως χαρακτηρίστηκε, απαξίωση των πολιτικών για την ενεργειακή εξοικονόμηση, η εντεινόμενη αδιαφάνεια στη λειτουργία του Πράσινου Ταμείου, ενώ έγινε λόγος για σωρεία από εμβόλιμες διατάξεις φωτογραφικής εξυπηρέτησης συγκεκριμένων ομάδων συμφερόντων, κρυπτικότητας, αποσπασματικότητας, και διαρκούς, προσανατολισμού προς τη νομιμοποίηση βεβαιωμένων παρανομιών.
Όπως υπογραμμίστηκε στο νέο μνημόνιο, περιλαμβάνονται προβλέψεις για επανεξέταση και βελτίωση του θεσμικού πλαισίου για τη χωροταξία και την ανάπτυξη οικισμών σε δάση και δασικές εκτάσεις, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το ενδεχόμενο κατάργησης περιβαλλοντικά καταστροφικών νομοθετικών πρωτοβουλιών των προηγούμενων ετών, ενώ εκφράστηκε η προσδοκία, η νέα κυβέρνηση να αναλάβει ενεργό και ουσιαστικό ρόλο σε επίπεδο περιβαλλοντικής πολιτικής.
Τέλος, στα θετικά αξιολογείται η Έγκριση της Εθνικής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα, και ο Εθνικός Σχεδιασμός για τη Διαχείριση των Αποβλήτων, με μεγάλη όμως πρόκληση την εφαρμογή τους, καθώς αυτή παραμένει ανοιχτή και αβέβαιη, λόγω έλλειψης μηχανισμών.
