Πλάκες πηλού ηλικίας 3.000 ετών από την περιοχή της Μεσοποταμίας, αποτελούν τώρα ένα νέο εργαλείο στα χέρια των επιστημόνων για να καταλάβουμε την ιστορία του πλανήτη μας. Περιέχουν οξείδια σιδήρου, τα οποία με τη σωστή μελέτη μπορούν να αποκαλύψουν αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της Γης.
Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Proceeding of the National Academy of Sciences, η νέα μέθοδος μάς δίνει ένα νέο τρόπο να καταλάβουμε πώς άλλαξε το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη κατά τη διάρκεια της ιστορίας, κάτι το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε καλύτερες προβλέψεις για το μέλλον του.
Συχνά εξαρτιόμαστε από μεθόδους χρονολόγησης όπως η ραδιοχρονολόγηση, για να αποκτήσουμε μία αίσθηση χρονολόγησης στην αρχαία Μεσοποταμία. Ωστόσο, μερικά από τα πιο κοινά αντικείμενα όπως οι πλάκες και τα κεραμικά, δεν μπορούν εύκολα να χρονολογηθούν επειδή δεν περιέχουν οργανικά υλικά. Αυτή η έρευνα δημιουργεί μία σημαντική βάση χρονολόγησης που επιτρέπει μία απόλυτα ακριβή χρονολόγηση χρησιμοποιώντας τον αρχαιομαγνητισμό.
Το μαγνητικό πεδίο της Γης δεν είναι σταθερό και αλλάζει με το χρόνο. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να καταγραφούν σε υλικά στην επιφάνεια. Για παράδειγμα στη λάβα, τα μαγνητικά σωματίδια θα ευθυγραμμιστούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης και θα μείνουν σε αυτήν τη θέση όταν κρυώσει η λάβα και στερεοποιηθεί. Η μελέτη αυτών των πετρωμάτων για να δημιουργηθεί ένα αρχείο του μαγνητικού πεδίου στην ιστορία, ονομάζεται παλαιομαγνητισμός.
Τώρα, οι αρχαιολόγοι το πάνε ένα βήμα παραπέρα, μελετώντας αντικείμενα που δημιουργήθηκαν από ανθρώπους και το ονομάζουν αρχαιομαγνητισμό. Η τεχνική είναι απλή. Κάθε μία από τις 32 πλάκες της Μεσοποταμίας έχουν το όνομα του βασιλιά που κυβερνούσε όταν κατασκευάστηκε η πλάκα. Έπειτα πήραν ένα μικρό κομμάτι της πλάκας και χρησιμοποίησαν ένα μαγνητόμετρο για να μετρήσουν την ευθυγράμμιση των οξειδίων του σιδήρου. Αυτό τους επέτρεψε να δημιουργήσουν μία αναπαράσταση του μαγνητικού πεδίου της Γης σε μία περίοδο 2.000 ετών, από την τρίτη έως την πρώτη χιλιετία π.Χ.
Έπειτα, σύγκριναν τα αποτελέσματά τους με άλλες αναπαραστάσεις του μαγνητικού πεδίου από άλλες παλαιομαγνητικές μελέτες. Συνολικά, αυτή η τεράστια πηγή δεδομένων αποκάλυψε την Levantine Iron Age geomagnetic Anomaly (LIAA), μία μυστηριώδη κορύφωση της ισχύος του μαγνητικού πεδίου η οποία έλαβε χώρα στο σημερινό Ιράκ, μεταξύ 1050 και 550 π.Χ.
Επιπλέον, σημαντικές διακυμάνσεις αποκαλύφθηκαν μεταξύ 604 και 562 π.Χ., δείχνοντας πως το μαγνητικό πεδίο της Γης μπορεί να αλλάξει σημαντικά μέσα σε μικρές χρονικές περιόδους.
